📢Ο Aντικρατιστής : Ένας Eπαναστάτης για την εποχή μας
Ο κρατισμός διατηρεί τον κόσμο διαιρεμένο. Οι διαιρεμένοι άνθρωποι είναι πιο εύκολο να ελεγχθούν.
"Ένας άνθρωπος που σταματά να λέει ψέματα μπορεί να ρίξει μια τυραννία". ~Aleksandr Solzhenitsyn
Όλοι οι λάτρεις των σημαιών έχουν την ίδια ανθυγιεινή θρησκεία: τον κρατισμό. Η λατρεία της σημαίας είναι το ψεύτικο είδωλο του εθνικιστή. Δεν έχει σημασία αν είσαι ένας Ναζί που πολιορκεί ή ένα μικρό παιδί που τραγουδάει τον όρκο υποταγής. Όλα είναι ένας τοπικιστικός συμβολισμός που χώνει τα πλοκάμια του στα σύγχρονα ιδανικά. Ο δ η γ ε ί στην τ υ φ λ ή συμμόρφωση, στον κατηχητικό εφησυχασμό, στη διογκωμένη υπερηφάνεια, στον πόλεμο και σε ανθρώπους που πολύ ευχαρίστως, πνίγονται από το μπλε χάπι της τυφλής υπακοής σε μια ξεπερασμένη αλυσίδα διοίκησης.
Η λατρεία της σημαίας είναι ένα ψυχοκοινωνικό αγκίστρωμα. Λειτουργεί επειδή είμαστε κοινωνικά πλάσματα. Αλλά αυτό που ξεκινά ως σύμβολο που ενώνει τους ανθρώπους, γίνεται το σύμβολο που διχάζει τους ανθρώπους όταν το παίρνουν πολύ σοβαρά ή πολύ υπερήφανα.
Σε έναν κόσμο 195 εθνικών κρατών, όλα με τις δικές τους σημαίες, οφείλουμε να χρησιμοποιήσουμε την ίδια λογική που χρησιμοποίησε ο Αριστοτέλης όταν είπε: "Είναι γνώρισμα μορφωμένου πνεύματος να μπορεί να διασκεδάζει μια σκέψη χ ω ρ ί ς να την αποδέχεται", και στη συνέχεια να την εφαρμόσουμε στην έννοια των σημαιών. Καλύτερα να διασκεδάζεις με μια σημαία χωρίς να αποδέχεσαι την εξουσία της. Αυτό κάνουν οι αντικρατιστές. Και έτσι, οι αντικρατιστές είναι ελεύθεροι κάτω από όλες τις σημαίες.
Ο κρατισμός διατηρεί τον κόσμο διαιρεμένο. Οι διαιρεμένοι άνθρωποι είναι πιο εύκολο να ελεγχθούν.
Όπως υπέθεσε ο Μαξιμιλιέν Ροβεσπιέρος : "Το μυστικό της ελευθερίας έγκειται στην εκπαίδευση των ανθρώπων, ενώ το μυστικό της τυραννίας έγκειται στο να τους κρατάει αδαείς". Οι αντικρατιστές μας διδάσκουν πώς να μην είμαστε αδαείς κρατιστές. Μας διδάσκουν πώς να ανυψωθούμε πάνω από τις πολιτισμικές μας εξαρτήσεις και πώς να γίνουμε αντ' αυτού καλά πληροφορημένοι άνθρωποι ελεύθερης διαβίωσης.
Όπως εξήγησε ο Νίτσε, "Κράτος είναι το όνομα του πιο ψυχρού από όλα τα ψυχρά τέρατα. Ψυχρά λέει ψέματα- και αυτό το ψέμα ξεγλιστρά από το στόμα του: 'Εγώ, το κράτος, είμαι ο λαός' ". Οι αντικρατιστές είναι εδώ για να μας υπενθυμίσουν ότι ΔΕΝ είμαστε το κράτος. Είμαστε ελεύθερα άτομα που απαιτούν από τους άλλους να είναι ελεύθεροι, ώστε να μπορούμε να παραμείνουμε εμείς ελεύθεροι. Είναι πραγματικά τόσο απλό. Όπως είπε ο Αλμπέρ Καμύ, "επαναστατώ, άρα υπάρχουμε".
Ο κρατισμός λειτουργεί μόνο όταν τα ανθυγιεινά, διχασμένα άτομα δημιουργούν μια νοοτροπία "εμείς εναντίον αυτών". Δεν μπορεί να συνεχιστεί αν οι άνθρωποι είναι υγιείς και συνδεδεμένοι. Δεν μπορεί να συνεχιστεί αν οι άνθρωποι συνειδητοποιήσουν ότι η ελευθερία είναι πρωταρχικής σημασίας.
Εν ολίγοις: ο κρατισμός αποτυγχάνει όταν αρκετοί άνθρωποι επιτύχουν μια αίσθηση ελευθερίας και ευημερίας σε πείσμα του κράτους.
Πώς μπορείτε λοιπόν να ξέρετε αν είστε κρατιστής ή όχι;
Ακολουθούν επτά σημάδια που μαρτυρούν ότι μπορεί να είστε κρατιστής:
1.) Είστε κρατιστής αν πιστεύετε ότι χρειάζεστε έναν κυβερνήτη για να σας εξουσιάζει.
2.) Είστε κρατιστής αν πιστεύετε ότι χρειάζεστε άδεια για να είστε ελεύθεροι.
3.) Είστε κρατιστής αν λατρεύετε τυφλά μια σημαία.
4.) Είσαι κρατιστής αν πιστεύεις ότι η βία είναι η λύση στα προβλήματα.
5.) Είσαι κρατιστής αν πιστεύεις ότι οι άνθρωποι πρέπει να εξαναγκάζονται να κάνουν πράγματα χωρίς τη συγκατάθεσή τους.
6.) Είστε κρατιστής αν πιστεύετε ότι μια αρχή θα πρέπει να λαμβάνει αποφάσεις για εσάς.
7.) Είστε κρατιστής αν πιστεύετε στην άνετη υπακοή έναντι της άβολης ελευθερίας.
Ο αντικρατισμός είναι μια ξένη έννοια στον κόσμο μας, παρόλο που η ανιθαγένεια μπορεί να επεκταθεί σε όλα τα έμβια όντα "κατ' αρχήν" ΕΝΏ "θεωρητικά", στην αναπόσπαστη θεμελιώδη φύση της, είναι εξαιρετικά δύσκολο να είσαι κυρίαρχος και χωρίς κράτος.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ολόκληρος ο κόσμος μαστίζεται από την ασθένεια του κρατισμού. Ο κρατισμός είναι τόσο δεύτερη φύση της ύπαρξής μας, ώστε ποτέ δεν τον αμφισβητούμε.Θα μπορούσαμε κάλλιστα να είμαστε ψάρια που αμφισβητούν το νερό. Αλλά ΔΕΝ είμαστε ψάρια. Είμαστε ανθρώπινα όντα με την ικανότητα για βαθιά λογική, ανώτερο συλλογισμό και βασική κοινή λογική.
Όπως αστειεύτηκε ο Άλβαρο Κόπλοβιτς : "Ένας άνθρωπος χωρίς κυβέρνηση είναι σαν ένα ψάρι χωρίς ποδήλατο". Τα ψάρια όμως δεν χρειάζονται ποδήλατα. Ακριβώς όπως ο άνθρωπος δεν χρειάζεται κυβέρνηση, παρόλο που είναι μαθημένος να πιστεύει ότι την χρειάζεται...
Οι άνθρωποι είναι απίθανο να αμφισβητήσουν ένα σύστημα στο οποίο έχουν γαλουχηθεί, ακόμη και αν αυτό το σύστημα αντιβαίνει στην κοινή λογική, τον χρυσό κανόνα και την αρχή της μη επίθεσης. Οι άνθρωποι είναι πιο πιθανό να επιμείνουν σε αυτό που έχουν μάθει να πιστεύουν, είτε αυτή η πίστη είναι δικαιοκρατική, πολιτική, θρησκευτική ή και τα τρία μαζί (= κρατισμός).Η υπέρβαση του κρατισμού απαιτεί μια ιδιαίτερη γεύση θάρρους που δεν υπάρχει εύκολα στον μέσο άνθρωπο. Είναι ένα είδος θάρρους που πρέπει να γεννηθεί μέσα από μεγάλες ψυχολογικές αναταραχές και το θάνατο της πολιτισμικής ‘προετοιμασίας’ του ατόμου. Πρέπει να περιθάλπεται και να καλλιεργείται καθημερινά, για να μην ξαναγλιστρήσει στην παθητικότητα ή σε τυπικούς, αναποτελεσματικούς και ξεπερασμένους τρόπους θάρρους. Πρέπει να καθοδηγείται από μια μοναδική και τολμηρή εκδοχή ηγεσίας: μια ριζοσπαστική ηγεσία που ελέγχει και εξισορροπεί τις δομές εξουσίας και διδάσκει στους άλλους πώς να κάνουν το ίδιο. Αυτός είναι ο αντικρατισμός.
Η ελευθερία αρχίζει με την υπέρβαση των ψευδών αληθειών. Ψευδής αλήθεια είναι κάθε πεποίθηση που θεωρείται άκυρη σύμφωνα με τους συμπαντικούς νόμους.
Είναι δική μας ευθύνη και μόνο να το καταλάβουμε αυτό. Κανείς άλλος δεν μπορεί να το κάνει για εμάς. Είναι δική μας ευθύνη και μόνο, να αμφισβητήσουμε αυτά για τα οποία μας έχουν “εκπαιδεύσει”…
Αυτό που είναι ζωτικής σημασίας να κατανοήσουμε είναι ότι η έννοια της ελευθερίας είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου ψυχολογικής φύσης. Στη σημερινή εποχή, πρόκειται λιγότερο για την απελευθέρωση σωματικά (από τη σκληρή φανερή σκλαβιά) και περισσότερο για την απελευθέρωση ψυχολογικά (από την βολική κρυφή σκλαβιά). Το να απελευθερωθούμε ψυχολογικά σημαίνει να ανυψωθούμε πάνω από την πολιτισμική προδιάταξη και να επαναπροσδιορίσουμε την κατάστασή μας.
Ο αντικρατιστής το κάνει αυτό με τόλμη και αυτοπεποίθηση, λειτουργώντας τόσο ως φάρος φωτός για όσους έχουν κολλήσει στο σκοτάδι (μπερδεμένοι και αποπροσανατολισμένοι) ΚΑΙ ως φάρος σκότους για όσους τυφλώνονται από το φως (πολιτισμικά εξαρτημένοι).
Οι αντικρατιστές μας αναγκάζουν να κοιτάξουμε στον πολιτιστικό καθρέφτη.
Μας διδάσκουν πώς να ρίχνουμε το κρατικιστικό "βολικό φίλτρο" στο νεροχύτη.
Μας διδάσκουν πώς και γιατί να αρνούμαστε κάθε εξουσία που ισχυρίζεται ότι χρειαζόμαστε άδεια για να είμαστε ελεύθεροι.
Μας διδάσκουν πώς να μην υπακούμε στην μη αυθεντική ηγεσία και πώς να αγκαλιάζουμε την αυθεντική ηγεσία αντ' αυτής.
Μας διδάσκουν πώς να γίνουμε ηγέτες που διδάσκουν στους άλλους ΠΩΣ να σκέφτονται και όχι ΤΙ να σκέφτονται.
Εκεί που ο κρατισμός είναι μια βολική σκλαβιά, ο αντικρατισμός είναι μια άβολη ελευθερία.
Ο αντικρατιστής είναι ελεύθερος και χρησιμοποιεί αυτή την ελευθερία με την πρόθεση της ψυχής να ελευθερώσει τους άλλους. Ξεφεύγουν από την τυραννία ελευθερώνοντας τους άλλους μέσω του συμβόλου της δικής τους ελευθερίας.
Έτσι, η ελευθερία γεννά περισσότερη ελευθερία.
Όπως είπαν οι άνθρωποι της Ακαδημίας Ιδεών:
"Σε αντίθεση με ό,τι διδάσκει η κρατικιστική προπαγάνδα, η ελευθερία δεν μπορεί να μας επιβληθεί από πάνω, ο ύ τ ε δημιουργείται ή καταστρέφεται στην κάλπη...
Η ελευθερία αναδύεται σε κοινωνικό επίπεδο όταν αρκετοί από εμάς αναγνωρίζουν την αξία της και διαμορφώνουν τη ζωή τους ανάλογα".Η ελευθερία πρέπει να βρει το όριό της στη δικαιοσύνη και η δικαιοσύνη πρέπει να βρει το όριό της στην ελευθερία. Διαφορετικά, είτε βρισκόμαστε να ζούμε σε μια κατάσταση ελεύθερου χάους όπου ο καθένας μπορεί να κάνει τα πάντα χωρίς συνέπειες (όπως στην ταινία The Purge), είτε ζούμε σε ένα βίαιο αυταρχικό κράτος με καταπιεστικούς νόμους και την ψευδαίσθηση της ελευθερίας (όπως ο κρατισμός).
Ιδανικά, η ελευθερία ισορροπημένη με τη δικαιοσύνη και η δικαιοσύνη ισορροπημένη με την ελευθερία είναι ο πιο υγιής τρόπος.Ακολουθούν πέντε αντικρατικές τακτικές για να ξεπεράσετε τον κρατισμό:
1.) Μη ζητάτε άδεια για να είστε ελεύθεροι.
2.) Μην πληρώνετε για τους φρουρούς που σας φυλάνε.
3.) Μάθετε αυτοάμυνα και τιμήστε την αρχή της μη επίθεσης.
4.) Ψηφίστε με τα πόδια σας: Μην ψηφίζετε μέσα, ψηφίστε έξω.
5.) Μην βασίζεστε στην κυβέρνηση- κυβερνήστε τον εαυτό σας.
🔶 Βλ : Ο καλύτερος τρόπος διαχείρισης των σκλάβων (και πώς να αποφύγετε να γίνετε
ένας από αυτούς.)
Αν και οι αντικρατιστές γεννιούνται σε μια βαθιά άρρωστη κοινωνία, αποφασίζουν να μην αποτελέσουν μέρος της. Αποφασίζουν να ζήσουν στον "πραγματικό" κόσμο, έναν κόσμο που δεν είναι μολυσμένος από την ανθυγιεινή κουλτούρα που έχει δημιουργήσει το ψευδές σύστημα. Παρόλο που η ανθυγιεινή κουλτούρα είναι κάτι που οι αντικρατιστές πρέπει να αντιμετωπίσουν, δεν είναι κάτι στο οποίο πρέπει να συμμετέχουν, εκτός αν το επιλέξουν.
Ο αντικρατιστής αναλαμβάνει τον μανδύα της ελευθερίας ενάντια στην εξουσία, έτσι ώστε εσείς, οι γονείς σας, τα παιδιά σας και ακόμη και τα εγγόνια σας να μπορέσετε μια μέρα να είστε ελεύθεροι από τις εξουσίες των ψευτοανθρώπων.
Αισθάνονται ότι είναι δική τους ευθύνη, ως πραγματικά ελεύθεροι άνθρωποι, να κάνουν κάτι για την ανθυγιεινή κατάσταση των πραγμάτων, επειδή κανείς άλλος δεν θα το κάνει. Κανείς άλλος δεν φαίνεται να έχει την ικανότητα να κάνει αυτό που μπορεί να κάνει ο αντικρατιστής.
Ένας σοφός άνθρωπος είπε κάποτε: "Το μόνο που χρειάζεται για να θριαμβεύσουν οι δυνάμεις του κακού είναι να μην κάνουν τίποτα οι καλοί άνδρες και γυναίκες". Έτσι, οι αντικρατιστές αρνούνται να μην κάνουν τίποτα. Δεν χάνουν χρόνο μιλώντας για το ότι είναι καλοί άνθρωποι. ΕΙΝΑΙ καλοί άνθρωποι. Δεν θα επιτρέψουν στο κακό να θριαμβεύσει. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να κάνουν τους καλοκάγαθους και τις χιονονιφάδες του κόσμου να νιώθουν άβολα. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είναι ανήθικοι μπροστά στην κοντόφθαλμη ηθική και την τυφλή ανηθικότητα.
Όταν οι νόμοι ενός έθνους-κράτους είναι ηθικοί και δίκαιοι, ο αντικρατιστής τους ακολουθεί. Όταν είναι ανήθικοι και άδικοι, ο αντικρατιστής τους παραβιάζει. Αυτό συμβαίνει επειδή ο αντικρατιστής έχει γίνει ένας αυτοκυβερνώμενος, αυτοεξουδετερωτικός, ανήθικος παράγοντας για τον βολεμένο “εαυτούλη” του. Μπορεί να δει μέσα από τον εθνικισμό που τυφλώνει τον κρατιστή και, γι' αυτό το λόγο, είναι ένας πρόδρομος όσον αφορά την υγιή και προοδευτική εξέλιξη του είδους.
Εκεί που οι κρατιστές πιστεύουν ότι χρειάζεσαι άδεια για να είσαι ελεύθερος, οι αντικρατιστές καταλαβαίνουν ότι είσαι υποχρεωμένος να είσαι ελεύθερος. Εκεί που ο κρατιστής πιστεύει ότι μόνο το κράτος μπορεί να παρέχει και να προστατεύει την ελευθερία κάποιου, ο αντικρατιστής κατανοεί ότι είναι αποκλειστική ευθύνη του κάθε ατόμου να παρέχει και να προστατεύει τη δική του ελευθερία και συχνά πρέπει να την αφαιρέσει από το κράτος.
Όπως είπε ο William Blake, "πρέπει να δημιουργήσω ένα σύστημα ή να υποδουλωθώ από το σύστημα ενός άλλου ανθρώπου".
Στο τέλος της διαδικασίας, το θέμα είναι η ανάληψη προσωπικής ευθύνης :
Ο αντικρατιστής διδάσκει σε όλους μας ότι είναι αποκλειστικά δική μας ευθύνη να συνειδητοποιήσουμε πώς έχουμε παγιδευτεί στο τραγούδι και το χορό μιας εξαιρετικά επικίνδυνης θρησκείας, γνωστής ως κρατισμός.
Ο κρατισμός είναι μια χιονοστιβάδα ξεπερασμένων πολιτισμικών εξαρτήσεων που έχει διχάσει τον κόσμο για πάρα πολύ καιρό.
Είναι καιρός να σπάσουμε τον παγετώνα του διχασμού.
Αν, όπως προειδοποίησε ο Βολταίρος, "Καμία νιφάδα χιονιού σε μια χιονοστιβάδα δεν αισθάνεται ποτέ υπεύθυνη", τότε ο αντίλογος του αντικρατιστή είναι :
Αν αρκετές νιφάδες χιονιού αναλάβουν την ευθύνη να αποστασιοποιηθούν από τη χιονοστιβάδα, τότε… … δεν υπάρχει χιονοστιβάδα.
Gary Z McGee - Απόδοση στα Ελληνικά/διαμόρφωση : Α.Τ.
📌Σχόλιο, από τον Α.Τ. επάνω στο άρθρο :
Ανίκανη να ανανεώνεται , ανίσχυρη και απογοητευμένη από την αποτυχία των στόχων της, η σύγχρονη Δυτική σκέψη έχει σιγά-σιγά μεταμορφωθεί σε μια μορφή «αστυνομίας σκέψης», σκοπός της οποίας είναι να αφορίσει όλους εκείνους που αποκλίνουν με οποιονδήποτε τρόπο από τα μέχρι τώρα επιβαλλόμενα, κυρίαρχα ιδεολογικά και πολιτικά δόγματα.
Γνωρίζουμε ότι, κάποιοι άνθρωποι είναι ιδιοφυείς, κάποιοι άλλοι είναι εμφανώς υπάνθρωποι, κάποιοι άλλοι βρίσκονται στην μέση ενώ στους περισσότερους δεν τους καίγεται καρφί για τίποτα. Όσοι λοιπόν κατηγορούν άλλους, τους εχθρούς και το πολιτικό κλίμα, για τις δικές τους αποτυχίες δεν αξίζει να επιβιώσουν, διότι είναι λογικό οι εχθροί σου να σε καταπιέζουν και οι συνθήκες να αποδεικνύονται εχθρικές.
Η μάχη είναι πάντα κάτι ιερό, μία θεία δίκη μεταξύ δύο παράλληλων κόσμων. Υπερασπιζόμενοι τα ιδανικά μας όσο το δυνατόν πιο σθεναρά, συμμορφωνόμαστε με την Ανθρώπινη φύση. Ο υπέρτατος σκοπός της ζωής είναι συνεπώς να δίνουμε τις μάχες που μας αναλογούν. Αυτό που αποκτάς μαχόμενος είναι αυτό που μόνον πραγματικά κατέχεις.
Ο αντιδραστικός δεν ποθεί να γυρίσει πίσω, αλλά περισσότερο να αλλάξει κατεύθυνση. Το παρελθόν, το οποίο θαυμάζει, δεν αποτελεί τον σκοπό, αλλά είναι ένα παράδειγμα των ονείρων του. Ας θυμηθούμε τα λόγια του αμφιλεγόμενου φιλόσοφου Ernst Jünger : «Είναι εσφαλμένο να λέει κάποιος ότι προσμένω την επιστροφή στο παρελθόν, όπως ο Σατωμπριάν ή, όπως, ο Μπουτεφώ την αιώνια επιστροφή: αφήνω αυτήν την φαντασιοπληξία στους συντηρητικούς στο πεδίο της πολιτικής και στους αστρολόγους στο κοσμικό πεδίο. Όχι: ευελπιστώ σε περιπέτειες ίδιας βαθμίδας και ακόμα πιο υψιτενείς, και όχι μόνον στο ανθρώπινο πεδίο».
Έτσι, λύκοι κρύβονται στο γκρίζο κοπάδι – χαρακτήρες, δηλαδή, που γνωρίζουν πραγματικά τι είναι Ελευθερία. Οι λύκοι αυτοί δεν είναι μόνον δυνατοί για τον εαυτό τους. Υπάρχει και ο κίνδυνος ένα όμορφο πρωί να μεταδώσουν τα χαρακτηριστικά τους στις μάζες, ώστε το κοπάδι να μεταμορφωθεί σε αγέλη. Αυτός είναι ο εφιάλτης των παγκοσμιοποιητών. Είμαστε λίγοι, είναι πολλοί, αλλά οι αριθμοί δεν είναι το πάν. Εμείς πιστεύουμε, έχουμε πίστη. Εκείνοι δεν πιστεύουν, θα κατέστρεφαν την πίστη και το κάνουν μπροστά στα σαστισμένα μάτια των υπάκουων υπηκόων τους. Σκέφτονται, και αυτό είναι κάτι που συμβαίνει στο μυαλό. Εμείς πιστεύουμε σε ιδανικά, και αυτό είναι κάτι που συμβαίνει στην καρδιά και την ψυχή ...και αυτό διαρκεί για πάντα.
Εδώ, σ αυτό το σημείο, για ακόμα μια φορά η ιστορία θα επαναληφθεί. Με την συμμετοχή όλων όσων δούλεψαν και δουλεύουν ακατάπαυστα για την πληροφόρηση, παρέχοντας τις γνώσεις και τα κατάλληλα αποδεικτικά στοιχεία, τα εγκλήματα κατά των ανθρώπων από τις άψυχες οργανικές πύλες εκτέθηκαν ανεπανόρθωτα. Τα τείχη έπεσαν. Η Δικαιοσύνη θα αποδοθεί με τρόπους που μόνο η κοσμοθέαση που μας εμπνέει θα μπορούσε να εφαρμόσει. Αυτή θα είναι η "Ολική Επαναφορά" και η "Μεγάλη Μετουσίωση" του κόσμου μας... Το απόλυτο ξεκαθάρισμα... Αναίμακτο και ειρηνικό για τους μη συνηγορούντες στα κατά συρροή εγκλήματα των παράσιτων του πλανήτη... ~ Αποσπάσματα
Η φωτιά είναι τεράστια αλλά κατάφερε να μας
μάθει να ξαναγεννιόμαστε από τις στάχτες μας...