Αγαπητέ Κύριε Πρόεδρε της «Ελληνικής Δημοκρατίας»

Σας υπολήπτομαι αφαντάστου!
Δυο όντα στη ζωή μου έχω εκτιμήσει τόσο πολύ…
Ένα γαϊδουράκι που είχε η μακαρίτισσα η γιαγιά μου και εσάς!
Το γαϊδουράκι γιατί ποτέ δε μίλαγε (το καημένο) ότι κι αν του κάναμε!…
Και εσάς που ποτέ δε μιλάτε (ο καημένος) για ότι κι αν μας κάνουν!...
Και εξηγούμαι αρχίζοντας ανάποδα (από εσάς) για να τιμήσω και τον τίτλο σας…
Ξεκινήσατε τη «πορφυρή» καριέρα σας από ένα χώρο που ότι ¨ευτυχεί¨ να ζει η χώρα μου ευθύνεται αυτό!
Ο χώρος αυτός γέννησε τους πιο διακεκριμένους απατεώνες εις τους αιώνας των αιώνων Αμήν!
Η ομολογουμένως σκληρή εργασία σας και εν τέλει αποστολή σας εξετελέσθη εις το ακέραιον κατά τας επιταγάς των εντολοδόχων σας…

Έτσι περάσατε μια σκληρή εργασιακά μεν ζωή, αλλά άνετη ως προς τη διαβίωση σας δε…
Και η Πατρίς (όπως όλα τα ¨ηρωικά¨ τέκνα ) σας τίμησε με τη θέση που κατέχετε (από το κατοχή) τώρα!
Εσείς την αποδεχτήκατε (και με το δίκιο σας) κολλήσατε στο θρόνο!
Ο …Πάπας της ¨δημοκρατίας¨…

Οι λόγοι του ¨κολλήματος ¨ στο θρόνο είναι 2…
Η ως Πάπας είστε δυσκίνητος λόγω ηλικίας…
Η βρήκατε εκεί στέγη,
Τροφή,
Ζεστασιά και θαλπωρή,
Νοσοκομειακή περίθαλψη… (μιας και είστε με το ένα πόδι στο τάφο…)…
Χάπια,
Φαγητό ζεστό με σεφ της αρεσκείας σας,
Προστασία… και ταφή στον επερχόμενο ψόφο σας, δημοσία δαπάνη.
Μέχρι εδώ καλά…
Έχω και έχω πληρώσει στην Ελληνική Ζωή μου μάρμαρα…
Εσείς θα με επιβαρύνετε;…
Χαλάλι σας!
Αλλά έχω μια ένσταση…

Μπορώ να έχω πίσω της παρελάσεις των παιδιών μου;

Έτσι κι αλλιώς εσάς δε σας λένε τίποτα όλα αυτά…
Χώρια που ταλαιπωρήστε ετοιμοθάνατος άνθρωπος στημένος μπροστά στο σύνταγμα…
Τέλος…
Για το γαϊδουράκι της γιαγιάς μου δεν έχω να πω κάτι άλλο…
Δε με ενόχλησε ποτέ!

Νῦν ὑπὲρ πάντων ἀγών!
Ποίηση: Χάρης Καφετζόπουλος