ΜΙΑ ΒΡΩΜΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΓΑΠΗΣ ΣΤΙΣ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ ΤΗΣ ΠΕΛΛΟΠΟΝΗΣΟΥ (2007)
ΑΡΘΡΟ στίς 27.2.13
Η κυρία που βλέπετε στη φωτογραφία είναι η Τουρκάλα δημοσιογράφος Zeyno Baran η οποία, στις 14 Μαρτίου 2007, έγραψε στο Αμερικανικό περιοδικό NATIONAL REVIEW, ένα άρθρο για τον αγωγό Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, στο οποίο προειδοποιεί την Ελλάδα για τους κινδύνους της Ελληνορωσικής συμφωνίας και ουσιαστικά ρίχνει την πρώτη προειδοποιητική βολή προς Καραμανλή, να μην κάνει κακές παρέες (βλέπε Πούτιν).
Δύο μέρες μετά, στις 16 Μαρτίου 2007, Πούτιν και Καραμανλής, υπογράφουν τη συμφωνία για τον αγωγό (χωρίς να ακούσουν τη zeyno!)Ο κύριος που βλέπετε στή 2η φωτο μετα της ''κυρίας Zenyo, είναι ο Αμερικανός βοηθός Υπουργός Εξωτερικών, Matthew Bryza.
Στις 29 Ιουνίου 2007, ο κ. Μπράιζα, ρίχνει τη…δεύτερη προειδοποιητική βολή, με δηλώσεις του στο ΒΗΜΑ, προς Καραμανλή: “μην προχωράς με τον αγωγό”.Ο Καραμανλής συνεχίζει να μην ακούει τους Αμερικανούς (και την Zeyno)!
Έτσι, στις 23 Αυγούστου 2007, ξεσπούν 170 πυρκαγιές σε μια νύχτα στην Πελοπόννησο, με δεκάδες νεκρούς.
Πόνος, δάκρυ, θάνατος, καταστροφή και ..για όλα φταίει ο Καραμανλής.
Την ίδια μέρα, στις 23 Αυγούστου 2007, η Τουρκάλα δημοσιογράφος Zeyno, που γνωρίσαμε παραπάνω και έριξε την πρώτη προειδοποιητική βολή στον Καραμανλή, παντρεύεται στην Κωνσταντινούπολη, τον Matthew Bryza...
Kαι ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς χειρότερα!...
Αυτή,στην 2η κατά σειράν φωτογραφία, είναι η επίμαχη αναφορά στα περιβόητα Intelligence Reports τα οποία βρέθηκαν στο αρχείο του καθάρματος. Όπως βλέπετε το κείμενο, αναφέρεται ως “επιστολή που έλαβαν δεξιά υψηλόβαθμα στελέχη”, μετά την αναγγελία των πρόωρων εκλογών…
Πέραν από οποιεσδήποτε φτηνές δικαιολογίες, το κατάπτυστο αυτό κείμενο είναι :
ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΙΑ ΜΑΖΙΚΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ.
Είναι η αναγγελία δολοφονίας ολόκληρων οικογενειών που κάηκαν στις πυρκαγιές. Είναι η αναγγελία της δολοφονίας της Ελληνικής Φύσης. Η προαναγγελία της ΜΑΖΙΚΟΤΕΡΗΣ ΣΦΑΓΗΣ ΑΜΑΧΩΝ που έγινε στην Ελλάδα σε καιρό ειρήνης.
Τα ερωτήματα είναι αμείλικτα:
Είναι δυνατόν να υπήρχε ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΝΑ “στέλεχος” που να έλαβε αυτή την επιστολή και να μην πήγε απ’ ευθείας στον εισαγγελέα; Ιδιαίτερα μετά τον εφιάλτη εκείνου του καλοκαιριού;
Ποιός νοσηρός εγκέφαλος συνέταξε αυτό το ανοσιούργημα και ποιός ανέλαβε την αποστολή του (εάν ισχύει η “δικαιολογία” των ναζιστικών καθαρμάτων).
Μα το κυριότερο: Εδώ φαίνεται ότι δεν ήταν ούτε ο “στρατηγός άνεμος” ούτε η υπερθέρμανση του Κατακόλου. Αυτό δεν είναι δελτίο πρόγνωσης καιρικών συνθηκών αλλά προκήρυξη ενός φρικτού εγκλήματος. Εδώ οφείλει όλο το πολιτικό σύστημα να πάρει θέση και να διαλευκανθεί η υπόθεση.
Εδώ με κάθε τρόπο, πρέπει να βρεθεί ο συγγραφέας αυτού του κειμένου έστω και αν χρειαστεί να γίνει με λαϊκή πρωτοβουλία. Να ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΤΕΙ να ομολογήσει. Με κάθε τρόπο, να αποκαλύψει κάθε ένα βρωμερό υποκείμενο που ζει προστατευμένο μέσα στην χλιδή του ναζιστικού χρήματος, στις φτερούγες του κάθε Χριστοφοράκου, του κάθε καθάρματος που διαλύει και δολοφονεί ως πειθήνιο όργανο των ελίτ του πλούτου και του εξουσιασμού.
Δεν είναι θέμα “τιμωρίας των μιζαδόρων”. Πλέον γίνεται θέμα της ίδιας μας της ύπαρξης. Της ευθύνης απέναντι στους νεκρούς, στους αγέννητους, στο αίμα που χύθηκε διαχρονικά για την λευτεριά σε αυτόν τον τόπο.
Το οφείλουμε στη μάνα που έλιωσε μέσα στις φλόγες αγκαλιά με τα παιδιά της. ΠΟΥ; Στην Ελλάδα του 2007.
Το οφείλουμε στους Ήρωες του Μιστρου Ευβοίας. Οφείλει κάθε Έλληνας ΝΑ ΤΙΜΗΣΕΙ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΡΙΖΩΣΕΙ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΑΠΟΡΡΙΜΑΤΑ.
(Διαβάστε: Οι ήρωες της Γης και τα ανθρώπινα απορρίματα)
“Όταν όμως είδε τη Φωτιά να τρώει τη Γη που τον ανέθρεψε, τη Μάνα του, σκίρτησε μέσα του η αιώνια κληρονομιά. Δεν συνέχισε το φραπέ των διακοπών. Πήδησε μέσα στα πουρνάρια αρπάζοντας τη μάνικα του πυροσβεστικού που κόλωνε να ζυγώσει τις φλόγες.
Με μια έκσταση. Μάτια πιο πυρωμένα από τη φωτιά. Μη μασάτε ρε! ούρλιαξε. Αυτεγερσία. Άντρας, Άνθρωπος, Ημίθεος. Τα μαλλιά του έπιασαν φωτιά αλλά αυτός εκεί: Δωσμου κι’ άλλο! Εν Θεώ Ουσία που δαιμόνισε τους πάντες. Ένστολους, τεμπέληδες, μικρά παιδιά. Ευδαιμονία το λένε στο χωριό μου Τρεμόπουλε. Μπορεί να ζήσεις, να πεθάνεις, να σημαδευτείς αλλά πλέον γίνεσαι Ευδαίμων.”
ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΒΡΟΥΜΕ, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ.