Η πνευματική ελευθερία διέξοδος από τον αποπροσανατολισμό

Τόσα χρόνια το κράτος άφηνε «διανοούμενους» και κάθε μορφής ξεπεσμένους ρήτορες, να εκμηδενίζουν την παιδεία και να αλλοιώνουν την ελληνική ιστορία. Η υποκουλτούρα χαρακτήριζε και χαρακτηρίζει «γραφικό» και «φανατισμένο», όποιον ελεύθερο ερευνητή τολμάει να καταφερθεί εναντίον της συμβατικής ιστορίας που διδάσκεται στα σχολεία και ν’ αναδείξει την πανανθρώπινη εμβέλεια του Ελληνισμού.

Αυτό είχε σαν συνέπεια την παιδεία ν’ «αναλάβουν» οι ιδεολογίες και τα κόμματα. Την ίδια ώρα η οικουμένη ολόκληρη υποκλίνεται στον Ελληνισμό και εκατομμύρια μη αναγνωρισμένων από το ελληνικό ΥΠΕΞ Ελληνογενών περιμένουν μια κίνηση αναγνώρισης-συμπαράστασης από μία εσωστρεφή χώρα που επέτρεψε την παραχάραξη της ίδιας της υπόστασής της.

Η νεολαία χωρίζεται σε ιδεολογικά «μαντριά», αντί ενωμένη να διδάσκεται χωρίς φόβο και πάθος την ελληνική παιδεία και ιστορία. Τα τηλεοπτικά παράθυρα γεμίζουν από τους μεν και από τους δε, κάθε φορά που προκύπτει κάποιο πρόβλημα σε σχέση με την παιδεία και τους νέους. Οι φωνασκίες και οι ακραίες συμπεριφορές δίνουν και παίρνουν.

Όλα αυτά αποπροσανατολίζουν από την αλήθεια. Όλα αυτά συνεχίζουν να κρατούν τον Έλληνα δέσμιο του ψέματος, το οποίο έχει πολλές αποχρώσεις που μπορεί να γοητεύουν αλλά μπερδεύουν το μυαλό και τελικά το αποχαυνώνουν.

Γι’ αυτό οι Έλληνες πάντα μάχονταν για την ελευθερία. Όχι μόνο την εδαφική αλλά και την πνευματική.