ΚΩΔΙΚΟΣ «ΚΟΡΟΝΑ», 1959 – 1972 και 1979 - …
Μια φορά και ένα καιρό… (Ας σας πω μια ιστορία από τα παλιά όπου θα δείτε πως η ψευδής είδηση, διοχετεύεται από την ίδια την υπηρεσία για να μπορέσει να διεκπεραιώσει το σκοπό της...)
Το 1959 μέχρι το 1972, η CIA είχε δημιουργήσει μια σειρά προγραμμάτων παρακολούθησης με την επωνυμία "CORONA RECONNAISSANCE SATELLITE" και τα οποία προγράμματα υποστηρίχτηκαν από μια εταιρεία ονόματι " RAND Corporation".
Ο πρωταρχικός στόχος του προγράμματος ήταν η ανάπτυξη ενός φωτογραφικού δορυφόρου επιστροφής ταινιών για την αντικατάσταση του κατασκοπευτικού αεροσκάφους U-2 που απασχολείτο στην επιτήρηση του Σινο-Σοβιετικού Μπλοκ, προσδιορίζοντας τη διάθεση και την ταχύτητα παραγωγής σοβιετικών πυραύλων και επιχειρησιακών στοιχείων βομβαρδιστικών μεγάλων αποστάσεων.
Το πρόγραμμα CORONA χρησιμοποιήθηκε επίσης για την ακριβή χαρτογράφηση και στο να παράξει διαγράμματα για το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ.
Το ίδιο διάστημα, ένα εναλλακτικό ταυτόχρονο πρόγραμμα στο πρόγραμμα «CORONA» ήταν το πρόγραμμα «SAMOS». Αυτό το πρόγραμμα περιελάμβανε διάφορους τύπους δορυφόρων που χρησιμοποίησαν διαφορετική φωτογραφική μέθοδο. Αυτό περιελάμβανε τη λήψη εικόνας σε φωτογραφική ταινία, την ανάπτυξη της ταινίας στο δορυφόρο και, στη συνέχεια, τη σάρωση της εικόνας ηλεκτρονικά. Τα πιο πάνω προγράμματα, διαδίδονταν τον τότε καιρό δήθεν σαν προγράμματα ερευνητικά κάτω από την επωνυμία : «DISCOVERER» ... Για το κοινό, οι αποστολές Discoverer ήταν επιστημονικές και μηχανολογικές ...
Οι κάψουλες επιστροφής ταινιών χρησιμοποιούντο για την περισυλλογή βιολογικών δειγμάτων… Για να γίνουν πιστευτά τα ψεύδη που χρησιμοποιήθηκαν και να διευκολυνθεί αυτή η εξαπάτηση, κατασκευάστηκαν αρκετές κάψουλες «Corona» για να στεγάσουν έναν επιβάτη μαϊμού. Πολλοί πίθηκοι δοκιμής χάθηκαν κατά τη διάρκεια δοκιμών εδάφους του συστήματος υποστήριξης ζωής της κάψουλας … Περί του 1972, το πρόγραμμα μπήκε στον πάγο.. Τα πιο πάνω, διοχετεύτηκαν μετέπειτα στην δημοσιότητα ως μυστικά που είχαν και καλά ανακαλυφθεί ...
Μάλιστα πολλά είχαν ειπωθεί για την ρίψη του κατασκοπευτικού U-2 από τους Ρώσους, με επιβαίνοντα πιλότο τον «Francis Gary Powers»..ο οποίος αφού συνελήφθη, ανταλλάχθηκε με τον Rudolph Abel και τελικά πέθανε σε «ατύχημα» λίγο αργότερα στο Cessna που ο ίδιος πιλοτάριζε ...
Ο δημοσιογράφος John Marks, είχε κάποια στιγμή ανεβάσει κάποιο άρθρο, όπου ανέλυσε μια διαφορετική σκοπιά του προγράμματος «CORONA» ... Στο άρθρο του (The New York Times Archive July 21, 1977, Page 1), περιγράφει ότι:
« …Η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών διεξήγαγε ένα πρόγραμμα 14 ετών για να βρει τρόπους «ελέγχου της ανθρώπινης συμπεριφοράς» μέσω της χρήσης χημικού, βιολογικού και ακτινολογικού υλικού, σύμφωνα με έγγραφα πρακτορείου που δημοσιοποιήθηκαν από τον John Marks, ανεξάρτητο δημοσιογράφο. Ο John Μάρκς, συνεργάτης του Κέντρου Μελετών Εθνικής Ασφάλειας, δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου ότι ο Διευθύνων Σύμβουλος της Κεντρικής Νοημοσύνης, Στάνσφιλντ Τέρνερ, σε επιστολή του στην Επιτροπή Επιλογών Πληροφοριών της Γερουσίας την περασμένη εβδομάδα, «παραμόρφωσε σοβαρά» αυτά που περιέχοντο στα δήθεν ερευνητικά προγράμματα της CIA.
Ο Μάρκς είπε ότι, βάσει εγγράφων σχετικά με το πρόγραμμα που είχε λάβει, βάσει του νόμου περί ελευθερίας της πληροφόρησης, είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο Ναύαρχος Τέρνερ « φαίνεται να ασκεί αυτό που κάποτε αποκαλείτο "ένα τροποποιημένο περιορισμένο στέκι" » όταν κάλεσε τη δραστηριότητα της CIA «ένα πρόγραμμα πειραματισμού με ναρκωτικά».
«Για να είμαστε σίγουροι, τα ναρκωτικά ήταν μέρος αυτού», είπε, «αλλά ήταν και άλλες τεχνικές όπως ηλεκτροπληξία, ακτινοβολία, υπερήχων, ψυχοχειρουργική, ψυχολογία και παράγοντες ανικανότητας, τα οποία αναφέρθηκαν σε έγγραφα που έλαβα».
Τα έγγραφα δημοσιοποιήθηκαν σήμερα και η αποκάλυψη από την C.I.A. την περασμένη εβδομάδα ότι είχε βρει μια άλλη κρυφή μνήμη που δεν είχε ανακαλυφθεί στο παρελθόν, υποδηλώνει ευρύτερο πειραματισμό σχετικά με τους χωρίς επίγνωση ανθρώπους από την υπηρεσία πληροφοριών ή τους αμειβόμενους ερευνητές του από ό, τι ήταν γνωστό στο παρελθόν.
Ο κ. Μάρκς είπε ότι είχε λάβει ή διαβάσει περίπου 1.000 έγγραφα της CIA, πολλά από τα οποία δεν παραδόθηκαν ποτέ στην επιτροπή πληροφοριών της Γερουσίας για τη διερεύνηση δραστηριοτήτων του πρακτορείου το 1975.
Εννοείται οι εκπρόσωποι αρνήθηκαν να σχολιάσουν τις κατηγορίες του κ. Μαρκ. Ωστόσο,ο ναύαρχος Τέρνερ είπε στους δημοσιογράφους αφού αποχώρησε από μια συνάντηση με γερουσιαστές, ότι ο οργανισμός κινείται γρήγορα για να επανεξετάσει τα έγγραφα που είχε βρει.
Ο Μάρκς διέδωσε 20 έγγραφα που περιγράφουν μεταξύ άλλων τα ακόλουθα περιστατικά:
Το 1956, η CIA συνάφθηκε με έναν ιδιωτικό γιατρό για να δοκιμάσει το "BULBOCAPNINE", ένα φάρμακο που μπορούσε να προκαλέσει διακοπή ή να προκαλέσει κατατονική κατάσταση, σε πιθήκους και "καταδίκους που φυλακίζονται" σε ένα σωφρονιστικό ίδρυμα χωρίς όνομα.
Το πρακτορείο ήθελε να μάθει αν το φάρμακο προκάλεσε την "απώλεια ομιλίας στον άνθρωπο", "απώλεια ευαισθησίας στον πόνο - απώλεια μνήμης, απώλεια θέλησης."
Το 1949, ένα γράμμα από ένα ανώνυμο αξιωματούχο της C.I.A. ανέφερε τρόπους θανάτωσης ανθρώπων χωρίς να αφήνει ίχνος.
«Πιστεύω ότι υπάρχουν δύο χημικές ουσίες που θα ήταν πιο χρήσιμες στο ότι δεν θα άφηναν κανένα χαρακτηριστικό παθολογικό εύρημα, και οι απαιτούμενες ποσότητες θα μπορούσαν εύκολα να μεταφερθούν σε μέρη όπου έπρεπε να χρησιμοποιηθούν», ανέφερε η επιστολή.
Η επιστολή πρότεινε επίσης την έκθεση ενός ατόμου σε ακτινογραφίες ή σε ένα περιβάλλον στο οποίο θα παγώσει σε θάνατο. Εάν αυτές οι μέθοδοι ήταν πολύ δύσκολες, δύο μέθοδοι που δεν χρειάζονταν ειδικό εξοπλισμό, είπε η επιστολή, θα ήταν «να πνίξουν το θύμα με ένα μαξιλάρι ή να τον στραγγαλίσουν με ένα μεγάλο κομμάτι ύφασμα, όπως μια πετσέτα μπάνιου».
Tο 1977, και πάλι η C.I.A. ξεκινά ένα άλλο πρόγραμμα με την ονομασία «CORONA». Αυτή τη φορά, το πρόγραμμα στόχευε στον έλεγχο ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ.
Οι πρώτοι δορυφόροι μπορούσαν να δουν για διακόσια μίλια προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, ενώ το U-2 μπορούσε να δει μόνο για είκοσι πέντε μίλια.
Από τότε, η CIA παρακολούθησε με επιτυχία την ανάπτυξη κάθε Σοβιετικού όπλου. Η υπηρεσία θα μπορούσε να δει σοβιετικό στρατιωτικό υλικό ενώ φτιαχνόταν και θα μπορούσε να προβλέψει πόσο καιρό θα χρειαζόταν προτού αναπτυχθεί …
«Ο πρώτος δορυφόρος αύξησε τις γνώσεις μας πενήντα τοις εκατό», δήλωσε πρώην αξιωματικός CIA που συμμετείχε στο έργο. «Είδαμε πράγματα που δεν είχαμε δει ποτέ πριν, οι στρατιωτικές και επιστημονικές εγκαταστάσεις. Ήταν παρθένες πληροφορίες για τα ναυπηγεία τους. Είδαμε υποβρύχια, πλοία να έρχονται, πράγμα που μέχρι τότε ήτο ανέφικτο»...
Την ίδια στιγμή, σε συνδυασμό αναπτύχθηκε και το MKUltra πρόγραμμα, του οποίο ο σκοπός ήτο να μελετηθεί «η χρήση βιολογικών και χημικών υλικών για την αλλαγή της ανθρώπινης συμπεριφοράς», σύμφωνα με την επίσημη μαρτυρία του διευθυντή της C.I.A. Stansfield Turner το 1977.
Το έργο πραγματοποιήθηκε με απόλυτο απόρρητο, είπε ο Turner, λόγω ηθικής και νομικές ερωτήσεις σχετικά με το πρόγραμμα και την αρνητική δημόσια απάντηση που η CIA ανέμενε εάν η MK Ultra θα έπρεπε να γίνει δημόσια.
«Το πρόγραμμα έρευνας και ανάπτυξης, και ιδίως τα κρυφά προγράμματα δοκιμών, οδήγησαν σε μαζικές παραβιάσεις των δικαιωμάτων των Αμερικανών πολιτών, μερικές φορές με τραγικές συνέπειες», κατέληξε σε ακρόαση της Γερουσίας το 1975-76.
«Οι θάνατοι δύο Αμερικανών μπορούν να αποδοθούν σε αυτά τα προγράμματα. Άλλοι συμμετέχοντες στα προγράμματα δοκιμών ενδέχεται να εξακολουθούν να υποφέρουν από τα υπολειπόμενα αποτελέσματα. Ενώ οι ελεγχόμενες δοκιμές ουσιών όπως το LSD «θα μπορούσαν να υπερασπιστούν», συνέχισε η επιτροπή, «η φύση των δοκιμών, η κλίμακα τους και το γεγονός ότι συνεχίστηκαν για χρόνια αφότου ήταν γνωστός ο κίνδυνος της κρυφής χορήγησης LSD σε ακούσια άτομα, επιδείξτε μια θεμελιώδη περιφρόνηση για την αξία της ανθρώπινης ζωής»...
Το MKUltra δεν ήταν ένα έργο, όπως έγραψε αργότερα το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ σε μια απόφαση του 1985 για μια σχετική υπόθεση. Ήταν 162 διαφορετικά μυστικά έργα που χρηματοδοτήθηκαν έμμεσα από τη CIA, αλλά «ανατέθηκαν σε διάφορα πανεπιστήμια, ερευνητικά ιδρύματα και παρόμοια ιδρύματα». Συνολικά, συμμετείχαν τουλάχιστον 80 ιδρύματα και 185 ερευνητές, αλλά πολλοί από αυτούς δεν ήξεραν ότι απασχολούνται για τη CIA ...
Πολλά από τα αρχεία της MKUltra καταστράφηκαν σε καθαρισμό του 1973 και πολλά είχαν καταστραφεί σε όλο το πρόγραμμα φυσικά. Όμως, 8.000 σελίδες αρχείων - κυρίως οικονομικά έγγραφα που κατά λάθος δεν καταστράφηκαν το 1973 - βρέθηκαν το 1977, ξεκινώντας έναν δεύτερο γύρο ερευνών για τη MKUltra.
Παρόλο που η ανανεωμένη έρευνα είχε ως αποτέλεσμα το δημόσιο συμφέρον και ακόμη και δύο αγωγές, γράφει η Melissa Blevins στο Today I Found Out, τα έγγραφα του 1977 «αφήνουν ακόμη ένα ελλιπές αρχείο του προγράμματος» και κανείς δεν απάντησε ποτέ για τη MKUltra».
Δύο αγωγές που σχετίζονται με το πρόγραμμα έφτασαν στο Ανώτατο Δικαστήριο τη δεκαετία του 1980, γράφει, «αλλά και οι δύο προστάτευαν την κυβέρνηση έναντι των δικαιωμάτων των πολιτών».
*Στοιχεία από το ιστορικό αρχείο των TIMES, επίσης από το βιβλίο του Ronald Kessler (Χ-CIA) με τίτλο : "ΜΕΣΑ ΣΤΗ CIA".. και άλλα στοιχεία που κατά καιρό περισυλλέγω (ταξίδια και πληροφορίες).
Πηγή - Διαμόρφωση/φώτο : Α.Τ.
