Η απόλυτη δυστοπία. Όλα έχουν ήδη τελειώσει;

«Η πλειονότητα των ανθρώπων δεν γνωρίζει καν πότε ενεργεί κακόβουλα και γιατί στην πραγματικότητα το κάνει». -Werner Roth

Phoenix

Dec 16, 2024

Από τον Werner Roth

10 Δεκεμβρίου 2024

Πηγή στα γερμανικά

Μετάφραση : Suavek

Πρόλογος από τον Suavek

Ήταν πριν από πολύ καιρό όταν συνέστησα τις δηλώσεις του Dr. Mike Yeadon και του Substack μου στη γερμανική δημοσιογραφική ομάδα APOLUT. Απλά δεν μπορούσα να παρακολουθώ ήσυχα όταν ήταν μόνο εν μέρει ενημερωμένοι εκείνη την εποχή. Και ναι, έδειξαν έντονο ενδιαφέρον γι' αυτό. Έκτοτε, ορισμένοι από αυτούς έχουν γράψει άρθρα που αξίζουν πολύ να διαβαστούν. Αυτό που είναι επίσης ενθαρρυντικό είναι ότι κάποιοι από αυτούς φαίνεται να έχουν πράγματι αναγνωρίσει το βάθος των σημερινών προβλημάτων και γνωρίζουν ότι τόσο η «πανδημία», ο ιός «SARS-CoV-2» όσο και η ασθένεια «Covid» εφευρέθηκαν. Γνωρίζουν ότι όλα αυτά ήταν ψέματα και μόνο πολιτικά υποκινούμενα. Αυτό το άρθρο το αποδεικνύει.

Μια άποψη του Werner Roth

Η « Πάπισσα » της εμπειρικής κοινωνικής έρευνας, η Elisabeth Noelle-Neumann, απέδειξε εμπειρικά ήδη από την αλλαγή της χιλιετίας ότι οι άνθρωποι στην αξιακή Δύση διαμορφώνουν το 80% της κοσμοθεωρίας τους μέσω των μέσων ενημέρωσης. Δεδομένου ότι οι άνθρωποι βρίσκουν τον δρόμο τους στον κόσμο κυρίως μέσω ιστοριών, των λεγόμενων αφηγήσεων, ακολουθούν τις ιστορίες που θεωρούνται αληθινές και τις οποίες λαμβάνουν μέσω των μέσων ενημέρωσης.

Έτσι, όποιος ελέγχει τα ΜΜΕ ελέγχει την κοσμοθεωρία των ανθρώπων! Και συνεπώς ποια είναι η αλήθεια και ποια δεν είναι, δηλαδή ποια πρέπει να είναι η αλήθεια κατά την έννοια των εξουσιαστών.

Ποιος ελέγχει τα μέσα ενημέρωσης σήμερα; Είναι οι μεγαλύτερες εταιρείες με τη βοήθεια των ιστορικά ισχυρότερων οργανισμών είσπραξης κεφαλαίων, όπως η γνωστή και δημοφιλής BlackRock και οι συνεργάτες της.

Πίσω από αυτό βρίσκονται οι άνθρωποι με τον μεγαλύτερο πλούτο και απλά ελέγχουν τα πάντα και τους πάντες.

Αυτό έχει συμβάλει σημαντικά στο γεγονός ότι ιδίως οι δυτικές κοινωνίες έχουν απομακρυνθεί σε μεγάλο βαθμό από την πραγματικότητα και πιστεύουν ό,τι θέλουν οι πάμπλουτοι. Και αυτό το χταπόδι, γνωστό μεταξύ άλλων ως Deep State, έχει τα δάκτυλά του παντού.

Ενδιάμεσο ερώτημα: Ποιος έχει τη δύναμη να κατευθύνει όλα αυτά τα χρήματα στην παγκόσμια μηχανή καταστροφής που ονομάζεται Πεντάγωνο;

Πριν από χρόνια, αυτό το Υπουργείο Πολέμου όρισε ένα εξαιρετικά σημαντικό νέο πεδίο μάχης και το ονόμασε πόλεμο του νου, παράλληλα με τα μέχρι πρότινος συνηθισμένα πεδία μάχης της ξηράς, του νερού, του αέρα, του κυβερνοχώρου και του διαστήματος (=εξωτερικό διάστημα). Σημαντικές επιτυχίες έχουν επιτευχθεί μέχρι σήμερα στον «πόλεμο κατά του εγκεφάλου». Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στο βιβλίο του Jonas Tögel «Cognitive Warfare».

Ένα επιθυμητό αποτέλεσμα είναι ότι η πλειονότητα των ανθρώπων δεν γνωρίζει καν πότε ενεργεί κακόβουλα ή γιατί στην πραγματικότητα το κάνει. Απλώς κάνουν αυτό που τους λένε. Εξακολουθούν να αισθάνονται καλά επειδή επιβεβαιώνεται από ψηλά ότι ανήκουν στους «καλούς».

Στη λεγόμενη νεωτερικότητα, στον (υπερ)τεχνολογικοποιημένο κόσμο μας, η ζωή μας είναι ούτως ή άλλως περισσότερο όνειρο παρά πραγματικότητα. Σκεφτείτε μόνο τη συστατική ιδέα για τις ΗΠΑ: το αμερικανικό όνειρο. Ο καθένας μπορεί να το κάνει! Τίποτα δεν μπορεί να είναι πιο λάθος αν επιμείνετε σε εμπειρικές αποδείξεις.

Μπορείτε, αν θέλετε, να δείτε μια επίθεση-τανάλια από δύο πλευρές στα θεμέλια της Δύσης.

Αυτό που απολαμβάνουμε σήμερα είναι ένας ολοκληρωτικός πόλεμος, με έναν από τους δύο κύριους άξονες να είναι η καταστροφή της ικανότητάς μας να σκεφτόμαστε. Οι απόλυτες μέθοδοι χειραγώγησης του εγκεφάλου που βασίζονται στα ευρήματα της ψυχολογίας, της νευρολογίας, του μάρκετινγκ και των διαφόρων πειραμάτων ελέγχου του νου, όπως το MK-Ultra (Ash, Milgram κ.λπ.), χρησιμοποιούνται απολύτως αδίστακτα. Όλη η προσπάθεια που καταβλήθηκε επί δεκαετίες δεν ήταν μάταιη, επειδή:

Οι τελείως ηλίθιοι είναι οι πιο εύκολοι άνθρωποι για χειραγώγηση.

Ο Hans-Joachim Maaz αποκαλεί επίσης τις κοινωνίες μας νορμοπαθείς, πράγμα που τελικά σημαίνει ότι η συντριπτική πλειοψηφία έχει πολλές ευθύνες. Όσοι έχουν ακόμα τα λογικά τους, κοιτάζουν γύρω τους και αισθάνονται σαν να έχουν όλοι οι τρελοί ελεύθερο πεδίο δράσης.

Αλλά αυτό που τα ολοκληρώνει όλα αυτά είναι η προφανής συνέπεια. Όσο πιο ψηλά, όσο πιο σημαντικοί, όσο πιο ισχυροί, όσο πιο πλούσιοι, τόσο πιο τρελοί είναι οι ευρισκόμενοι εκεί. Εδώ, όπως και παντού αλλού, οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Αναπόφευκτα τίθεται το ερώτημα: Πώς μπόρεσε να συμβεί αυτό;

Από τη μία πλευρά, αυτό βασίζεται στις παραδοχές που αποτελούν το θεμελιώδες πλαίσιο της δυτικής κοσμοθεωρίας. Μια βασική ιδέα του δυτικού μας κόσμου είναι η επίτευξη της μεγαλύτερης δυνατής ατομικής ελευθερίας, φυσικά με τα υψηλότερα πρότυπα ασφαλείας.

Ωστόσο, αυτός ο «υπερ-ατομικισμός» συμβαδίζει με το ενστικτώδες αίσθημα του «ανήκειν» (ή καλύτερα: της επιθυμίας να ανήκει κανείς), τα οποία είναι στην πραγματικότητα ασύμβατα μεταξύ τους. Σήμερα, αυτοί οι δύο πόλοι συναισθημάτων βρίσκονται ανησυχητικά κοντά στη μέγιστη απόστασή τους ο ένας από τον άλλον. Αυτό οδηγεί στη συνέχεια σε ακραία γνωστική ασυμφωνία.

Αυτή η εσωτερική σύγκρουση, αυτή η ψυχολογική ανισορροπία, με τη σειρά της παράγει, μεταξύ άλλων, συμπτώματα ως υποτιθέμενη λύση στην ψυχολογική σύγκρουση, η οποία στην ψυχολογία αναφέρεται ως προβολή. Ό,τι βρίσκουμε στον εαυτό μας με τον τρόπο των κακών μηχανορραφιών (ψέματα, ίντριγκες, επιθετική σκέψη και συμπεριφορά, εξαπάτηση, κακοήθεια κ.λπ.) αποδίδεται στον άλλον.

Ανακουφίζετε τον εαυτό σας και ταυτόχρονα αποτελειώνετε το συνομιλητή σας.

Μαζί με το όλο και πιο τολμηρό ψέμα, αυτό αποτελεί σήμερα ένα στοιχειώδες χαρακτηριστικό της επικοινωνιακής συμπεριφοράς και παρατηρείται παντού, τόσο σε μικρή όσο και σε μεγάλη κλίμακα. Αλλά αυτή η ψύχωση της προβολής, δηλαδή αυτή η ψυχική ασθένεια, είναι μόνο μία από τις πολλές ασθένειες που σχετίζονται με τον πολιτισμό, τόσο σωματικές όσο και ψυχικές, με τις οποίες είναι ευλογημένη η “σύγχρονη” κοινωνία.

Σε κάθε περίπτωση, ο υπερβολικός ατομικισμός ως Η συνταγή για την παγκόσμια ευτυχία φαίνεται να έχει φτάσει στο τέλος του. Παρόμοια με το πώς στη ζωγραφική, δεν μπορείς πλέον να κορυφώσεις την αφαίρεση με ένα λευκό τρίγωνο σε λευκό φόντο. Αυτό είναι απλά το τέλος της.

Μπορεί κανείς να συμπεράνει αρκετά εύλογα ότι η Δύση έχει απλώς τρελαθεί σε μεγάλο βαθμό. Είναι δύσκολο να προσδιορίσει κανείς σε ποιο βαθμό όλα αυτά προκλήθηκαν συνειδητά με τη χρήση μεθόδων πολέμου του νου ή αν είναι ήδη αγκυλωμένα στις βασικές παραδοχές της νεωτερικότητας.

Ένα αποφασιστικό «και τα δύο» φαίνεται εύλογο εδώ.

Μπορεί να υπάρξει ελπίδα;

Πώς θα πρέπει να ξαναγίνει το κράτος με αυτούς τους ανθρώπους; Τι θα απογίνει μια κοινότητα στην οποία τα κεφάλια ΚΑΙ οι καρδιές είναι συντετριμμένα;

Αυτό σίγουρα δεν ισχύει για τις κοινωνίες που βρίσκονται εκτός των αξιών της Δύσης. Αυτές είναι ακόμα πιο βαθιά και πλατιά αγκυλωμένες στις παλιές τους παραδόσεις. Πάνω απ' όλα, πρόκειται για τους αρχαίους πολιτισμούς στην Κίνα, την Ινδία, την Περσία και τη Ρωσία, αλλά και τον μουσουλμανικό κόσμο στο σύνολό του. Η Αφρική και η Λατινική Αμερική στρέφονται επίσης ολοένα και περισσότερο μακριά από τη δυτική λαμπερή βιτρίνα και περισσότερο προς το αντίστοιχό τους με τη μορφή των BRICS.

Για να το θέσω με έναν ούτε καν υπερβολικά προκλητικό τρόπο: Η Δύση έχει τελειώσει! Out of. Τέλος!

Σε όλο αυτό το χάος προστίθεται και η όχι ακριβώς νέα διαπίστωση, ότι τα χρήματα δεν αγοράζουν την ευτυχία. Διότι εκτός από την πνευματική-γνωστική και ηθική παρακμή, παγιώνεται όλο και περισσότερο η εντύπωση ότι πίσω από όλη αυτή την τρέλα που εκτυλίσσεται πλέον μπροστά μας, ένας άλλος ουσιαστικός παράγοντας είναι ο δυτικού τύπου καπιταλισμός, ιδίως η χρηματοπιστωτική οικονομία, που αποτελεί την κινητήρια δύναμη.

Ο καπιταλισμός, όπως λειτουργεί σήμερα, είναι, κατ' αρχήν, απλώς ένα σύστημα Ponzi, δηλαδή ένα σύστημα πυραμίδας. Μακράν το μεγαλύτερο του είδους του, αλλά ένα σύστημα πυραμίδας. Και αυτό καταρρέει κάποια στιγμή. Η ταχύτητα τούρμπο ενεργοποιήθηκε το αργότερο με την εγκατάσταση του Κολ, της Θάτσερ και του Ρήγκαν. Ως συνήθως, το νέο θαυματουργό μωρό συσκευάστηκε με τον σοβαροφανή όρο νεοφιλελευθερισμός.

Η πρώτη πραγματικά επικίνδυνη επίπτωση που ήταν αναμενόμενη ήταν γύρω στην αλλαγή της χιλιετίας, και όχι μόνο με την κατάρρευση της λεγόμενης νέας αγοράς. Αυτό επεκτάθηκε πολύ βαθύτερα στη συνολική οικονομία. Αλλά λόγω της γνωστής 11ης Σεπτεμβρίου, αυτό πέρασε και πάλι σε δεύτερη μοίρα. Τι σύμπτωση!

Ο δεύτερος τεράστιος αντίκτυπος ήρθε το 2008 με την κρίση των στεγαστικών δανείων, η οποία συνδέθηκε από τα μέσα ενημέρωσης με την πτώχευση της Lehmann, και τις επακόλουθες αναταράξεις. Ολόκληρο το σύστημα μπόρεσε μόλις και μετά βίας να σωθεί. Ωστόσο, μόνο για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα. Αυτό το γνώριζαν όλοι όσοι μελετούσαν λεπτομερέστερα την επικρατούσα οικονομική δομή.

Παρεμπιπτόντως: Μια μικρή υπενθύμιση. Ποιο ήταν το 2009; Σωστά, η γρίπη των χοίρων!

Η απόλυτη έκρηξη για το χρηματοπιστωτικό σύστημα ήταν το καλοκαίρι/φθινόπωρο του 2019. Στη συνέχεια ήρθε το event 201 και η Corona στις αρχές του 2020. Αλλά όλα αυτά είναι απλώς μια σύμπτωση...

Το «συμβάν 201» είναι ένα από αυτά τα παιχνίδια προσομοίωσης, θα μπορούσαμε να πούμε και ελιγμούς, που διεξήχθησαν στο ξενοδοχείο Pierre στη Νέα Υόρκη τον Οκτώβριο του 2019 για να παιχτούν και να εξασκηθούν οι μηχανισμοί για την καταπολέμηση μιας εμφανιζόμενης “πανδημίας”.

Αν παρακολουθήσατε το ωριαίο βίντεο στο YouTube (αυτό εξακολουθούσε να λειτουργεί χωρίς προβλήματα το 2020), θα μπορούσατε εύκολα να διαπιστώσετε ότι από τον Μάρτιο του 2020 όλα πήγαν ακριβώς σύμφωνα με αυτό το σχέδιο.

Δεν είναι επίσης εντελώς αδιάφορο ποιοι συμμετείχαν εκεί και ποιες ΜΚΟ, επίσημοι φορείς και ιδρύματα έστειλαν εκεί τους εκπροσώπους τους.

Εδώ στο κείμενο, ωστόσο, προορίζονται μόνο νεφελώδεις ψίθυροι για τους συνήθεις υπόπτους, προκειμένου να μην τεθεί σε κίνδυνο το ύφος των συνηθισμένων ιστοριών συνωμοσίας.

Αν δεν έχετε ιδέα, κάντε τη δική σας έρευνα.

Αν τότε γνωρίζετε ότι λίγους μήνες νωρίτερα οι υψηλόβαθμοι εκπρόσωποι της λεγόμενης υψηλής οικονομίας συναντήθηκαν σε μια σύνοδο κορυφής για την κρίση όπως το 2008 για να συζητήσουν την εκ νέου επικείμενη - και στη συνέχεια οριστική - κατάρρευση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, αυτό το συμβάν 201 αποκτά μια ιδιαίτερα εκρηκτική νότα .

Ο Thomas Röper, ένας από τους εναπομείναντες πραγματικούς δημοσιογράφους, έχει αποδείξει πολλές φορές ότι αυτό το γεγονός του 201 ήταν απλώς ένα από τα πολλά εδώ και τουλάχιστον 20 χρόνια. Το δημοσίευσε σε ένα αξιοσημείωτο βιβλίο με τίτλο «Inside Corona». Σας βγάζει από τα παπούτσια σας.

Τώρα υπάρχει φυσικός πόλεμος στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή. Αλλά η συνολική εικόνα του όλου πολέμου είναι «πιο ολοκληρωτική και ριζοσπαστική απ' ό,τι μπορούμε να φανταστούμε σήμερα».

Αυτά ήταν τα κατάλληλα λόγια ενός μικρού club από την Κολωνία σε μια άλλη εποχή.

Διότι όλες οι αισθητές κρίσεις, όπως η αποπολιτικοποίηση, η αποβιομηχάνιση στην Ευρώπη, η τροποποίηση του πληθυσμού μέσω της μετανάστευσης, οι διαρκώς τροφοδοτούμενοι φόβοι, όπως η κλιματική υστερία και ο πανικός για πανδημίες, τα προγράμματα νηπιοποίησης ή αποβλάκωσης μέσω των μέσων ενημέρωσης και των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και δεν ξέρω τι άλλο, είναι επιμέρους πτυχές ενός πράγματος, του πολέμου, που κοινώς ονομάζεται «παγκόσμιος πόλεμος».

Τελικά, όλο αυτό το τσίρκο που μας στήνεται το μόνο που κάνει είναι να αποπροσανατολίζει από το βασικό πρόβλημα της χρεοκοπίας του λεγόμενου νεοφιλελευθερισμού, καθώς και του όρκου αποκάλυψης της δυτικής κοσμοθεωρίας. Γιατί αυτό είναι το υπέρτατο τέλος 500 χρόνων παγκόσμιας κυριαρχίας της Δύσης.

Ακριβώς τα 2 σεντς μου...

Ευχαριστούμε τον συγγραφέα για το δικαίωμα δημοσίευσης του άρθρου.

+++

Αυτό το άρθρο πρωτοεμφανίστηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2024 στο anderweltonline.com

+++

Πηγή εικόνας: Α: Noska Photo / shutterstock

Βρήκα αυτό το άρθρο πολύ ενδιαφέρον και εύκολο στην παρακολούθηση. Δεν εξεπλάγην όταν διάβασα ότι το μεγαλύτερο μέρος της κοσμοθεωρίας των ανθρώπων στη Δύση διαμορφώνεται από αυτά που βλέπουν και ακούν από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, τα οποία, με τη σειρά τους, ελέγχονται από λίγους...

Το αντίδοτο, φυσικά, είναι να απομακρυνθούμε από όλα αυτά. Φαίνεται ότι είναι πιο εύκολο να το λένε πολλοί παρά να το κάνουν. -Dr. Mike Yeadon

ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΕΔΩ : Η φασιστική "Μεγάλη Επανεκκίνηση" του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ. Δ' μ έ ρ ο ς : Το "αφήγημα" COVID, ιδανικό εφαλτήριο της Επανεκκίνησης

Share ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΡΑ

Θα αγαπήσετε την δουλεία σας;

30 Αυγ 2021

Ο Aldous Huxley, Άγγλος συγγραφέας και φιλόσοφος, έγραψε περίπου 50 βιβλία, με πιο διάσημο το "Brave New World", ένα δυστοπικό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας που δημοσιεύτηκε το 1932. Ο κόσμος του μυθιστορήματος είναι ένας φουτουριστικός κόσμος που βασίζεται στην επιστήμη και την τεχνολογία. Τα συναισθήματα και η αίσθηση της ατομικότητας εξαλείφονται, αρχής γενομένης από την παιδική ηλικία, μέσω της χρήσης της κλιμάκωσης.

Πρόκειται για ένα έργο μυθοπλασίας, αλλά οι έννοιες στις οποίες βασίζεται, συμπεριλαμβανομένης της εξουσίας να εξαρτώνται οι άνθρωποι από την αποδοχή μιας ανώμαλης κατάστασης ζωής, δεν είναι.

"Αν πρόκειται να ελέγξεις έναν πληθυσμό για οποιοδήποτε χρονικό διάστημα, πρέπει να έχεις κάποιο μέτρο συναίνεσης", είπε. Τα λόγια του ακούγονται ανατριχιαστικά αληθινά το 2021.

Προσανατολισμός των ανθρώπων να αγαπούν τη δουλεία

Ο Φρέντερικ Ντάγκλας είπε κάποτε: "Όταν ένας σκλάβος γίνεται ευτυχισμένος σκλάβος, έχει ουσιαστικά παραιτηθεί από όλα όσα τον κάνουν άνθρωπο". Πώς φτάνει ένας άνθρωπος στο σημείο να αγαπάει την υποτέλειά του ή να συναινεί να ζει, και μάλιστα να απολαμβάνει, μια κατάσταση πραγμάτων που δεν θα έπρεπε;

Συχνά, είναι μέσω τεχνικών τρομοκρατίας. Αν και η λέξη υπονοεί τη βία, μερικές από τις πιο βαθιές και επικίνδυνες τεχνικές συνδυάζουν μεθόδους τρόμου με μεθόδους αποδοχής, είπε ο Χάξλεϊ. Φέρνοντας στοιχεία πειθούς, είναι δυνατό για μια ολιγαρχία που ελέγχει τους ανθρώπους να τους κάνει να αγαπήσουν την υποτέλειά τους.

Το 1957, ο William Sargant δημοσίευσε το βιβλίο "Battle for the Mind" (Μάχη για το μυαλό), το οποίο εμβαθύνει στις τεχνικές που χρησιμοποιούν οι ευαγγελιστές, οι ψυχίατροι και οι πολιτικοί για να αλλάξουν τις πεποιθήσεις και τη συμπεριφορά. Οι θρησκευτικοί ηγέτες παράγουν μεταστροφές, είπε ο Χάξλεϊ, αυξάνοντας το ψυχολογικό στρες, μιλώντας για την κόλαση, και στη συνέχεια απελευθερώνοντας αυτό το στρες προσφέροντας την υπόσχεση του παραδείσου. Οι αιχμάλωτοι πολέμου μπορούν με παρόμοιο τρόπο να υποστούν πλύση εγκεφάλου και να πιεστούν ώστε να παραδεχτούν την ενοχή τους.

Η μελέτη των σκύλων του Παβλόφ είναι μια από τις πιο γνωστές εκδηλώσεις της δύναμης της προσαρμογής. Τα σκυλιά έβγαζαν σάλια όχι μόνο ως απάντηση στην τροφή, αλλά ως απάντηση σε οποιοδήποτε αντικείμενο ή γεγονός που έμαθαν να συσχετίζουν με την τροφή.

Τα ευρήματα ισχύουν και για τον άνθρωπο, ο οποίος μπορεί να εξαρτηθεί ώστε να συνδέει αφηρημένες εικόνες με φαγητό, όπως έδειξαν ερευνητές του τμήματος νευροαπεικόνισης Wellcome του University College του Λονδίνου.

Όταν τους έδειχναν εικόνες με τις εικόνες που συνδέονταν με το φαγητό, οι χρόνοι αντίδρασής τους αυξάνονταν και ενεργοποιούνταν περιοχές του εγκεφάλου τους που εμπλέκονται στα κίνητρα και τις συναισθηματικές διεργασίες.

Μετά την επίδειξη της κλασικής κλιμάκωσης από τον Παβλόφ, οι βαθιές παρατηρήσεις "βυθίστηκαν στο πλάσμα", είπε ο Χάξλεϊ, και οι παβλοφικές μέθοδοι αναγνωρίστηκαν ως εργαλεία που μπορούσαν να εφαρμοστούν με εξαιρετική αποτελεσματικότητα, δημιουργώντας μεγάλες στρατιές απόλυτα αφοσιωμένων ανθρώπων.

Η απόλυτη δύναμη περιλαμβάνει την εθελοντική αποδοχή

Οι μη τρομοκρατικές μέθοδοι είναι επίσης απαραίτητες για την απόκτηση του απόλυτου ελέγχου, καθώς απαιτείται κάποιο μέτρο εθελοντικής αποδοχής. Η υποβολή και η ύπνωση είναι δύο παραδείγματα.

Σύμφωνα με τον Χάξλεϊ, περίπου το 20% των ανθρώπων υπνωτίζονται εύκολα, ενώ το 20% είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να υπνωτιστούν. Το υπόλοιπο 60%, η πλειοψηφία, μπορεί να υπνωτιστεί σταδιακά, αν δουλέψει κανείς αρκετά σκληρά γι' αυτό.
Παρόμοια στοιχεία ισχύουν και για τη δύναμη του placebo ή της υποβολής, είπε ο Huxley, αναφερόμενος σε μια μελέτη σχετικά με τη χορήγηση μορφίνης ή placebo μετά από χειρουργική επέμβαση. Τα υποκείμενα βίωναν παρόμοια επίπεδα πόνου και ήταν σε θέση να λαμβάνουν ενέσεις για ανακούφιση από τον πόνο όποτε το ζητούσαν. Οι μισές ενέσεις ήταν μορφίνη και οι μισές ήταν απεσταγμένο νερό, το εικονικό φάρμακο.

Ενώ το 20% των υποκειμένων πήρε εξίσου μεγάλη ανακούφιση από τον πόνο με το εικονικό φάρμακο όσο και με τη μορφίνη, το 20% δεν πήρε καμία ανακούφιση από το εικονικό φάρμακο και το 60% πήρε κάποια ή περιστασιακή ανακούφιση από το εικονικό φάρμακο. Τέτοιες μελέτες είναι σημαντικές, διότι δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε ποιο τμήμα του πληθυσμού είναι εξαιρετικά ευάλωτο στην υποβολή και ποιο βρίσκεται στον ενδιάμεσο χώρο.

Όπως επεσήμανε ο Χάξλεϋ, τέτοιες διαφορές επιτρέπουν την ύπαρξη οργανωμένης κοινωνίας, διότι αν όλοι ήταν ακατάλληλοι, δεν θα υπήρχε τάξη στην κοινωνία. Στο άλλο άκρο του φάσματος, αν όλοι ήταν εξαιρετικά υποβλητικοί, η δικτατορία θα ήταν αναπόφευκτη. Το να ανήκει η πλειοψηφία των ανθρώπων στην κατηγορία των "μετρίως υποβλητών" είναι μια χρυσή τομή, που επιτρέπει τον σχηματισμό και τη διατήρηση της οργανωμένης κοινωνίας.

Ταυτόχρονα, το γεγονός ότι υπάρχει ένα 20% των ανθρώπων που είναι εξαιρετικά ευάλωτοι στην υποβολή έχει τεράστια πολιτική σημασία. Όποιος πάρει στα χέρια του το 20% μπορεί εύκολα να ανατρέψει οποιαδήποτε κυβέρνηση ή χώρα, είπε ο Χάξλεϊ, χρησιμοποιώντας το παράδειγμα του Χίτλερ για να δείξει τι μπορεί να γίνει με τη δύναμη της υποβολής.

Ο Χίτλερ κατανόησε τις ανθρώπινες αδυναμίες και τις εκμεταλλεύτηκε. Για παράδειγμα, γνωρίζοντας ότι η επιρροή είναι ευκολότερη όταν οι άνθρωποι είναι κουρασμένοι, ο Χίτλερ πραγματοποίησε όλες τις μεγάλες ομιλίες του τη νύχτα αποκλειστικά και μόνο για να είναι οι άνθρωποι κουρασμένοι και επομένως λιγότερο ικανοί να αντισταθούν στην πειθώ.

Ποια είναι τα όρια της ανθρώπινης υπακοής;

Το 1962, σε ένα διαβόητο πλέον πείραμα, ο ψυχολόγος του Πανεπιστημίου Yale Stanley Milgram δοκίμασε τα όρια της ανθρώπινης υπακοής στην εξουσία. Ο υπεύθυνος της μελέτης έδωσε εντολή στα υποκείμενα της μελέτης - τους "δασκάλους" - να δώσουν ηλεκτροσόκ σε έναν μαθητή.

Ο "μαθητής" ήταν στην πραγματικότητα ένας ηθοποιός, αλλά τα υποκείμενα της μελέτης δεν το γνώριζαν αυτό και συμμορφώνονταν με τις απαιτήσεις να του κάνουν ηλεκτροσόκ κάθε φορά που έδινε λανθασμένη απάντηση σε μια ερώτηση. Ακόμα και όταν ο μαθητής βογκούσε, παρακαλούσε να σταματήσουν τα ηλεκτροσόκ και τελικά σταμάτησε να απαντά, τα υποκείμενα υπάκουαν στη φιγούρα εξουσίας που βρισκόταν στο δωμάτιο και έκαναν επώδυνα ηλεκτροσόκ.

Τα υποκείμενα ένιωθαν σαφώς άβολα με το έργο κατά καιρούς, αλλά παρόλα αυτά συνέχισαν, δείχνοντας ότι οι άνθρωποι μπορεί να προβούν σε αποτρόπαιες πράξεις όταν διατάσσονται από τις αρχές, επειδή αισθάνονται λιγότερο υπεύθυνοι για τη συμπεριφορά με αυτή την ιδιότητα.

Το πείραμα του Milgram επικρίθηκε αργότερα ως ανήθικο και, στις ΗΠΑ, απαγορεύτηκαν αργότερα οι μελέτες που προκαλούν σοβαρή δυσφορία στα υποκείμενα. Ωστόσο, παρόμοιες μελέτες στην Ευρώπη επιβεβαίωσαν τα αποτελέσματα, υποδεικνύοντας ότι οι άνθρωποι θα υπακούσουν πρόθυμα και τυφλά σε αυταρχικές εντολές, ειδικά αν νιώθουν ότι δεν έχουν σχέση με τις πράξεις τους.

Με τις κοινωνικές νόρμες να αλλάζουν ραγδαία και ένα ολοένα και πιο αυταρχικό περιβάλλον να αναδύεται, οι άνθρωποι θα σταματήσουν να σκέφτονται μόνοι τους και θα προχωρήσουν πλήρως σε έναν κόσμο όπου η ιδιωτικότητα δεν θα υπάρχει πλέον και οι πολίτες θα καταδίδουν τους γείτονές τους αν αντιστρατεύονται το status quo;

Δεν θα σας ανήκει τίποτα και θα το αγαπάτε

Ο κόσμος επιστημονικής φαντασίας του Χάξλεϊ στον οποίο οι άνθρωποι μαθαίνουν να αγαπούν την υποτέλειά τους ακούγεται τρομακτικός για τους περισσότερους ελεύθερα σκεπτόμενους ανθρώπους. Αλλά είναι κάτι που συζητείται ανοιχτά. Κορυφαίες πολιτικές προσωπικότητες και ηγέτες της Μεγάλης Τεχνολογίας χρησιμοποιούν το κοινό ρεφρέν ότι η πανδημία COVID-19 έδωσε την ευκαιρία να "επανεκκινήσουμε" και να "ξαναχτίσουμε καλύτερα".

Το "Build back better" είναι ένα είδος σλόγκαν για τη Μεγάλη Επαναφορά , και παρόλο που αυτό παρουσιάζεται ως μια νέα πρωτοβουλία, πρόκειται απλώς για ένα rebranding όρων για την τεχνοκρατία και την παλιά "Νέα Τάξη Πραγμάτων".

Μια ολιγαρχία ελίτ βρίσκεται πίσω από αυτό το τεχνοκρατικό σχέδιο για τη διακυβέρνηση της κοινωνίας μέσω της τεχνολογίας, προγραμματισμένης από επιστήμονες και τεχνικούς και αυτοματοποιημένης μέσω της χρήσης τεχνητής νοημοσύνης, αντί για δημοκρατικά εκλεγμένους πολιτικούς και κυβερνητικούς ηγέτες.

Η τρέχουσα πανδημία χρησιμοποιείται ως δικαιολογία για το κίνημα, αλλά η ατζέντα δεν έχει καμία σχέση με την υγεία και έχει να κάνει με ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο παρακολούθησης και ελέγχου του κόσμου μέσω της τεχνικής επιτήρησης. Μέρος της ρήσης του "νέου φυσιολογικού" είναι ότι δεν θα κατέχετε τίποτα και θα είστε ευτυχισμένοι.

Αυτό το απόσπασμα γράφτηκε από την Ida Auken, συνεργάτιδα της ατζέντας του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF):

"Καλώς ήρθατε στο έτος 2030. Καλώς ήρθατε στην πόλη μου - ή μήπως θα έπρεπε να πω "στην πόλη μας". Δεν μου ανήκει τίποτα. Δεν έχω αυτοκίνητο. Δεν έχω σπίτι. Δεν έχω ηλεκτρικές συσκευές ή ρούχα.

Μπορεί να σας φαίνεται περίεργο, αλλά είναι απόλυτα λογικό για εμάς σε αυτή την πόλη. Ό,τι θεωρούσατε προϊόν, έχει πλέον γίνει υπηρεσία ... Μια φορά στο τόσο με ενοχλεί το γεγονός ότι δεν έχω πραγματική ιδιωτική ζωή. Δεν μπορώ να πάω πουθενά και να μην καταγραφώ. Ξέρω ότι, κάπου, όλα όσα κάνω, σκέφτομαι και ονειρεύομαι καταγράφονται. Ελπίζω μόνο ότι κανείς δεν θα το χρησιμοποιήσει εναντίον μου. Συνολικά, είναι μια καλή ζωή".

Το ανομολόγητο συμπέρασμα είναι ότι οι πόροι του κόσμου θα ανήκουν και θα ελέγχονται από την τεχνοκρατική ελίτ, και θα πρέπει να πληρώνετε για την προσωρινή χρήση των απολύτως πάντων.

Τίποτα δεν θα σας ανήκει πραγματικά. Όλα τα αντικείμενα και οι πόροι θα χρησιμοποιούνται από τη συλλογικότητα, ενώ η πραγματική ιδιοκτησία θα περιορίζεται σε ένα ανώτερο στρώμα της κοινωνικής τάξης. Μέσω της δύναμης της κλιμάκωσης, οι άνθρωποι θα μπορούσαν όχι μόνο να αποδεχτούν αυτή τη νέα μορφή κοινωνίας, αλλά και να την αγαπήσουν.

Η προετοιμασία έχει ήδη αρχίσει

Ο ίδιος ο σκοπός του "ξαναχτίζω καλύτερα" είναι να καταργήσουμε αυτό που ήταν κάποτε "φυσιολογικό" και να το αντικαταστήσουμε με κάτι διαφορετικό. Σύμφωνα με το WEF, αυτό συνεπάγεται την "επανεφεύρεση του καπιταλισμού":

"Μια πραγματική ανάκαμψη από το COVID-19 δεν θα έχει να κάνει με το να επαναφέρουμε τα πράγματα όπως ήταν: πρέπει να "ξαναχτίσουμε καλύτερα", να "επαναφέρουμε", αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε τις βαθιές συστημικές αδυναμίες που αποκάλυψε η πανδημία.

... Εάν δεν αδράξουμε αυτή την ευκαιρία να ξαναχτίσουμε καλύτερα - να επαναφέρουμε και να επανεφεύρουμε αντί να "επιστρέψουμε στο κανονικό" - οι συστημικοί κίνδυνοι και οι ευπάθειες θα συνεχίσουν να συσσωρεύονται, καθιστώντας τα μελλοντικά σοκ πιο πιθανά και πιο επικίνδυνα.

Παρά την τραγωδία, πρέπει να αξιοποιήσουμε την πανδημία COVID-19 και να διασφαλίσουμε ότι θα γίνει ο καταλύτης για έναν βαθύτατα θετικό μετασχηματισμό της παγκόσμιας οικονομίας, που θα μας φέρει πιο κοντά σε έναν κόσμο στον οποίο όλοι θα μπορούν να ζουν καλά, εντός των πλανητικών ορίων".

Αν δεν πιστεύετε ότι αυτό είναι εφικτό, σκεφτείτε ότι η προετοιμασία έχει ήδη αρχίσει. Χρησιμοποιώντας τον φόβο ως κινητήρια δύναμη, η κοινωνία όχι μόνο προσαρμόστηκε αλλά και αγκάλιασε τα λουκέτα, την καθολική συγκάλυψη και τον μαζικό εμβολιασμό με μια πειραματική ένεση, και όλα αυτά χωρίς να υπάρχουν στέρεα δεδομένα που να υποστηρίζουν την αποτελεσματικότητα και την αναγκαιότητα αυτών των δρακόντειων μέτρων.

Τα εμβόλια υποτίθεται ότι θα σταματούσαν την εξάπλωση του COVID-19, αλλά οι πλήρως εμβολιασμένοι άνθρωποι εξακολουθούν να μπορούν να μεταδίδουν τον ιό , ενώ η λογοκρισία οποιουδήποτε μιλάει για τις πολυάριθμες ανακολουθίες έχει γίνει ανεξέλεγκτη. Με την εξάπλωση των διαβατηρίων εμβολιασμού, οι ανεμβολίαστοι άνθρωποι αποκλείονται όλο και περισσότερο από την κοινωνία, αντιμετωπίζουν την απώλεια προνομίων και ντροπιάζονται ηθικά και χαρακτηρίζονται εγωιστές.

Στη Νέα Υόρκη, από τις 16 Αυγούστου 2021, θα απαιτείται απόδειξη εμβολιασμού για την είσοδο σε εστιατόρια, γυμναστήρια και θέατρα. Καθώς οι πολιτικές ελευθερίες, η ιδιωτική ζωή και η ελευθερία σιγά σιγά καταργούνται, και όλα αυτά για έναν ιό με τεκμηριωμένο υψηλό ποσοστό επιβίωσης,16 πολλοί υποστηρίζουν ακόμη πιο αμφισβητήσιμους περιορισμούς. Υπάρχουν, ωστόσο, και εκείνοι που επαναστατούν όλο και περισσότερο ενάντια στα λουκέτα και τα διαβατήρια εμβολίων.

Τον Ιούλιο του 2021, αφού το γαλλικό κοινοβούλιο ενέκρινε νόμο που απαιτεί διαβατήριο εμβολίου για την είσοδο σε εστιατόρια, τρένα, αεροπλάνα και ορισμένους άλλους δημόσιους χώρους, περισσότεροι από 160.000 άνθρωποι, εκ των οποίων 11.000 στο Παρίσι, διαδήλωσαν κατά του "διαβατηρίου υγείας", ακόμη και όταν η αστυνομία εξαπέλυσε δακρυγόνα και κανόνια νερού εναντίον ορισμένων από τους διαδηλωτές.

Σε αυτό μπορεί να βρίσκεται ένα κλειδί για να σταματήσει η κλιμάκωση που επιβάλλεται στο κοινό, δηλαδή το να μιλάτε ενάντια σε αυτό που δεν πιστεύετε ότι είναι σωστό. Η εναλλακτική λύση είναι πολύ πιο σκοτεινή, και μπορείτε να πάρετε μια γεύση ενός τέτοιου αυταρχικού μέλλοντος από τον Τζορτζ Όργουελ, ο οποίος είπε:

"Στον κόσμο μας δεν θα υπάρχουν συναισθήματα εκτός από το φόβο, την οργή, το θρίαμβο και την αυτοεξευτελισμό. Το σεξουαλικό ένστικτο θα εξαλειφθεί. Θα καταργήσουμε τον οργασμό. Δεν θα υπάρχει πίστη παρά μόνο πίστη στο κόμμα, αλλά πάντα θα υπάρχει η μέθη της εξουσίας. Πάντα, σε κάθε στιγμή, θα υπάρχει ο ενθουσιασμός της νίκης, η αίσθηση του ποδοπατήματος ενός εχθρού που είναι αβοήθητος.

Αν θέλετε μια εικόνα του μέλλοντος, φανταστείτε μια μπότα να πατάει ένα ανθρώπινο πρόσωπο, για πάντα. Το ηθικό δίδαγμα που πρέπει να αντλήσουμε από αυτή την επικίνδυνη εφιαλτική κατάσταση είναι απλό. Μην το αφήσετε να συμβεί. Εξαρτάται από εσάς".

Dr. Mercola, Πηγή / Mετάφραση/διαμόρφωση : Α.Τ. 30 Αυγ 2021

👉 Γιατί κάποιοι άνθρωποι υποστηρίζουν την τυραννία, ενώ άλλοι την αψηφούν;