Πολιτικά μαθήματα από την Αγγλία

Ο ηγέτης του Κόμματος της Ανεξαρτησίας Νάιτζελ Φάραντζ λίγες μέρες μετα τον εκλογικό του θρίαμβο ζήτησε να γίνει δημοψήφισμα για την ΕΕ πριν τις προσεχεις γενικές εκλογές του 2015 και τόνισε ότι στις ευρωεκλογές του 2014 το United Kingdom Independence Party θα προκαλέσει «πολιτικό σεισμό και επεσήμανε στους «παπαγάλους» ότι το ότι UKIP δεν ειναι ομάδα πίεσης και ότι «θα πάει μακριά», γιατί δεν μαζεύει ψήφους μόνο από τους Συντηρητικούς, αλλά λως επί το πλείστον από απογοητευμένους υποστηρικτές των Εργατικών.

Ο «Γκάρντιαν» ανέλαβε σήμερα να εξηγήσει τα πράγματα στους αποσβολωμένους οπαδούς του «συστήματος».

Οι ψηφοφόροι του UKIP πάνω από όλα αισθάνονται περιφρόνηση για την πολιτική ελίτ. Αυτό είναι το πρώτο και κύριο χαρακτηριστικό τους. Δεύτερο οι Ψηφοφόροι του UKIP δεν είναι παραδοσιακοί Συντηρητικοί όπως φαίνεται να πιστεύουν στο κυβερνών κόμμα, που δήλωσαν ότι δεν μπορούν να στραφούν εναντίον όσων υποστηρίζουν « μια ατζέντα που προσεγγίζει εκείνη των παραδοσιακών Συντηρητικών».

Το UKIP ωστόσο αποσπά ψήφους σε μεγαλύτερη έκταση από το Εργατικό Κόμμα, και το κοινωνικό προφίλ των υποστηρικτών του UKIP είναι πολύ διαφορετικό από εκείνο των Συντηρητικών τους οποίους υποστηρίζουν τα ανώτερα στρώματα της μεσαίας τάξης, που έχουν σχετικά υψηλά εισοδήματα και αισθάνονται οικονομικά ασφαλείς, και οι ιδιοκτήτες σπιτιών .

Το UKIP αντλεί υποστήριξη από τους εργάτες, τους ενοικιαστές που δεν έχουν δικό τους σπίτι , και τους ψηφοφόρους με χαμηλά εισοδήματα και αισθάνεται ανασφαλής. Επικοινωνιακός μύθος της ευρωσκεπτικιστικής πτέρυγας του Συντηρητικού Κόμματος, είναι και η σύνδεση της ανόδου του UKIP με το ενδιαφέρον των ψηφοφόρων για τις αποφάσεις των Βρυξελλών.

Τα στοιχεία από τις δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η ΕΕ δεν είναι το κύριο μέλημα των ψηφοφόρων του UKIP. Πρώτα είναι η μετανάστευση και την οικονομία και πολύ πιο κάτω η ΕΕ. Το UKIP έχει εκφράσει του ψηφοφόρους σε ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, συμπεριλαμβανομένης της μετανάστευσης , τις παραδοσιακές αξίες, την εθνική ταυτότητα και του νόμου και της τάξης.
Αυτή η ατζέντα κάνει τους επικοινωνιολόγους των συντηρητικών να προτείνουν στον Κάμερον μια στροφή προς τα δεξιά, για να επαναπατριστούν οι ψηφοφόροι του από το UKIP. Αυτό όμως το σενάριο υποτιμά το βαθμό δυσπιστίας, και την απερίφραστη εχθρότητα, των ψηφοφόρων που αισθάνονται ότι τους πούλησαν τόσο οι σθντηρητικοί όσο και οι εργατικοί και τώρα στρέφονται προς το UKIP.

Οι περισσότεροι από αυτούς θα απορρίψουν τέτοιους «ελιγμούς» των Συντηρητικών σαν ανειλικρινή και κυνικά τεχνάσματα και σαν πολιτικάντικα κόλπα.

Η κατεύθυνση της μακροπρόθεσμης κοινωνικής αλλαγής στη Βρετανία από το κατεστημένο είναι πολύ σαφής: Μια πιο διαφοροποιημένη, υψηλού μορφωτικού επιπέδου, κοινωνικά φιλελεύθερη κοινωνία, με λιγότερους αποκλεισμούς και ευέλικτη ρόλους των δύο φύλων και των κοινωνικών θεσμών .
Για αυτό οι προοδευτικοί Εργατικοί, έχουν αφήσει τους ψηφοφόρους του παρελθόντος ,τους σαραντάρηδες και άνω, που ανησυχούν για τη μετανάστευση, τη πολυπολιτισμικότητα, και τους γάμους ομοφυλοφίλων και ψάχνουν οπαδούς στους «χαζούς» «ψηφοφόρους του μέλλοντος».

Το UKIP έχει υιοθετήσει και την παλιά ατζέντα των Εργατικών, για σταθερότητα στην εργασία, αύξηση μισθών και παροχών, την οποία οι Εργατικοί εγκατέλειψαν μετά το 2000.

Η έκρηξη του Κόμματος της Ανεξαρτησίας, δεν έγινε με μηνύματα από το φατσοβιβλίο. Το UKIP κατάφερε να οικοδομήσει έναν αποτελεσματικό παραδοσιακό κομματικό μηχανισμό. Αυτό είναι το μυστικό της επιτυχίας.Το πόρτα μα πόρτα σπίτι με σπίτι, μαγαζί μα μαγαζί. Το κόμμα χτίζει τώρα μια αποτελεσματική οργάνωση ακτιβιστών που ξέρει κερδίζει την ψήφο.
Και αυτό θα φανεί και στις ευρωεκλογές και στις γενικές εκλογές του 2015.


ΠΗΓΗ