11 Σεπτεμβρίου 1973,11 Σεπτεμβρίου 2013-Το Δόγμα του Σόκ
40 χρόνια από την πτώση του Αλιέντε στη Χιλή
40 χρόνια από το ξεκίνημα της λαίλαπας του νεοφιλελευθερισμού.
Όταν ήμουν στο πανεπιστήμιο στην Αμερική το 1993 και έπαιρνα κατεύθυνση στα οικονομικά μαθαίναμε τη πολιτική του Πινοτσέτ στη Χιλή ως "οικονομικό θαύμα".
Το πανεπιστήμιο ήταν της "σχολής του Σικάγο" και η δική μου αντίδραση ήταν ότι αποκλείεται αυτά να εφαρμοστούν στην Ευρώπη (εξαιρούνται οι Αγγλοσάξονες).
Τραγικό λάθος. Υποτίμησα τραγικά την ισχύ του δόγματος του Σοκ και τους Γερμανούς Σάξονες.
3ος χρόνος νεοφιλελευθερισμού και είτε με Χατζηδάκηδες είτε με Γεωργιάδηδες η ζωή μας και το μέλλον των παιδιών μας ξεζουμίζεται.
ΜΟΝΗ λύση να δούμε ότι όσο θα κοιτάμε τον εαυτό μας που επιβιώνει ή ψιλοεπιβιώνει τόσο θα μας συνθλίβουν.
Πρέπει να σταθούμε δίπλα σε όλους όσους αγωνίζονται, ακόμη και αν αυτοί δεν στάθηκαν για μας.
Κανείς δεν ξέρει που θα οδηγηθούν τα πράγματα αν ανατρέψουμε το καθεστώς της δικτατορίας των αγορών που μας επέβαλαν. Γνωρίζουμε όμως που θα πάνε τα πράγματα αν παραμείνουν στην εξουσία αυτοί που μας έφεραν εδώ.
Το δόγμα του σοκ είναι ένα ντοκιμαντέρ που μας βοηθά να καταλάβουμε το παρόν, καθώς αποτελεί μια από τις πιο ολοκληρωμένες αναλύσεις της συγκαλυμμένης ιστορίας της εποχής μας. Μια συναρπαστική περιγραφή της νέας παγκόσμιας τάξης, που βρίσκεται σε κατάσταση αμόκ...
Η ανάλυση του καπιταλισμού της καταστροφής επιχειρείται από την Καναδή συγγραφέα Ναόμι Κλάιν με τέλεια διυλισμένη οργή, που διοχετεύεται μέσα από αδιάσειστα δεδομένα. Σε αυτή την πρωτοποριακή εξιστόρηση των πεπραγμένων της πλέον κυρίαρχης ιδεολογίας της εποχής μας, της οικονομικής επανάστασης των «ελεύθερων αγορών» του Αμερικανού οικονομολόγου Μίλτον Φρίντμαν, η Ναόμι Κλάιν αμφισβητεί το διαδεδομένο μύθο ότι η παγκόσμια νίκη του νεοφιλελεύθερου κινήματος υπήρξε ειρηνική.
Καταδεικνύει ότι, από τη Χιλή του 1973 μέχρι το σημερινό Ιράκ, ο Φρίντμαν και οι υποστηρικτές του εκμεταλλεύτηκαν επανειλημμένα τη βία και μια σειρά από τρομακτικά σοκ για να επιβάλουν τις ακραίες πολιτικές τους. Αποκαλύπτει την εντυπωσιακή ομοιότητα ανάμεσα στις ανακριτικές τεχνικές της CIA και στις εκβιαστικές τεχνικές της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ, στην προσπάθειά τους να επιβάλουν τον καπιταλισμό της καταστροφής σε ολόκληρο τον κόσμο.