Η Ελλάδα απείχε από την ψηφοφορία του ΟΗΕ για τη δημιουργία ενός νομικού πλαισίου σχετικά με τις διαδικασίες αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρ

Δικαιώνει την Αργεντινή και ξεσκεπάζει την Ελλάδα η απόφαση ΟΗΕ

Ντροπή: Ο ΟΗΕ δικαίωσε την Αργεντινή για την μονομερή αναδιάρθρωση χρέους και η Ελλάδα απείχε της ψηφοφορίας!

Στην ψηφοφορία απείχαν όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης εκτός από τη Γερμανία, τη Βρετανία, τη Φινλανδία και την Τσεχία που μαζί με τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και την Ιαπωνία ψήφισαν αρνητικά. Στην ψηφοφορία ψήφισαν «ναι» 124 χώρες, «όχι» 11, ενώ απείχαν 41 χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα.
Η απόφαση του ΟΗΕ χαιρετίστηκε από τον Αργεντινό υπουργό Εξωτερικών Héctor Timerman, ο οποίος σημείωσε ότι με αφορμή το ψήφισμα θα δημιουργηθεί ένα νέο σύστημα «που σέβεται την πλειοψηφία των πιστωτών και επιτρέπει σε χώρες να βγουν από την κρίση με βιώσιμο τρόπο».
Ο εκπρόσωπος των ΗΠΑ – μιλώντας εκ μέρους αυτών που διαφωνούσαν- ισχυρίστηκε ότι η ψήφιση ενός μηχανισμού αναδιάρθρωσης των κρατικών χρεών θα προκαλούσε «οικονομική ανασφάλεια ( σ.σ. χααααχαχαχα!) που θα μπορούσε να επηρεάσει τις ανεπτυγμένες χώρες», προσθέτοντας ότι υφίσταται ήδη άλλωστε, μηχανισμός υποστήριξης των κρατών που αντιμετωπίζουν προβλήματα : το ΔΝΤ (σ.σ. α ρε κλωτσές που θέλετε).
''Πρόκειται για μία ξεχωριστή ημέρα για όλους τους Αργεντίνους'', όπως εύστοχα ανέφερε στην ιστοσελίδα της, η μαχητική πρόεδρος της Αργεντινής Cristina Fernandez de Kirchner.
Και αυτό διότι ο ΟΗΕ με την ιστορική του απόφαση, δίνει ισχυρό «ράπισμα» στους διεθνείς τοκογλύφους, τα λεγόμενα επενδυτικά κεφάλαια «γύπες», δικαιώνοντας την κυβέρνηση της Αργεντινής, με τη σθεναρή και ανυποχώρητη στάση της στη μάχη κατά των αρπακτικών της παγκόσμιας οικονομίας. Με τη συγκεκριμένη απόφαση, ο ΟΗΕ αναγνώρισε ότι η αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους, αποτελεί κυριαρχικό δικαίωμα μιας χώρας.
Επιπροσθέτως, η διαδικασία δεν μπορεί να ματαιωθεί, ούτε να εμποδιστεί από ένα άλλο κράτος ή ιδιώτες πιστωτές, όπως είναι οι λεγόμενοι «γύπες». Επίσης, μπαίνουν τα θεμέλια για ένα νέο νομικό πλαίσιο, που θα προστατεύει τα κράτη από τις επιθέσεις κερδοσκόπων, όπως συνέβη στην περίπτωση της Αργεντινής.
Αναμφίβολα η απόφαση δημιουργεί νέα δεδομένα στην παγκόσμια οικονομία και έρχεται σε μια στιγμή κατά την οποία πολλές χώρες, αγωνίζονται ή αγωνίστηκαν επί χρόνια προκειμένου να πετάξουν από πάνω τους, τα δυσβάσταχτα χρέη.

Όμως, πρόκειται επίσης και για μια ιδιαίτερη και ξεχωριστή ημέρα και για τη χώρα μας!

Θα μπορούσε να πει κάποιος ανεξάρτητος πολιτικός παρατηρητής, ότι η απόφαση των Ηνωμένων Εθνών, ίσως να έρχεται την καταλληλότερη χρονική στιγμή, καθώς η Ελλάδα αντιμετωπίζει επίσης «πρόβλημα χρέους». Υπ’ αυτή την έννοια, θα υπέθετε ο παρατηρητής, η χώρα μας, έπρεπε να πρωτοστατούσε υπέρ της απόφασης του ΟΗΕ.

Και όμως συνέβη ακριβώς το αντίθετο!! 

Η Ελλάδα, όχι μόνο δεν ψήφισε υπέρ της απόφασης αλλά απείχε (!) από την ίδια την ψηφοφορία.

 Έτσι, η ημέρα της ψηφοφορίας, μπορεί να θεωρείται δικαίως και για την Ελλάδα, ως ξεχωριστή ημέρα, για την επιβεβαίωση της εθελόδουλης πολιτικής των συγκυβερνώντων. Η στάση της ελληνικής συγκυβέρνησης, στο συγκεκριμένο μείζονος σημασίας για την ίδια τη χώρα ζήτημα, απλώς επιβεβαιώνει τον ήδη υπάρχοντα ισχυρισμό ότι έχει παραιτηθεί από οποιαδήποτε διεκδίκηση υπέρ των συμφερόντων της χώρας αναφορικά με τη διαπραγμάτευση του χρέους και όχι μόνο.

Είναι σαφές ότι η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, δεν επιθυμεί να χρησιμοποιήσει, ούτε καν να έχει στη φαρέτρα της, ως διαπραγματευτικό όπλο, ένα ισχυρό χαρτί στο πλαίσιο της συζήτησης για τη διευθέτηση του χρέους, στη διεκδίκηση για «απομείωση», την ιστορική προχθεσινή απόφαση των Ηνωμένων Εθνών. Βεβαίως, τα ψηφίσματα του ΟΗΕ δεν είναι νομικά δεσμευτικά, ωστόσο όμως έχουν το δικό τους μεγάλο πολιτικό «βάρος» σε διεθνές οικονομικό επίπεδο.

Σημειώνεται ότι στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, υπέρ της πρότασης την οποία παρουσίασε η «ομάδα των 77» αναπτυσσόμενων χωρών, τάχθηκαν 124 χώρες, 11 κατά ενώ 41 απείχαν από την ψηφοφορία. Μεταξύ των χωρών που καταψήφισαν την απόφαση είναι οι χώρες του G7, ενώ μεταξύ των χωρών που απείχαν ήταν όλες οι χώρες της Ε.Ε. όπως και η Ελλάδα.

Την απόφαση του ΟΗΕ χαιρέτισε ο Αργεντινός υπουργός Εξωτερικών Héctor Timerman, ο οποίος ανέφερε ότι με αφορμή το ψήφισμα θα δημιουργηθεί ένα νέο σύστημα «που σέβεται την πλειοψηφία των πιστωτών και επιτρέπει σε χώρες να βγουν από την κρίση με βιώσιμο τρόπο».

Ειδικότερα, το εν λόγω ψήφισμα τονίζει την ιδιαίτερη σημασία της έγκαιρης, ολοκληρωμένης και βιώσιμης λύσης στα προβλήματα χρέους των αναπτυσσόμενων χωρών με απώτερο στόχο την οικονομική ανάπτυξη χωρίς αποκλεισμούς και τη βιώσιμη ανάπτυξη σύμφωνα με τις ιδιαίτερες εθνικές συνθήκες. Επιπλέον ζητά εντατικοποίηση των προσπαθειών για την πρόληψη των κρίσεων χρέους και τη συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα προκειμένου να βρεθούν κοινά αποδεκτές λύσεις.

Καλεί όλα τα κράτη μέλη και το σύστημα των Ηνωμένων Εθνών και προσκαλεί τα θεσμικά όργανα του Bretton Woods και τον ιδιωτικό τομέα, να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα και δράσεις για την υλοποίηση των δεσμεύσεων, συμφωνιών και αποφάσεων των μεγάλων συνδιασκέψεων και συνόδων κορυφής των Ηνωμένων Εθνών, ιδίως εκείνων που σχετίζονται με το ζήτημα της βιωσιμότητας του εξωτερικού χρέους των αναπτυσσόμενων χωρών.

Για όποιον ενδιαφέρεται, μπορεί να δει το ψήφισμα εδώ

Ο Δημήτρης Καζάκης σχολιάζει την απόφαση, αναλύοντας τις ευεργετικές ιδιότητες που θα μπορούσε να έχει για τη χώρα μας, σε περίπτωση που, κάποια στιγμή επιτέλους, αποφασίζαμε να ξεμπερδέψουμε οριστικά και αμετάκλητα με όλους αυτούς τους πολιτικούς βρυκόλακες που έχουν κατσικωθεί στο σβέρκο μας εδώ και 4 δεκαετίες.

Δείτε το βίντεο :

ΠΗΓΗΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ:Α.Τ.

Ας θυμηθούμε το τι συνέβει στην πολιτική και οικονομική πορεία της Αργεντινής, που οδήγησε στην χρεοκοπία και την αιματηρή εξέγερση του 2001.Παρουσιάζει με άμεσο και μεστό τρόπο η δράση του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου καθώς και ο εγκληματικός ρόλος του ΔΝΤ και της Παγκόσμια Τράπεζας στη πολύπαθη χωρα.
Τα «τσακάλια» και οι ντόπιοι πολιτικάντηδες κατάφεραν μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να οδηγήσουν εναν λαο στην απόλυτη ενδοια και εξαθλίωση. Ένα λαό περήφανο που τέλος βρήκε το κουράγιο να εξεγερθεί και να πει «φτάνει πια»!