Να γιατί η ΥΓΕΙΑ ισοπεδώθηκε! Να γιατί οι καρκινοπαθείς ΑΡΓΟΠΕΘΑΙΝΟΥΝ χωρίς φάρμακα! (να διαβαστεί χαμηλοφώνως για να μην ξυπνήσει η εισαγγ

Ενα συγκλονιστικό ντοκουμέντο, μια απίστευτη έρευνα στα άδυτα και σκοτεινά γραφεία των Υπουργών, Υφυπουργών, Γραμματέων Υπουργείων και Πρωθυπουργών για τις προμήθειες των φαρμάκων και των ιατρικών μηχανημάτων και λοιπών ιατρικών προμηθειών! Ενα απεχθές και βρώμικο παρασκήνιο, ένα ελεεινό παιχνίδι δισεκατομμυρίων που παίχτηκε και παίζεται ακόμη στις πλάτες ενός προδομένου και εξαθλιωμένου λαού, απο την άθλια μαφία των τιποτένιων της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ! Η απόλυτη λεηλασία μιας χώρας, που το μόνο που ζητούσε ήταν να είναι λεύτερη…

Κι ενώ οι καρκινοπαθείς ανεβαίνουν τον Γολγοθά τους διαβάζουμε στην on line έκδοσητου “Πρώτου Θέματος“:

O πρόεδρος του ΕΟΠΥΥ, Γεράσιμος Βουδούρης, ενέκρινε την εκταμίευση 30 εκατ. ευρώ για την αγορά φαρμάκων για τους ασφαλισμένους με σοβαρές παθήσεις όπως καρκίνο και σκλήρυνση κατά πλάκας.

Οι τρεις εταιρείες που διακινούν τα περισσότερα φάρμακα αυτού του είδους, κατά πληροφορίες, αρνήθηκαν διά των εκπροσώπων τους να δώσουν έστω και ένα φάρμακο, αν δεν τους καταβληθεί προκαταβολικά (!) το μεγαλύτερο χρηματικό μέρος της παραγγελίας.

Ο κ. Κίττας συμφώνησε για την εκταμίευση, παρ’ ότι θεωρείται ότι με την απόφασή του αυτή ανοίγει τον ασκό του Αιόλου για τους προμηθευτές φαρμάκων και υλικών του ΕΣΥ.
Τόσο η διοίκηση του ΕΟΠΥΥ όσο και άλλα στελέχη του υπουργείου Υγείας εξέφρασαν έντονες αντιρρήσεις, χαρακτηρίζοντας σκληρό εκβιασμό την στάση των φαρμακευτικών εταιρειών, αλλά ο υπηρεσιακός υπουργός Υγείας αποφάσισε ότι ήταν αναγκαία η υποχώρηση σε αυτήν τη φάση, για να μην κινδυνέψουν ανθρώπινες ζωές.

Mε αφορμή την κόλαση των ασθενών συναθρώπων μας επαναφέρουμε στην επικαιρότητα την μήνυση ενός πρώην στελέχους της ΝΔ αλλά και τις αποκαλύψεις του για τις υπερτιμολογήσεις στο χώρο της Υγείας που έφτασαν ως και τον Επίτροπο Οικονομικών της Κοινότητας Χοακίμ Αλμούνια. Ο σχετικός φάκελος βρίσκεται σήμερα στην κ. Ράικου.

Στις 15 Μαίου του 2010, ο Τάσος Τέλλογλου απεκάλυπτε στην “ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ” την μηνυτήρια αναφορά ενός πρώην στελέχους της ΝΔ κατά των Καραμανλή, Αβραμόπουλου και Παπαθανασίου για «ηθική αυτουργία» στην έκδοση ψευδών βεβαιώσεων προς τα όργανα της Ε.Ε. σχετικά με το ύψος των χρεών των δημόσιων νοσοκομείων.

Ενα πρώην στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, ο κ. Θέμης Καζαντζίδης, κατέθεσε στις 12 Μαΐου μηνυτήρια αναφορά κατά του τέως πρωθυπουργού κ. Κ. Καραμανλή και των πρώην υπουργών κ. Δ. Αβραμόπουλου και κ. Γ. Παπαθανασίου για «ηθική αυτουργία» στην έκδοση ψευδών βεβαιώσεων προς τα όργανα της Ε.Ε. σχετικά με το ύψος των χρεών των δημόσιων νοσοκομείων. Ο κ. Καζαντζίδης αναφέρει συγκεκριμένα ότι τον Μάρτιο του 2009 η Eurostat διαπίστωσε τεράστια απόκλιση μεταξύ των στοιχείων που έδινε η Ελλάδα στην Εθνική Στατιστική Αρχή και των πραγματικών χρεών των νοσοκομείων. Ο κ. Καζαντζίδης απέστειλε στο γραφείο του επιτρόπου Οικονομικών Χοακίν Αλμούνια στις 18 Μαρτίου 2009 επιστολή με την οποία τον ενημέρωνε για τις αποκλίσεις αυτές. Η επιστολή κατέληγε με την επισήμανση ότι «σε περίπτωση οικονομικής κατάρρευσης της Ελλάδας, εξαιτίας της κακής διαχείρισης των οικονομικών της υποθέσεων, οι χώρες της Ε.Ε. θα είναι αυτές που θα κληθούν να πληρώσουν το κόστος της απαραίτητης διάσωσης…».

Το γραφείο του κ. Αλμούνια έφερε σε επαφή τον μηνυτή με δύο υπαλλήλους της Eurostat, οι οποίοι τον Μάιο του 2009 έθεσαν ερωτήματα προς την ελληνική κυβέρνηση. Η Επιτροπή εν τω μεταξύ είχε εφοδιαστεί με μια γραπτή απάντηση του τότε υφυπουργού κ. Γεωργίου Παπαγεωργίου, σύμφωνα με την οποία τα χρέη των νοσοκομείων από 1/1/2005 ώς 31/12/2008 άγγιζαν τα 5,2 δισ., έναντι 2,2 δισ. που δήλωνε το ελληνικό Δημόσιο στις ευρωπαϊκές υπηρεσίες.

Οταν οι υπηρεσίες του υπουργείου Υγείας παρέλαβαν μέσω της ΕΣΥΕ το έγγραφο της Eurostat, «διαβεβαίωσαν για μία ακόμα φορά ψευδώς», όπως αναφέρει ο κ. Καζαντζίδης, για το ύψος του ελλείμματος. «Η πρακτική αυτή είναι ανορθόδοξη και από μόνη της ένδειξη για την πρόθεση της πολιτικής ηγεσίας να συνεχίσει να αποκρύπτει το πραγματικό ύψος του ελλείμματος, εκμεταλλευόμενη την αδυναμία της ευρωπαϊκής Αρχής να πραγματοποιήσει ανεξάρτητες έρευνες».

Ο μηνυτής σημειώνει ότι ήταν η δεύτερη φορά κατά την οποία οι υπάλληλοι της ΕΣΥΕ «εξαπατούσαν τη Eurostat».

Για αυτό τον λόγο δεν επιθυμούσαν, κατά τον μηνυτή, να αναλάβουν την ευθύνη μιας δεύτερης απάντησης, που δεν ανταποκρινόταν στους πραγματικούς αριθμούς. Ετσι αποφασίστηκε να σταλεί στα αγγλικά η απάντηση απευθείας από το υπουργείο Υγείας. Ο κ. Καζαντζίδης υποστηρίζει ότι το έγγραφο συντάχθηκε «από άγνωστο υπάλληλο του υπουργείου Υγείας και παραδόθηκε για υπογραφή στη γενική διευθύντρια κ. Αλεξάνδρα Παπαδιά η οποία, ως μη κάτοχος της γνώσης της ξένης γλώσσας, δεν ήταν σε θέση να ενημερωθεί για το περιεχόμενό του. Παρά το γεγονός αυτό, το υπέγραψε ισχυριζόμενη ότι “έκανε χάρη σε κάποιους συναδέλφους της”».

«Δικαιολογίες»

Το υπουργείο Υγείας, προσπαθώντας να δικαιολογήσει την απόκλιση των στοιχείων που είχαν δηλωθεί στη Βουλή σε σχέση με εκείνα που είχαν δοθεί στα όργανα της Ε.Ε., «προσπάθησε να εφεύρει νέες δικαιολογίες», υποστηρίζοντας ότι η απόκλιση των ποσών οφειλόταν στο γεγονός ότι όλες οι δαπάνες δεν είχαν ελεγχθεί και ότι υπήρχαν αμφισβητήσεις, συνεχίζει η μηνυτήρια αναφορά. Τα στοιχεία όμως που είχε καταθέσει ο υφυπουργός του κ. Δ. Αβραμόπουλου στη Βουλή είχαν τον τίτλο «Συγκεντρωτικός Πίνακας Ανεξόφλητων Υποχρεώσεων Νοσοκομείων».

Το κείμενο της μηνυτήριας αναφοράς, για τα αδικήματα της παράβασης καθήκοντος και ηθικής αυτουργίας σε έκδοση ψευδών βεβαιώσεων, κατατέθηκε στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ιωάννη Τέντε.

Ο κ. Θέμης Καζαντίδης ανήρτησε στην ιστοσελίδα “ΈΡΜΙΠΠΟΣ” όλο το ιστορικό της υπόθεσης η οποία βρίσκεται πλέον στα χέρια της κ. Ράικου.

Σύμφωνα με τον κ. Καζαντζίδη τους Ασκούς του Αιόλου άνοιξε η παράγρ. 2, άρθρο 7 του Ν. 2955/2001, του Αλ. Παπαδόπουλου, -ως υπ. Υγείας-, με το οποίο “νομιμοποιήθηκαν” οι υπερτιμολογήσεις στα φάρμακα. Μιλώντας στο “Κουρδιστό Πορτοκάλι” ο κ. Δημ. Αβραμόπουλος θα πει ότι: “Εγώ ήμουν που κατήργησα αυτόν τον Νόμο…”

Ακολουθούν τα δημοσιεύματα του κ. Καζαντζίδη στην ιστοσελίδα “ΕΡΜΠΙΠΠΟΣ” και τα σχετικά εξώδικα!

Μέρος Πρώτον

ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙ ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ

Που πήγαν τα λεφτά; Ένα μεγάλο, πολύ μεγάλο μέρος, μεγαλύτερο από όσο θα μπορούσε να φαντασθεί κανείς, πήγε εκεί που γράφουν τα σημερινά “ΝΕΑ”. Εξ ου και δύσκολα θα επιστρέψουν.

Για κάθε λογαριασμό που θα ανοίγει από δω και πέρα πολλαπλασιάστε επί πέντε, (για να βγάλετε τον τζίρο της εταιρείας, μια και το ποσοστό του γιατρού είναι πάνω κάτω 20%), διαιρέστε δια του τέσσερα, (για να έχετε μια καλή εικόνα της πραγματικής τιμής σε πολιτισμένες χώρες, αφού και οι γάτες στα κεραμίδια ξέρουν ότι το υλικό είναι τουλάχιστον κατά 400% υπερτιμολογημένο) και αφαιρέστε το δεύτερο γινόμενο από το πρώτο για να δείτε τι έχασε το δημόσιο.

Έχουμε και λέμε λοιπόν: 31 Χ 5 = 150 και 150:4=32,5 και 150-32,5=117,5 εκ.

Βάλτε και μια μικρή προσαύξηση 10 έως 20%. Γιατί δεν θα τα έβαζε όλα στην πάντα ο λαμπρός επιστήμων, (αλλά πρώτα και πάνω από όλα άνθρωπος). Όλο και κάποιο παλιόσπιτο, κάποιο μικρό εξοχικό, κανένα φουλ εξτρά με δερμάτινα καθίσματα θα αγόρασε όλο αυτό το διάστημα. Βάλτε λοιπόν την προσαύξηση, στρογγυλοποιείστε προς τα πάνω και διαγράψτε σεμνά και ταπεινά 140 με 150 εκ. € υπέρ του δημοσίου συμφέροντος. Προσθέστε και άλλους δέκα πάνω κάτω ίδιους επιστήμονες και νάτο το πρώτο δισεκατομμύριο. Σαν αυτό που θα περισσέψουμε από τις περικοπές στις συντάξεις στα γεροντάκια, που λέει και ο Πρετεντέρης. Λίγη υπομονή να έχει κανείς και βρίσκει εύκολα και τα υπόλοιπα μέχρι τα 300.

Θα μου πείτε, μεμονωμένο περιστατικό. Βεβαίως. Αφού βγήκε και η συνδικαλιστική εκπροσώπηση της συμπαθούς τάξεως και είπε ότι δεν πρέπει να δυσφημείται ο ιατρικός κόσμος και ότι κάποιοι ελάχιστοι ασυνείδητοι δεν πρέπει να γίνονται αφορμή για να χαρακτηρίζονται άδικα χιλιάδες τίμιοι και συνειδητοί επαγγελματίες που καθημερινά αγωνίζονται στις επάλξεις του ΕΣΥ και μπλα μπλα μπλα μπλα. Συνήθης λευκός θόρυβος. Οι άνθρωποι ξέρουν ότι απευθύνονται σε αδιάφορο και αφελές ακροατήριο. Και τ’ αρπάζουν σχεδόν όλοι. Άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο. Πιστεύουν μάλιστα ότι είναι και δικαίωμα τους.

Τώρα θα μου πείτε: Και τι σχέση έχει με όλα αυτά η άνωθεν εικονιζόμενη χρυσή εφεδρεία του έθνους; Αυτός ο σοφός Νέστωρ, που στα τραπέζια έμορφα ομιλεί και που περιμένει την ευλογημένη ώρα που ο αγανακτισμένος λαός θα διώξει τους άτιμους πολιτικούς του κατεστημένου και θα καλέσει τις άφθαρτες δυνάμεις της λογικής και της βαθιάς σύνεσης, για να βγάλουν την πατρίδα από τα τραγικά της αδιέξοδα;

Έχει και παραέχει. Γιατί, ξέρετε, το δημόσιο δεν το ληστεύουν νύχτα Ρουμάνοι κακοποιοί με “τοκάρεφ”, μαύρες μάσκες, εργαλεία ριφιφί και παράτολμους σάλτους από ταράτσες και μπαλκόνια. Αντίθετα. Οι καταχραστές του κοινού μας πλούτου φορούν ακριβά κουστούμια και γραβάτες και συνήθως εισπράττουν την λεία τους μέρα μεσημέρι σε καλογραμμένες επιταγές πολλών μηδενικών. Που φέρουν τις στρογγυλές σφραγίδες με το εθνόσημο και κατατίθενται σε νομιμότατους λογαριασμούς εξίσου νόμιμων τραπεζών.

Για να γίνει, όμως, αυτό χρειάζονται νόμοι και προεδρικά διατάγματα και υπουργικές αποφάσεις:

Και αν πάμε λιγάκι πίσω, τότε που ο αξιότιμος κύριος της φωτογραφίας έδινε πολιτικές μάχες ζωής και θανάτου με τα πιράνχας του ΕΣΥ, -όπως όλοι τους άλλωστε, ας μην αδικούμε τους προηγούμενους και τους επόμενους, γιατί όλοι υπήρξαν τίμιοι υπηρέτες του δημοσίου συμφέροντος-, θα διαβάσουμε στο ΦΕΚ 256/2-11-2001(φωτό)

Θαυμαστό και ιδιαίτερα σαφές.

Μέσα σε δύο εβδομάδες λοιπόν από την έκδοση της φαινομενικά ασήμαντης αυτής διάταξης, (πρόκειται για την παράγραφο 2 του άρθρου 7 του ν. 2955/2001), και σε χρόνους πρωτόγνωρους για την συνήθως βραδυκίνητη ελληνική μας διοίκηση εκδόθηκαν οι περίφημες υπουργικές αποφάσεις με τις οποίες το σύνολο όλων των ορθοπεδικών, αλλά και πολλών άλλων ιατρικών υλικών μεγάλης αξίας, εντάχθηκαν στην κατηγορία των “μη συγκρίσιμων”.

Την ίδια στιγμή όλοι οι έλληνες ασθενείς έγιναν ασθενείς με πολλές ιδιαιτερότητες. Και παράλληλα, με τις ίδιες αποφάσεις, καθορίστηκαν και οι τιμές που πρόθυμα θα πλήρωνε το ελληνικό δημόσιο για να αποκτήσει τα πολύτιμα υλικά.

Κάθε διαδικασία ανταγωνισμού καταργήθηκε (νομοθετικά) και η αγορά πέρασε ανεξέλεγκτα στα χέρια των γιατρών και των εμπόρων. Μετά η Υπουργεία Παπαδόπουλου έληξε και ο σπάνια υπεύθυνος αυτός πολιτικός πήγε να κάνει αλλού καινούργια χαΐρια.

Σήμερα όλοι τους, πολιτικοί, δημοσιογράφοι και πολίτες (πιο πολύ από όλους οι πολιτικοί όμως) γουρλώνουν τα μάτια από έκπληξη κάθε (πρώτη) φορά που ακούν για τις τριπλάσιες, τετραπλάσιες και πενταπλάσιες τιμές, που πληρώνει το ελληνικό κράτος, σε σχέση με το σύνολο των υπόλοιπων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και κατηγορούν γιατρούς και εμπόρους. Μα οι άνθρωποι αυτοί την δουλειά τους έκαναν. Οι ληστρικές πολλαπλάσιες τιμές δεν έπεσαν από το διάστημα. Καθορίστηκαν με επισημότατες Υπουργικές Αποφάσεις, που δημοσιεύτηκαν μέρα μεσημέρι στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Αυτά για να μην ξεχνιόμαστε. Με τρεις γραμμούλες πετάχτηκαν μερικές δεκάδες δις.

Ιδού λοιπόν πεδίον λαμπρό για τις εξεταστικές επιτροπές του Παπανδρέου. Με στοιχεία, διευθύνσεις και ονόματα.

Η ιστορία, όμως, δεν τελειώνει εδώ.

Η Νέα Δημοκρατία, όσο ήταν αντιπολίτευση, πολέμησε με πάθος αυτή τη διάταξη. Σε πολλές επάλξεις. Με τους καλύτερους μαχητές της. Και τι έκανε όταν έγινε Κυβέρνηση; Την κατάργησε αμέσως θα μου πείτε. Είστε αφελείς θα σας απαντήσω εγώ.

Διότι όχι μόνο δεν την κατάργησε αλλά με νέους νόμους και νέες Υπουργικές Αποφάσεις την επέκτεινε και σε άλλα αντικείμενα και σε ακόμη περισσότερους φορείς. Μπορεί το 2004 ο συγκεκριμένος Παπαδόπουλος να πέρασε στο ράφι των χρυσών εφεδρειών αλλά η πολιτική μας σκηνή δεν στερείται Παπαδόπουλων. Κάθε κόμμα έχει τους δικούς του.

Η ωραία συνέχεια, όμως, στο επόμενο.

Και αν ακούνε αυτοί οι μάγκες με τις εξεταστικές επιτροπές, εδώ είμαστε. Με διευθύνσεις, όπως είπαμε. Και ονόματα.

Μέρος Δεύτερον

ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΛΟΙΠΟΝ;

Κάπου εκεί στην αρχή του 2003 κάποιος σφυρίζει στους μεγαλοσχήμονες της γεμάτης αυτοπεποίθηση και καλπάζουσας προς την εξουσία Νέας Δημοκρατίας την ύπαρξη του κατάπτυστου άρθρου 7§2 του Ν.2955/2001. Λέω τους το σφυρίζει, γιατί ανάθεμα μου αν υπάρχουν δέκα βουλευτές μέσα στο ευαγές ίδρυμα που ξέρουν κάθε φορά τι νόμους ψηφίζουν. Ή που αντιλαμβάνονται την έννοια του νόμου σαν κάτι περισσότερο από ένα τυπικό κείμενο. Που απλά υπάρχει, για να εφαρμόζεται μόνον όταν βολεύει ή όταν οι συνθήκες το επιτρέπουν. Ποιες συνθήκες; Μα, η ηθική του σεμνού και ταπεινού δημόσιου λειτουργού που χειρίζεται κάθε φορά τα κοινά. Τι είναι άλλωστε ο νόμος μπροστά στο ηθικό μεγαλείο των φωτισμένων;

Τους το σφυρίζει λοιπόν αυτός ο κάποιος και αρχίζει το πανηγύρι. Όχι από κοινούς βουλευτές αλλά από στελέχη μεγάλου ειδικού βάρους, που είναι γνωστό ήδη ότι προορίζονται για βαριές επιτελικές θέσεις στην Νέα Εποχή της Νέας Διακυβέρνησης που ξημερώνει.

Πρώτος πυροβολεί ο Φώλιας.
Στην Ευρωβουλή παρακαλώ. Ερώτηση Ε-0852/03.

Ο ευρωβουλευτής καταγγέλλει ότι με βάση τον ελληνικό νόμο και τις υπουργικές αποφάσεις, που, όπως σημειώνει ο ίδιος, εκδόθηκαν χωρίς να βασίζονται σε κανένα απολύτως τεχνικό στοιχείο, καταργείται ο ανταγωνισμός.

Τι μέτρα σκοπεύει να πάρει η Επιτροπή, -κατά της Ελληνικής Κυβέρνησης, εννοείται-, και πότε; Προσέξτε! Οι Υπουργικές Αποφάσεις εκδόθηκαν χωρίς απολύτως κανένα τεχνικό στοιχείο, που να αποδεικνύει ότι τα εξαιρούμενα από τον ανταγωνισμό είδη είναι όντως μη συγκρίσιμα μεταξύ τους. Έτσι καταγγέλλει ο αυστηρότατος.

Ακολουθούν τα “ιερά τέρατα” της “παράταξης”. Αλογοσκούφης και Κακλαμάνης για να σηματοδοτήσουν το υψηλό πνεύμα της αλλαγής. Μαζί με μικρότερους, όπως ο Κωνσταντόπουλος, που αναλαμβάνουν την τεχνική υποστήριξη και την λάντζα.

Μέχρι και ο Παυλόπουλος για την υψηλή νομική θεωρία στις επιστολές διαμαρτυρίας και αγανακτισμένης καταγγελίας προς το Ελεγκτικό Συνέδριο, από το οποίο ζητείται η άμεση παρέμβαση!!!

Ερωτήσεις Κοινοβουλευτικού Ελέγχου. Και άλλες ερωτήσεις. Περισσότερες ερωτήσεις. Ερωτήσεις στιβαρές και ευθύβολες. Παγίδες πραγματικές για την σαστισμένη πασοκική διοίκηση, που για πρώτη φορά δέχεται έναν καταιγιστικό έλεγχο, που ξεπερνά τα συνηθισμένα όρια των γραφικών εκείνων κειμένων που καταθέτουν με τον σωρό οι βουλευτές μας, ζητώντας να μάθουν “πότε επιτέλους ο κ. Υπουργός θα προχωρήσει σε ενέργειες για την πληρωμή των υπερωριών που χρωστά εδώ και 20 μήνες στους συμβασιούχους του ο δήμος Άνω Κοκινομαγουλίτσας”.

Καταγγέλλονται αναλυτικά και εμπεριστατωμένα οι ύποπτες μεθοδεύσεις, η κατάργηση του ανταγωνισμού, η μαζική παραβίαση των Κοινοτικών Οδηγιών, η έλλειψη τεκμηρίωσης και η απόλυτη αδιαφάνεια, οι σκοτεινές διαδικασίες. Διατυπώνονται τα σοβαρά ερωτηματικά ή ακόμη και οι βεβαιότητες για την ύπαρξη άνομων σκοπιμοτήτων. Εκδηλώνεται η ιερή οργή για την ενδεχόμενη ανάμειξη των Βρυξελλών. Και προσέξτε ειδικά αυτό: Σκοπεύει η κυβέρνηση να επεκτείνει την εφαρμογή της διάταξης και σε άλλες κατηγορίες υλικών;;; Θυμηθείτε το για την συνέχεια. Θα το ξαναβρείτε κάπου στο τέλος.

Και άλλα πολλά και άκρως ενδιαφέροντα. Τα στελέχη της “παράταξης” είναι αμείλικτα. Στα κείμενα τους διαγράφεται ήδη ο τρόπος με τον οποίο θα κυβερνήσουν. Σεβασμός στον νόμο, μελέτη και βαθιά γνώση του αντικειμένου, υπευθυνότητα, καμιά έκπτωση σε ζητήματα αρχών και διαφάνειας. Οι απαντήσεις της κυβέρνησης είναι αμήχανες και συγχυτικές. Είναι προφανές ότι κανείς δεν μπορεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.

Στο μεταξύ, η τότε Υφυπουργός Υγείας Ελπίδα Τσουρή, -πλαισιωμένη από κάποιους ανθρώπους “σπάνιας ευφυΐας και ποιότητας”, που είναι να απορεί κανείς πως βρέθηκαν μπλεγμένοι στο κομματικό παρακράτος που επανδρώνει συνήθως τα υπουργικά γραφεία, έχει αντιληφθεί την θηριώδη κομπίνα. Εκδίδει εγκύκλιο με την οποία επισημαίνει ότι η επίμαχη διάταξη μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για σπάνιες εξαιρέσεις και δίνει εντολή για διενέργεια διαγωνισμών.

Αποτέλεσμα;

Δέχεται απειλές για μηνύσεις από το θρασύτατο καρτέλ των προμηθευτών. Η εγκύκλιος της πετιέται στα σκουπίδια.

Γράφει εμπιστευτική επιστολή προς το Υπουργείο Ανάπτυξης. Στον Κίμωνα Κουλούρη δηλαδή. Δεν παίρνει απάντηση.

Ενημερώνει προσωπικά τον πρωθυπουργό Κ. Σημίτη και επισημαίνει ειδικότερα το ενδεχόμενο παρέμβασης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την πιθανή δικαστική εμπλοκή της χώρας σε κοινοτικό επίπεδο.

Φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

Τίποτε.

Την ίδια ώρα η Νέα Δημοκρατία καλπάζει. Το θέμα σηκώνεται και άλλο. Γίνεται θεατρική σύσκεψη τομεαρχών υπό την προεδρία του ίδιου του Καραμανλή. Ακολουθεί συνέντευξη τύπου με λόγια αυστηρά του Ρουσόπουλου. Και Επίκαιρη Επερώτηση με υπογραφές 43 βουλευτών. Μεταξύ αυτών οι Αλογοσκούφης, Σιούφας, Παυλόπουλος. Η μακριά λίστα των υπογραφών είναι αλφαβητική αλλά κλείνει συμβολικά με το όνομα του υπεύθυνου στον Τομέα Υγείας Νικήτα Κακλαμάνη. Εκπέμπονται πλέον υψηλοί συμβολισμοί. Τα στήθη φουσκώνουν από περηφάνια και αγωνιστική διάθεση. Έτσι θα κυβερνήσουμε...

Και μετά οι εκλογές του 2004. Ο σχηματισμός της Κυβέρνησης της ελπίδας. Το μεθύσι του Euro 2004. Ο οργασμός των Ολυμπιακών Αγώνων. Και τον Σεπτέμβριο σηκώνουμε τα μανίκια για να αλλάξουμε το πρόσωπο της χώρας.

Τις ημέρες εκείνες, λοιπόν, μέσα στις στίβες των εγγράφων που περιμένουν την υπογραφή Κακλαμάνη ξεχωρίζει μια μοναχική κακογραμμένη σελίδα. Τροπολογία ήταν. Μια από τις πρώτες νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης Καραμανλή. Τροπολογία για το άρθρο 7§2 του Ν. 2955/2001. Να πως τηρούμε τις υποσχέσεις μας και εξυγιαίνουμε τον δημόσιο βίο, θα έλεγε κανείς!

Μισό λεπτό όμως! Τι έλεγε αυτή η τροπολογία; Έλεγε, όσο και αν φαίνεται απίστευτο, ότι, με τις υπογραφές τεσσάρων υπουργών, η διάταξη 7§2 του Ν.2955/2001 επεκτείνεται (!!!) ώστε να συμπεριλάβει στην κατηγορία των “μη συγκρίσιμων” υλικών και τα φίλτρα αιμοκάθαρσης νεφροπαθών (!!!) και να καταργηθούν και για αυτά οι διαγωνισμοί και οι λοιπές περιττές γραφειοκρατικές διαδικασίες (!!!).

(Αλήθεια, θυμάστε πιο πάνω την αυστηρή ερώτηση των ηθικών, για την πιθανή επέκταση της διάταξης και σε άλλα υλικά; Την είχε έτοιμη από τότε το καρτέλ. Απλά οι εντολοδόχοι πολιτικοί άλλαξαν.)

Επιπλέον, έλεγε, ότι, η διάταξη θα εφαρμόζεται, εκτός των δημόσιων νοσοκομείων, και στα ασφαλιστικά ταμεία (!!!). Προσέξτε το τελευταίο ειδικά. Οι υπέρογκες τιμές που καθορίστηκαν με τις περίφημες Υπουργικές Αποφάσεις (και που σήμερα δήθεν προκαλούν τόση έκπληξη κάθε φορά που αναφέρονται στον τύπο) θα ισχύουν πλέον και στα ασφαλιστικά ταμεία. Υπάρχει βλέπετε και εκεί ζεστό χρήμα και πρέπει με κάποιο τρόπο να τραβηχτεί.

Κάποια μάτια ανακαλύπτουν το άθλιο έντυπο πριν υπογραφεί. Στην αρχή είναι έκπληξη. Μετά θυμός και οργίλες αντιδράσεις. Αυτό είναι απάτη και αυτοεξευτελισμός κραυγάζουν. Δεν είναι δυνατόν να ξεσηκώνουμε τον τόπο προεκλογικά, να εγκαλούμε, να κατηγορούμε, να καταγγέλλουμε και όταν γινόμαστε κυβέρνηση αντί να στεκόμαστε συνεπείς στις υποσχέσεις μας και στην συνείδηση μας να τρέχουμε και να τα κάνουμε πλακάκια με την διαφθορά.

Το χαρτί αποσύρεται εσπευσμένα. Ενημερώνεται ο ίδιος ο “Καίσαρ” πρωθυπουργός. Όλοι περιμένουν ότι θα ζητήσει να μάθει ποιος ξεκίνησε την πρωτοβουλία. Ποιος συνέταξε και προώθησε την αθλιότητα. Όλοι περιμένουν να δουν στην πράξη τι σημαίνει μηδενική ανοχή.

Ο πρωθυπουργός όμως δεν ρωτάει. Αφού αποσύρθηκε, λέει, ας το ξεχάσουμε. Στην αρχή η στάση προκαλεί απορία. Μα … Πως … Δεν λέγαμε, ότι … Μετά όμως, αντανακλαστικά, η απορία γίνεται θαυμασμός και δέος. Ο ηγέτης αποδεικνύει ότι δεν είναι ένας από τον σωρό. Διαθέτει υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη. Δεν δρα εν θερμώ. Σχεδιάζει σε βάθος χρόνου με μια σοφία που υπερβαίνει τα ανθρώπινα.

Για να αποφασίσει να μην τιμωρήσει τώρα ξέρει κάτι βαθύ, που εμείς αγνοούμε. Δυο μέρες μετά, ο φυσικός αυτουργός της αισχρής τροπολογίας τηλεφωνεί στον αγανακτισμένο αυτουργό της απόσυρσής της. “Εσύ τώρα τι κέρδισες;” τον ρωτάει και κλείνει το τηλέφωνο. Παπαθανασίου τον έλεγαν.Τον φυσικό αυτουργό.

Τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου η τροπολογία περνάει, ίδια και απαράλλακτη, σε άλλο νομοσχέδιο.

Την φορά αυτή η Νέα Διακυβέρνηση είναι πιο έμπειρη και πιο σοφή. Ο Κακλαμάνης υπογράφει ευχαρίστως. Το ίδιο και ο Αλογοσκούφης. Συνήθης κυβερνητική δραστηριότητα. Η εξεγερμένη συνείδηση κοιτάει από την γωνία γεμάτη ανάμεικτα συναισθήματα. Κανείς δεν μπαίνει πλέον στον κόπο να ενημερώσει τον Καραμανλή. Έχει και πολλές δουλειές ο μεγάλος άλλωστε. Οι πιο ξύπνιοι αρχίζουν να καταλαβαίνουν. Οι πιο προχωρημένοι αρχίζουν να νοιώθουν ανεπαίσθητα τα πρώτα αδιόρατα σημάδια της μελλοντικής κατάρρευσης. Σοφοί δε προσιόντων.

Στο μεταξύ ο γραφειοκρατικός μηχανισμός ελέγχου των Βρυξελλών έχει πάρει μπροστά και προχωράει. Τα ταμεία αρχίζουν να πληρώνουν και αυτά τις “πολλαπλάσιες” τιμές. Αυτές που σήμερα ακούμε και διαβάζουμε και τρίβουμε τα μάτια μας.

Μέρος Τρίτον

Το εικονιζόμενο πρόσωπο αριστερά, (προς Θεού όχι ο Ρουβάς, ο άλλος),κρατάει στιβαρά στα χέρια του το τιμόνι του Υπουργείου Υγείας. Ποιος είναι; Μα, ο “καλύτερος υπουργός που πέρασε ποτέ από αυτόν τον τόπο”. Η άποψη αυτή είναι κυρίαρχη. Την συμμερίζονται με πάθος δεξιοί και αριστεροί και την προωθούν με συνέπεια οι γαλάζιες, πράσινες και κόκκινες φυλλάδες. Προβάλλει διαρκώς προς τα έξω ένα αλλόκοτο μείγμα γλυκερής ανθρωπιάς και φτηνής αυθάδικης μαγκιάς. Το πρώτο ερμηνεύεται ως πυρήνας οράματος. Το δεύτερο ως ειλικρίνεια και ακλόνητη πολιτική αποφασιστικότητα. Βρίσκεται στο απόλυτο απυρόβλητο. Ο κόσμος τον λατρεύει.

Κάθε κριτική στα πεπραγμένα της διοίκησής του εκλαμβάνεται αυτόματα ως κακόβουλη επίθεση κατά του “καθαγιασμένου προσώπου” αυτού του μεγάλου φίλου του λαού. Και δεν μπορεί παρά να υποκρύπτει και να εξυπηρετεί κάποιους μυστικούς και ανίερους στόχους. Διανύουμε αισίως την αυγή της καταστροφικής “επικοινωνιακής” καραμανλικής 5ετίας. Το τι λες, κατά των ινδαλμάτων των μαζών, παύει να έχει σημασία.Το σημαντικό είναι το γιατί το λες, ποιος σε έβαλε να το πεις και τι προσπαθείς να πετύχεις. Προσωπικά για σένα ή για αυτούς που κρύβονται και συνωμοτούν πίσω από την δημόσια παρουσία σου.

Η πολιτική μετατρέπεται σε μια θεατρική σκηνή όπου κρίνονται και σκιαμαχούν οι ανομολόγητες και ύποπτες προθέσεις, που αποδίδονται στους πρωταγωνιστές, και όχι τα έργα και οι πράξεις τους. Βρισκόμαστε σε έναν διαρκή πόλεμο αόρατων και σκοτεινών δυνάμεων. Υπό τις συνθήκες αυτές ή εμπιστεύεσαι τους ηγέτες σου ή όχι. Κάθε τι άλλο θεωρείται πράξη εχθρική. Που κανείς σώφρων άνθρωπος δεν αποτολμά, ξέροντας ότι θα καταλήξει γραφικός και περίγελος.

Κάπου εκεί, λοιπόν, έρχεται η πρώτη επιστολή από τις Βρυξέλλες. Η Επιτροπή κρίνει ότι η εφαρμογή των προβλέψεων του άρθρου 7§2 του Ν.2955/2001 είναι αντίθετη με το Κοινοτικό Δίκαιο του Ανταγωνισμού και, με το 204625/2004 έγγραφό της, ζητά την κατάργηση της. Η κυβέρνηση απαντά με την 127544/10-12-2004 επιστολή, με την οποία ορίζει ρητά ως χρόνο κατάργησης της παράνομης διάταξης τον Ιανουάριο του 2005.

Δεκατρείς ημέρες μετά, την 23η του ίδιου μήνα, δημοσιεύεται στο ΦΕΚ 259 Α΄η τροπολογία Παπαθανασίου, που επεκτείνει το αντικείμενο της διάταξης και διευρύνει το πεδίο εφαρμογής της στους ασφαλιστικούς οργανισμούς και στις εκτός ΕΣΥ μονάδες υγείας.

Είναι ξεκάθαρη αλητεία και εξαπάτηση. Σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα το γεγονός αυτό θα προκαλούσε την άμεση αποπομπή και τον μόνιμο εξοβελισμό από την πολιτική ζωή των υπουργών που υπέγραψαν τον νόμο. Με την κατηγορία του κοινού απατεώνα. Και την δημόσια συγγνώμη της χώρας προς τους εταίρους της. Όχι όμως στην Ελλάδα της Καραμανλικής σεμνότητας και ταπεινότητας.

Η Επιτροπή επανέρχεται με την 3069/28-6-2005 επιστολή. Η κυβέρνηση απαντά με το έγγραφο 80870/28-7-2005 και βεβαιώνει ότι η κατάργηση εξετάζεται στο πλαίσιο της σχεδιαζόμενης νομοθετικής πρωτοβουλίας για τις προμήθειες του τομέα υγείας.

Η Επιτροπή αναμένει την πρωτοβουλία αυτή ματαίως και επανέρχεται με την 5259/13-12-2005 νέα προειδοποίηση. Για μια ακόμη φορά η κυβέρνηση, με την 15377/7-2-2006 βεβαίωση της, υπόσχεται την κατάργηση μέχρι το τέλος του Μαΐου του 2006 και ξεφορτώνεται τους κουτόφραγκους.

Τα ελλείμματα των νοσοκομείων και των ασφαλιστικών ταμείων αρχίζουν να διογκώνονται επικίνδυνα. Λεφτά όμως υπάρχουν. Δανεικά μεν αλλά υπάρχουν. Ποιος ξέρει άλλωστε τι θα μας ξημερώσει.

Τον Μάρτιο του 2006 ο “Νικήτας του λαού” δραπετεύει από το Υπουργείο Υγείας και βαδίζει προς άλλα λαμπρά πεδία προσφοράς και θυσίας. Ο πρωθυπουργεύων Καραμανλής αποφασίζει να αναβαθμίσει ακόμη περισσότερο το ορφανεμένο χαρτοφυλάκιο παραδίδοντας το σε μια από τις σημαντικότερες μορφές της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας μας. Στον “εκλαμπρότατο” πρέσβυ Δημήτριο Αβραμόπουλο αυτοπροσώπως. Στην προσωποποίηση δηλαδή του απόλυτου μηδενός.

Μια νέα περίοδος ακμής και ανυψώσεων ξεκινά. Φαίνεται άλλωστε και από την φωτογραφία. Όπου ο ηγέτης, σε κατάσταση οραματικής έκστασης, κοιτάει προς το μέρος των μυστικών φωνών που ακούει από τα επέκεινα και σηκώνει ελαφρά το χέρι για να ψηλαφήσει το μέλλον.

Τα καρτέλ των εμπόρων, που το 2001 είχαν “αγοράσει” την επίμαχη διάταξη, ήξεραν ασφαλώς με ποιους είχαν να κάνουν. Ήξεραν ότι δεν κινδυνεύουν σοβαρά. Σαν λογικοί και προνοητικοί άνθρωποι, όμως, δεν παρέλειπαν να συντηρούν από καιρού εις καιρόν την πολύτιμη “επένδυση” τους.

Έτσι, τον Μάιο του 2006 συναντώνται με τον Αριστείδη Καλογερόπουλο, δεξί χέρι του πρέσβυ και νέο Γενικό Γραμματέα του υπουργείου. Η συνάντηση είναι κάτι παραπάνω από γόνιμη. Το καρτέλ παραληρεί από ενθουσιασμό και, από ότι γράφει στην από 10/5/06/ επιστολή του, “αισθάνεται την ανάγκη”, ακούστε, “την “ανάγκη”, την “ανθρώπινη ανάγκη”, να επικοινωνήσει με τον ίδιο τον υπουργό για να τον ευχαριστήσει για την “πραγματικά εποικοδομητική και πρωτόγνωρα θετική και ουσιαστική συνάντηση”.

Στο πλαίσιο της ξέχειλης από ευγνωμοσύνη έγγραφης αυτής επικοινωνίας, ο σύλλογος των εμπόρων ορθοπεδικών, θίγει και ένα μικρό θεματάκι. Προς όφελος της διαφάνειας και του δημοσίου συμφέροντος, όπως χαρακτηριστικά και επί λέξει γράφει. Κάποιος θρασύς διοικητής περιφέρειας αποφάσισε να αψηφίσει τις διογκωμένες τιμές των υπουργικών αποφάσεων και να διενεργήσει μειοδοτικό διαγωνισμό για την προμήθεια των πολύτιμων υλικών...

Το καρτέλ ζητά από τον εκλαμπρότατο την τιμωρία του απείθαρχου, του οποίου οι πράξεις, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, “καταλύουν κάθε έννοια νόμιμων διαδικασιών, καταργούν την έννοια της διαφάνειας και, εν τέλει, βλάπτουν και το δημόσιο συμφέρον”.

Το καρτέλ ενδιαφέρεται πέρα και πάνω από όλα για την νομιμότητα και το κύρος του συστήματος υγείας. Οι άνθρωποι ντρέπονται πραγματικά να ζουν σε μια χώρα όπου κάποιοι επιμένουν να ασεβούν κάνοντας διαγωνισμούς, για είδη που η Βουλή των Ελλήνων έχει νομοθετικά προσδιορίσει ως μη συγκρίσιμα, γιαυτό και καταλήγει στην επιστολή του προς τον “εντιμότατο υπουργό”:

“… Όπως είναι γνωστό παρόμοιες καταστάσεις, επιφέρουν καίριο πλήγμα στο όλο σύστημα υγείας. Δεν αξίζει μια τέτοια εικόνα στα σημαντικότερα νοσοκομεία της Μακεδονίας, μεταξύ αυτών και πανεπιστημιακά, των οποίων την φήμη και την αξιοπιστία καλούμεθα όλοι να διαφυλάξουμε.” γράφουν.

Θα πρέπει να συγκινήθηκε υπερβολικά ο πρέσβυς και υπουργός Δημήτρης από αυτό το ξέσπασμα πατριωτισμού και προσήλωσης στην έννομη τάξη. Εξ ου και φρόντισε να διαμηνύσει αμέσως την βαθύτατη δυσαρέσκεια του στον ''απείθαρχο'' διοικητή και να ζητήσει την άμεση διακοπή των ''παράνομων'' διαγωνιστικών διαδικασιών.

Η τύχη όμως έχει γυρίσματα. Η Επιτροπή, που στο μεταξύ έχει ήδη αποστείλει προειδοποιητική επιστολή (που έμεινε αναπάντητη) και αιτιολογημένη γνώμη (που ομοίως αγνοήθηκε), αποφασίζει την παραπομπή του ζητήματος στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.Είναι Ιούνιος του 2006 και ο τύπος κάνει το θέμα πρωτοσέλιδο.

Ο υπουργός Δημήτρης, όμως, δεν είναι κανένα παιδάκι. Είναι ρεαλιστής πολιτικός και άσσος της απλής, διπλής ή, εάν χρειαστεί, ακόμη και της τριπλής κωλοτούμπας. Αφήνει το ζήτημα να κρυώσει ελαφρά και, αμέσως μετά τα μπάνια του λαού, εκδίδει μεγαλοπρεπή εγκύκλιο με την οποία ζητά από τα νοσοκομεία την άμεση διενέργεια διαγωνισμών και την σύναψη συμβάσεων μέχρι το τέλος του χρόνου.

Ασφαλώς η διάσταση του προβλήματος στα ασφαλιστικά ταμεία του “κόκκινου Πάνου”, έστω και για τα προσχήματα, αγνοείται πλήρως. Για εκεί άλλωστε δεν έγινε καμία αναφορά στον τύπο. Αφού δεν μας ρωτάνε γιατί να απαντήσουμε.

Ο ...''απείθαρχος'' διοικητής που επέμενε να παίζει με τους διαγωνισμούς, και που λίγο έλειψε να εκπαραθυρωθεί βιαίως, αποκαθίσταται πανηγυρικά, ως ατράνταχτο επικοινωνιακό άλλοθι για περιπτώσεις ανάγκης, και παίρνει την θέση του στο Πάνθεον των ηρώων του συστήματος.

Το καρτέλ μπορεί να περιμένει. Στο κάτω κάτω τα συμφέροντα του δεν θίγονται από τις θεατρικές κινήσεις.

Είπαμε, θα κάνουμε διαγωνισμούς. Δεν τους κάναμε κιόλας.

Μπόρα είναι και θα περάσει. Οι Ελληνες ξεχνούν εύκολα. Ο τύπος δεν εμβαθύνει. Τα δημόσια έγγραφα δεν τα διαβάζει κανείς. Λούφα και παραλλαγή για την ώρα και βλέποντας και κάνοντας.

Η υπόθεση παίρνει αριθμό στο ΔΕΚ (Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων) και η μακρόσυρτη διαδικασία αρχίζει. Είναι η C-481/06.

Ο τύπος, μετά από ένα τσαλαβούτημα λίγων ημερών, σε ανακρίβειες και αοριστολογίες,αφήνει το θέμα, για να πιάσει άλλα, πιο “σοβαρά”. Ο εξοχότατος Αβραμόπουλος μπορεί να ξεχάσει προς το παρόν τις εγκυκλίους, τους διαγωνισμούς και τα παρόμοια και να επιστρέψει στην ατάραχη καθημερινότητα του. Business as usual.

Τα νοσοκομεία και τα ταμεία εξακολουθούν να πληρώνουν. Οι δαπάνες εκτοξεύονται. Και η χώρα βαδίζει αμέριμνη προς την χρεοκοπία της.

Αλλά η ”στιβαρή” φιγούρα του Καραμανλή δεν αφήνει κανένα περιθώριο για κακές σκέψεις...

Μέρος Τέταρτον

Δέκα ολόκληρα χρόνια κανείς δεν ήξερε. Κανείς δεν άκουγε και κανείς δεν έβλεπε. Και τώρα, τελείως ξαφνικά, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους, η δικαιοσύνη, ο τύπος, όλοι αυτοί μαζί, ανακάλυψαν ότι, το κατ’ επίφαση σύστημα υγείας μας, πληρώνει τα φίλτρα αιμοκάθαρσης 8 φορές περισσότερο από την Κύπρο, τους βηματοδότες 3 και 4 φορές περισσότερο από την κραταιά Γερμανία και τα ορθοπεδικά υλικά 5 φορές περισσότερο από την Αγγλία.

Θρηνωδεί λοιπόν το ΒΗΜΑ στην Κυριακάτικη Έκδοση του. Όχι όμως για τους Ελληνες, που θα χρειαστεί να υποφέρουν για τα επόμενα πολλά χρόνια για να πληρώσουν το κόστος της απίστευτης και ασυγκράτητης διαφθοράς, που μόλυνε και το τελευταίο κύτταρο αυτής της ανέμελης και αδιάφορης κοινωνίας. Όχι, δεν θρηνωδεί γι’ αυτούς.Για το δράμα του κ. Παπαδόπουλου και του κ. Κακλαμάνη νοιάζεται περισσότερο.

“Φεύγω πριν με φάνε τα πιράνχας” κραύγαζε ο πρώτος εγκαταλείποντας το Υπουργείο Υγείας μετά από σκληρές μάχες γεμάτες ηρωισμούς και αυτοθυσία.“Φοβάμαι μη με φάνε και μένα” έλεγε στις εξομολογήσεις του ο“ανθρώπινος”Κακλαμάνης. Απογοητευμένοι και οι δύο για την διάψευση των ονείρων τους. Και νικημένοι από κάποιες σκοτεινές, αόρατες και πανίσχυρες δυνάμεις.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ποια είναι τα πιράνχας; Ποιες είναι αυτές οι ανίκητες δυνάμεις που το κράτος, με όλη την ισχύ, με όλη την δύναμη, με όλα τα απεριόριστα μέσα που διαθέτει δεν μπορεί χρόνια τώρα να εντοπίσει και να εξουδετερώσει; Μήπως τελικά αυτοί οι διαβόητοι δαίμονες δεν υπάρχουν; Και όλος ο μηχανισμός του φαύλου κατεστημένου επιχειρεί, για μια ακόμη φορά, μια θρασύτατη απόπειρα αποπροσανατολισμού και συγκάλυψης;

Μήπως;Έψαξαν πολύ και εξαντλητικά οι εισαγγελείς και οι ελεγκτές του δημοσίου. Έψαξαν και ανακάλυψαν όλες αυτές τις φρικώδεις τιμές και τις τρομακτικές αποκλίσεις, που ρούφηξαν για τόσα χρόνια τον δημόσιο πλούτο και μας κατάντησαν αναξιοπρεπείς και αξιοθρήνητους επαίτες στις ευρωπαϊκές αυλές. Έψαξαν πολύ και παντού αλλά δεν έτυχε να περάσουν και τις πόρτες του Εθνικού Τυπογραφείου.

Όχι επειδή αμέλησαν, αλλά μάλλον επειδή απέφυγαν. Γιατί εκεί θα έβρισκαν τις απαντήσεις. Εκεί θα διαπίστωναν ότι τα πιράνχας δεν ευδοκιμούν στους σκοτεινούς διαδρόμους των νοσοκομείων αλλά στο περιστύλιο της Βουλής και στα ευρύχωρα και πολυτελή υπουργικά γραφεία.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά.

Στα νεφρολογικά υλικά, λέει το ΒΗΜΑ, γίνονται φοβερά και τρομερά και ανήκουστα πράγματα που πρώτη φορά τα ακούμε και πρέπει να μας προβληματίσουν. Ένα φίλτρο υψηλής διαπερατότητας αγοράζεται από το ελληνικό δημόσιο 50 ευρώ, ενώ στην Κύπρο κοστίζει 7 και στιςΗΠΑ 8,5 δολάρια.

Ο τελευταίος διαγωνισμός του τότε Υπουργείου Ανάπτυξης, για την προμήθεια φίλτρων και υλικών αιμοκάθαρσης, διενεργήθηκε το 1997 με την διακήρυξη 308/97. Το καρτέλ των προμηθευτών προσήλθε στην διαδικασία συντεταγμένα. Κάτι που στην γλώσσα της, πάντα απούσας, Επιτροπής Ανταγωνισμού αποκαλείται “εναρμονισμένη πρακτική”. Οι τιμές που προσφέρθηκαν ήταν ήδη από τότε υπερβολικά υψηλές. Πιο ψηλές από αυτές που αναφέρει το σημερινό ΒΗΜΑ ως διπλάσιες από της Κύπρου και των ΗΠΑ. Πιο υψηλές από τις σημερινές. Πριν από 13 χρόνια. Απίστευτο δεν είναι;

Η επιτροπή του διαγωνισμού αρνείται να αξιολογήσει τεχνικά τις προσφορές προφασιζόμενη ότι τα προσφερθέντα υλικά δεν είναι συγκρίσιμα. Η ηγεσία του Υπουργείου παριστάνει πως δεν καταλαβαίνει και με την απόφαση 4712/20-11-98 προχωρά στην προσφυγή σε εικονική διαπραγμάτευση. Που όμως δεν ήταν διαπραγμάτευση.

Το αποτέλεσμα;

Η σύναψη συμβάσεων με όλες τις εταιρείες που είχαν συμμετάσχει και η ανάθεση στους κατά περίπτωση γιατρούς να επιλέγουν κάθε φορά ελεύθερα “το πλέον κατάλληλο” φίλτρο για την νοσηλεία των ασθενών τους.

Το καρτέλ μπορεί ανενόχλητο πλέον να μοιράσει την αγορά. Ασφαλώς οι συμβάσεις δεν περιέχουν ποσότητες. Δηλαδή, με άλλα λόγια δεν είναι συμβάσεις σύμφωνα με το δημόσιο λογιστικό. Πρόκειται για απλούς τιμοκαταλόγους ελεύθερης χρήσης. Απλά κουρελόχαρτα.

Ο καιρός περνάει και, -όπως έχει αναλυτικά εκτεθεί στις προηγούμενες αναρτήσεις-, μεσούσης της υπουργείας Παπαδόπουλου, τα άλλα καρτέλ των ορθοπεδικών υλικών, των βηματοδοτών των καρδιολογικών κ.λ.π., επιτυγχάνουν την ψήφιση του άρθρου 7§2 του Ν.2955/2001, που τα απαλλάσσει οριστικά από την διενέργεια των ενοχλητικών διαγωνιστικών διαδικασιών. Διαγωνισμών, που ακόμη και εάν είναι μαϊμούδες είναι σκόπιμο να αποφευχθούν.

Ο τομέας των φίλτρων δεν έχει προλάβει να υπαχθεί στην διάταξη. Οι έμποροι όμως βλέπουν την μοναδική ευκαιρία και δεν έχουν σκοπό να την χάσουν. Το υπουργείο Ανάπτυξης έχει ήδη επιχειρήσει, χωρίς επιτυχία, να διενεργήσει νέο διαγωνισμό με την διακήρυξη 198/2001. Οι προμηθευτές αντιδρούν. Μέσα από την παρωδία της διαδικασίας της προηγούμενης διακήρυξης 308/97, έχουν πετύχει τιμές ζηλευτές, είπαμε, μεγαλύτερες ακόμη και από τις σημερινές, και δεν έχουν σκοπό να ενοχληθούν για μια ακόμη φορά. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να υπαχθούν και αυτοί στην διάταξη του Ν.2955/01. Για να μπορέσουν να ξενοιάσουν και να επιδοθούν ανενόχλητοι στο ακόμη αποτελεσματικότερο μοίρασμα της αγοράς και, ποιος ξέρει, να διεκδικήσουν στο μέλλον ακόμη και τιμαριθμικές αναπροσαρμογές. Τα ταμεία του κράτους είναι γεμάτα και οι κρατικοί λειτουργοί πρόθυμοι.

Έτσι τον Μάϊο του 2003 φεύγει από το Υπουργείο Ανάπτυξης, για τα Υπουργεία Οικονομικών, Υγείας και Εργασίας, μια Υπουργική Απόφαση. Λέω τον Μάϊο και όχι την συγκεκριμένη τάδε του Μαΐου. Δεν πρόκειται για παράλειψη. Το κουρελόχαρτο αυτό, παρά το γεγονός ότι είναι υπογεγραμμένο από τον Υφυπουργό Θεοδώρου, την Γενική Γραμματέα Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου (αλήθεια σας θυμίζει κάτι το όνομα αυτό;) και τους υπηρεσιακούς παράγοντες δεν φέρει ούτε ημερομηνία ούτε αριθμό πρωτοκόλλου. Πρόκειται για πρόνοια που θα επιτρέψει να αποσιωπηθεί η έκδοση του σε περίπτωση που η δουλειά δεν περπατήσει;

Ειλικρινά δεν ξέρω να απαντήσω. Σκεφθείτε κάτι μόνοι σας.

Η απόφαση ορίζει ότι “Η προμήθεια των φίλτρων αιμοκάθαρσης θα γίνεται χωρίς διαγωνισμό, σύμφωνα με τον Ν.2955/2001(256/Α/2-11-2001) άρθρο 7§2″.

Το χαρτί όντως δεν περπατάει. Οι θέσεις των υπογραφών των Φλωρίδη (τότε υφ/ργου Οικονομικών), Σπυρόπουλου (τότε υφ/ργού Εργασίας) και Τσουρή (τότε υφ/ργου Υγείας), μένουν κενές. Αρνούνται. Μάλλον δεν πρέπει να είναι όλοι ίδιοι και να κολυμπάνε στο ίδιο καζάνι.

Το χαρτί επιστρέφει ανυπόγραφο στο Ανάπτυξης και, μια και δεν είχε ούτε αριθμό πρωτοκόλλου ούτε ημερομηνία, πετιέται στον κάλαθο των αχρήστων. Μαζί του, οι ατσίδες του Ανάπτυξης, παραλαμβάνουν και μια εμπιστευτική επιστολή της υπευθύνης Υφυπουργού Υγείας, στην οποία παρατίθενται αναλυτικά όλες οι νομικές και ουσιαστικές αντιρρήσεις για μια τέτοια ρύθμιση.

Επισημαίνεται μάλιστα “ο κίνδυνος παρεκτροπής συνολικά του συστήματος προμηθειών” και συστήνεται η διενέργεια διαγωνισμού.

Το έγγραφο της κ. Τσουρή αποδεικνύεται μετα από τόσα χρόνια δραματικά προφητικό.

Το καρτέλ, όπως είναι φυσικό, δεν το βάζει κάτω. Το χαρτί ξαναεμφανίζεται στο τέλος του Ιουλίου του ίδιου χρόνου και ενώ ο αμέριμνος λαός και οι ακόμη πιο αμέριμνοι αξιωματούχοι λείπουν στις παραλίες για τα μπάνια τους.

Την φορά αυτή Υφυπουργός Ανάπτυξης είναι ο Κουλούρης, ο γνωστός αγωνιστής της δημοκρατίας Κίμωνας. Από το Οικονομίας υπογράφει πρόθυμα ο Φαρμάκης, από το Εργασίας ο ίδιος ο Ρέππας και από το Υγείας ο αλήστου μνήμης πρωθυπουργικός ψυχίατρος Κ. Στεφανής. Στα δύο τελευταία υπουργεία οι υπουργοί Ρέππας και Στεφανής υπογράφουν κατ’ εξαίρεση και καθ’ υπέρβαση οι ίδιοι, αφού οι σχετικές αρμοδιότητες ανήκαν νόμιμα στους υφυπουργούς.

Αυτό σίγουρα σημαίνει πολλά. Μια εξυπηρέτηση έκαναν οι άνθρωποι. Και μάλλον ήξεραν τι έκαναν.
Προσέξτε εκείνο το αμίμητο στο πάνω μέρος με τον αριθμό 7. Εκεί στα “έχοντας υπ΄ όψιν”. Το “γεγονός ότι από τις προτεινόμενες διατάξεις δεν προκύπτει επιπλέον δαπάνη για τον κρατικό προϋπολογισμό”...

Απίστευτη ειρωνεία.

Λίγο μετά, την 30-12-2003, δημοσιεύονται στο ΦΕΚ 1952/Β οι νέες τιμές των φίλτρων αιμοκάθαρσης με την Κοινή Υπουργική απόφαση 8130/30-12-2003. Στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Όχι στο απόκρυφο δελτίο των μυστικών πιράνχας. Είναι οι τιμές που, με μικρές διαφορές και μετά από πολλές παρατάσεις και επανεκδόσεις, ισχύουν ακόμη και μέχρι σήμερα.

Οι τιμές που τόση έκπληξη προκαλούν στην Υπουργό Μαριλίζα, τους αυστηρούς Εισαγγελείς, στους δραστήριους Δημόσιους Επιθεωρητές και στο πάντα ανυποψίαστο πλην έγκυρο, ανεξάρτητο και αδέσμευτο ΒΗΜΑ.

(Τουλάχιστον η υπουργός Μαριλίζα που υπήρξε εκ των πρωτεργατών της υπαγωγής των φίλτρων στο καθεστώς του Ν. 2955/2001 δεν θα έπρεπε να εκπλήσσεται. Τέλος πάντων όμως. Είναι προφανές ότι κάποιοι άνθρωποι μένουν για πάντα παιδιά.)

Απολαύστε λοιπόν τις νέες τιμές ΦΕΚ (αυτών των μυστικών χαρτιών των πιράνχας ντε!). Κοιτάξτε τες παράλληλα με το έκπληκτο ΒΗΜΑ της Κυριακής. Απολαύστε και μην ξεχάσετε να περάσετε από το ταμείο για να πληρώσετε.

Και ένα μικρό κουίζ για τους αναγνώστες της στήλης που είναι νομικοί.

Γιατί αφού το ΠΑΣΟΚ έκανε το κακό και εξέδωσε την Υπουργική Απόφαση υπαγωγής και των φίλτρων αιμοκάθαρσης στις διατάξεις του άρθρου 7§2 του Ν. 2955/2001 η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (η οποία αν θυμάστε από τις προηγούμενες αναρτήσεις είχε ξεσαλώσει ως αντιπολίτευση) έκρινε σκόπιμο να τροποποιήσει και τον ίδιο τον νόμο (με την τροπολογία Παπαθανασίου, άρθρο 13 του Ν.3297/2004) προσθέτοντας στις ενδεικτικές αναφορές και τα υλικά αυτά;

Μέρος Πέμπτον

ΤΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ “ΤΟ ΒΗΜΑ”

Για ληστρικές τιμές στους βηματοδότες, πολλαπλάσιες αυτών που ισχύουν στο εξωτερικό , μας ενημερώνει το Κυριακάτικο ΒΗΜΑ. Αλλά και όλος ο υπόλοιπος “επίσημος” τύπος. Και μιλάει για συμφωνίες μεταξύ γιατρών και προμηθευτών, για ύποπτες διαδικασίες και για υπό διερεύνηση ευθύνες υπαλλήλων και διοικητών, που με τις πράξεις τους συνέβαλαν τα μέγιστα στην χρεοκοπία του ΕΣΥ και του ελληνικού κράτους.

Μήπως, όμως, πριν αρχίσουμε να αναζητούμε σκοτεινές συνωμοσίες, μυστικές συμφωνίες και αόρατες δυνάμεις, είναι σκόπιμο να ρίξουμε πρώτα μια ματιά στα καθαρά και σε όλους προσβάσιμα δημόσια έγγραφα; Και μάλιστα στα πιο επίσημα από αυτά. Στα Φύλλα της Εφημερίδας της Κυβέρνησης. Κάτι που σπανίως κάνουμε σε αυτήν την χώρα.

Και εάν βρούμε εκεί τις δήθεν “μυστικές” τιμές να μην χάσουμε χρόνο στο κυνήγι των φαντασμάτων και να στρέψουμε τα βλέμματα εκεί που πραγματικά πρέπει.

Στις υπογραφές που φιγουράρουν φαρδιά πλατιά κάτω από τα ολοφάνερα στοιχεία του εγκλήματος.

Μήπως, τελικά, πριν αρχίσουν οι “μυστικές συμφωνίες” μεταξύ γιατρών και εταιρειών,είχαν προηγηθεί κάποιες άλλες “συμφωνίες”;

Ο “επίσημος τύπος” θέλει για άλλη μια φορά να μας κάνει να γυρίσουμε το βλέμμα σε λανθασμένη κατεύθυνση. Και, αφού τρομάξουμε για τις σκοτεινές συνωμοσίες, να συνεχίσουμε σαν ραγιάδες να αναζητούμε την σωτηρία μας από αυτούς τους ίδιους που μας οδήγησαν στην καταστροφή. Δεν είναι καιρός να αντιδράσουμε;


Το ξαναλέω. Τα μεγαλύτερα από όλα τα μυστικά είναι γραμμένα στα πιο επίσημα χαρτιά μας. Αυτά που είναι προσβάσιμα στον κάθε πολίτη. Αν θέλει φυσικά να είναι πολίτης. Και όχι ταπεινό και ευτελές υποζύγιο.

Μέρος Εκτον

Συγγνώμη παιδιά, αλλά πάνω στην αναμπουμπούλα μας, με τις προχθεσινές απίθανες αποκαλύψεις του ΒΗΜΑΤΟΣ και του ΕΘΝΟΥΣ, ξεχάσαμε τον πρέσβυ Δημήτρη. Τον μακροβιότερο και καλύτερο υπουργό υγείας που πέρασε ποτέ από αυτή τη χώρα. Τον εκλαμπρότατο Υπουργό Αβραμόπουλο.


Που είχαμε μείνει λοιπόν; Στον Σεπτέμβριο του 2006, αν δεν κάνω λάθος, όταν ο Δημήτρης, -εν όψει της παραπομπής της υπόθεσης της κατάργησης των διαγωνισμών και των απευθείας αναθέσεων του άρθρου 7§2 του Ν.2955/2001 στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων-, εκδίδει προσωπική εγκύκλιο, με την οποία καλεί τα νοσοκομεία να διενεργήσουν άμεσα (!!!) διαγωνισμούς και να έχουν έτοιμες τις συμβάσεις τους μέχρι το τέλος του χρόνου (!!!). Μάγκας ο υπουργός. “Αν μας την πέσουνε ξανά”, σου λέει, “να έχω κάτι να δείχνω”. Εκδίδει προσωπική υπουργική εγκύκλιο λοιπόν. Αλλά τις επίδικες διατάξεις και τις αμαρτωλές υπουργικές αποφάσεις με τις 3πλάσιες, 5πλάσιες και 10πλάσιες τιμές δεν τις καταργεί. Γιατί άραγε;

Οι μήνες περνούν, ο θόρυβος κοπάζει, και, όπως πολύ καλά το φανταστήκατε, η εγκύκλιος του Μεγαλειότατου περνά στην ιστορία σαν αν μην υπήρξε ποτέ. Ουδείς ησχολήθη και ουδείς επιέσθη για να ασχοληθεί. Άλλωστε οι πάντες γνωρίζουν ότι ο Δημήτρης δεν εννοεί ποτέ αυτά που λέει. Ούτε τώρα λοιπόν τα εννοούσε. Η πολιτική, όπως έλεγε και στους προσωπικούς του κύκλους ο διδάκτωρ σε αυτά Καραμανλής, δεν είναι τίποτε άλλο από την πετυχημένη διαχείριση της κοινής γνώμης.

Την άνοιξη του 2007, ο εκλαμπρότατος νοιώθει ότι ο βιοιστορικός του κύκλος στο Υπουργείο Υγείας κλείνει και ζητά να αποχωρήσει αναβαθμιζόμενος. Ο Καραμανλής όμως, σαν καλός κυβερνήτης, δεν δέχεται με τίποτε να αλλάξει τον καλύτερο υπουργό του και τον κρατά καθηλωμένο στην Αριστοτέλους. Η Νέα Δημοκρατία άλλωστε έχει στον τομέα υγείας μια ανοικτή επικοινωνιακή υποχρέωση. Την έκδοση ενός νέου δήθεν νόμου για τις προμήθειες της υγείας. Κάτι που είχε εξαγγελθεί ως μία από τις πρώτες προτεραιότητες με το κυβερνητικό πρόγραμμα του 2004. Ας πάμε λίγο πιο πίσω, στην άνοιξη του 2006, για να το δούμε.

Ο νέος νόμος περί προμηθειών μπορεί να αποτελούσε μείζονα προεκλογική εξαγγελία αλλά ο Κακλαμάνης, μανούλα σε κάτι τέτοια, κατόρθωνε επί δύο ολόκληρα χρόνια να ξεφεύγει. Ελάχιστες ημέρες πριν αφήσει την αναπαυτική καρέκλα, για να προετοιμάσει την καμπάνια του για τον Δήμο, το επιτελείο του αναρτά στην ιστοσελίδα του υπουργείου ένα ημιτελές κείμενο που έμοιαζε με νόμο. Στην σεμνή τελετή παράδοσης στον Εκλαμπρότατο διάδοχό, ο Νικήτας δίνει συμβολικά στην Μεγαλειότητά του ένα στυλό και του ζητάει “να υπογράψει με αυτό το νέο νομοσχέδιο που, αυτός ο δυστυχής, παρόλο που τόσο θέλησε, δεν πρόλαβε.

Ο πρέσβυς όμως δεν καταλαβαίνει από αυτά. Δεν αφιέρωσε την ζωή του στην πολιτική για να απλώνει τις μισοτελειωμένες μπουγάδες του Νικήτα. Δεν ήταν αυτός, κατά πως λέει ο ποιητής, “… για να τον οδηγούν και για να τον προστάζουν σαν πολύτιμο υπηρέτη … … άλλωστε τους Ελληνες, μια πανελλήνια εκστρατεία χωρίς Δημήτρη αρχηγό δεν θα τους φαίνονταν και πολλής περιωπής”. Πετάει λοιπόν το στυλό, αφήνει να περάσουν μερικές ημέρες για να κρυώσουν οι εντυπώσεις και μετά δίνει εντολή να εξαφανιστεί το ημιτελές πόνημα των προκατόχων από το διαδίκτυο. Ο νόμος Κακλαμάνη περνάει έτσι άδοξα στην ιστορία. Σήμερα, μπορεί να τον βρει κανείς μόνον στα σκονισμένα αρχεία κάποιων μανιωδών συλλεκτών (καλή ώρα εμάς).

Ο Δημήτρης προσεταιρίζεται αμέσως τον χειρότερο εχθρό του Κακλαμάνη, τον υφυπουργό Γιαννόπουλο. Ο Γιαννόπουλος βγάζει τα απωθημένα δύο ετών κακιάς καταπίεσης και αρχίζει να ξερνάει χολή στις εφημερίδες. Πρώτα για τους διοικητές που δέχονται κριτική ως ανεπαρκείς. “Δεν έχω βάλει κανέναν σε θέση διοικητή και δεν απολογούμαι”. Μετά για το συνολικό έργο. “Απέχουμε πολύ από το προεκλογικό μας πρόγραμμα”.

Και τέλος για τον περίφημο νόμο περί προμηθειών. “Πολλά νομοσχέδια έχουν ελλείψεις και άλλα δεν θα προχωρήσουν άμεσα όπως αυτό για τις προμήθειες που είναι αναχρονιστικό!!!“

Ο υφυπουργός Γιαννόπουλος τα λέει και ανακουφίζεται. Ανθρώπινο είναι.
Ο Νικήτας εξαγριώνεται και ζητάει την παρέμβαση του Καραμανλή. Έχει μπροστά του τις εκλογές για τον Δήμο και το μόνο που δεν χρειάζεται είναι το συστηματικό ροκάνισμα της εικόνας του. Ο Δημήτρης συμμαζεύεται με μια ακόμη διπλή κωλοτούμπα.

“Τραβήξαμε τον νόμο απλά για να τον επανεξετάσουμε” δηλώνει. “Δεν θα απομακρυνθούμε από την βασική κατεύθυνση του αρχικού σχεδίου”. Η ένταση εκτονώνεται και η ζωή ξαναγυρνάει στους κανονικούς της ρυθμούς. Το νομοθετικό έργο αναβάλλεται για καλύτερους καιρούς. Άλλωστε νόμους έχουμε. Το άρθρο 7§2 του 2955/2001 και τις Υπουργικές Αποφάσεις, με τις βολικές τιμές, που εξυπηρετούν τους πάντες.

Την άνοιξη όμως του 2007 η πίεση ήταν ήδη πολύ μεγάλη. Οι δαπάνες εκτροχιάζονται. Οι αναφορές στον τύπο είναι καθημερινές. Ο “νέος νόμος” έπρεπε να ετοιμαστεί. Ο Δημήτρης πρέπει να περάσει στην δράση.

Εν όψει λοιπόν του brainstorming του υπουργικού επιτελείου, ο διοικητικός μηχανισμός του υπουργείου, (κανονικοί δημόσιοι υπάλληλοι που τόσο κακώς τους υποτιμάμε αλλά ξεχνάμε ότι τις τελευταίες δεκαετίες, που το κράτος διοικείται από τους κομματικούς υπουργικούς εγκαθέτους, δεν τους αφήνουμε να κάνουν την δουλειά τους), εκδίδει ένα εσωτερικό εμπιστευτικό έγγραφο προς την πολιτική ηγεσία.

Με το χαρτί αυτό επισημαίνει τα προβλήματα του καθεστώτος των “μη συγκρίσιμων”, προειδοποιεί για την πιθανότητα καταδίκης της χώρας από το ΔΕΚ στην δίκη που βρίσκεται σε εξέλιξη και συνιστά, με την ευκαιρία της έκδοσης του “νέου νόμου”, την κατάργηση της επίδικης διάταξης και την επαναφορά στην εφαρμογή των κοινοτικών οδηγιών.

Ο Δημήτρης δεν διαβάζει την επιστολή των ψωριάρηδων και προχωρεί ακάθεκτος.

Ο νέος νόμος ψηφίζεται το καλοκαίρι του 2007. Είναι ο Ν.3580/2007.
Πρόκειται για ένα απίθανο κουρελογράφημα, που το έχουν συντάξει άνθρωποι παντελώς άσχετοι με το αντικείμενο. Βασίζεται, όπως όλα άλλωστε στη χρυσή πενταετία της Νέας Δημοκρατίας, στην Καραμανλική ηθική. Θεμελιώδης αρχή του είναι ότι όλοι, πλην των κομματικών παραγόντων της Νέας Διακυβέρνησης, είναι απολύτως διεφθαρμένοι και δεν αλλάζουν. Για τον λόγο αυτό αν οι αρμοδιότητες τους αφαιρεθούν και μεταφερθούν στους “καθαρούς” του κέντρου τα πράγματα θα αλλάξουν αυτομάτως. Δημιουργείται λοιπόν μια ολιγομελής ομάδα που θα ονομάζεται Επιτροπή Προμηθειών Υγείας. Για την ποιότητα και την επάρκεια της υπάρχει η απόλυτη διασφάλιση αφού τα μέλη της θα επιλέγοντα απευθείας από τον Υπουργό. Με το νέο σχήμα τα νοσοκομεία θα στέλνουν απλά κάποιες λίστες με τις ανάγκες τους και η ομάδα των αδιαφθόρων, η Επιτροπή Προμηθειών Υγείας θα κάνει όλα τα υπόλοιπα. Ελέγχους, εγκρίσεις, διαγωνισμούς, αναθέσεις, συνάψεις συμβάσεων. Ακόμη και τις εισπράξεις των νοσηλείων, από τα ασφαλιστικά ταμεία για λογαριασμό των νοσοκομείων και τις πληρωμές των προμηθευτών. Μεγαλειώδες. Πλην βλακώδες και πλήρως ανεφάρμοστο.

Ο Δημήτρης, μετά την έκδοση αυτού του αριστουργήματος, κλείνει για μια ακόμη φορά τον βιοιστορικό του κύκλο στο Υπουργείο Υγείας και ζητά μετάθεση σε ανώτερες θέσεις προσφοράς και θυσίας. Ο Καραμανλής του λέει να κάτσει εκεί που κάθεται και να εφαρμόσει τον νόμο του. Ο Καραμανλής, βλέπετε, συνήθιζε να διασκεδάζει εκδικούμενος αυτούς που δεν συμπαθούσε. Μόνο που τις περισσότερες φορές το έκανε με έξοδα του κράτους.

Στο μεταξύ, το ελληνικό κράτος δεν προσέρχεται στο Λουξεμβούργο για να υπερασπίσει τον εαυτό του και στις 18 Δεκεμβρίου του 2007 το ΔΕΚ, (Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων), εκδίδει την απόφαση του στην υπόθεση C-481/06.

Το Δικαστήριο διαπιστώνει ότι “η Ελληνική Δημοκρατία δεν αμφισβητεί ότι η ρύθμιση αυτή (το άρθρο 7.2 του Ν.2955/2001) αποτελεί παρέκκλιση από την υποχρέωση οργάνωσης διαδικασίας διαγωνισμών” και ότι “από την σιωπή της Ελληνικής Δημοκρατίας προκύπτει ότι η τελευταία δεν αμφισβητεί ότι η επίδικη νομοθεσία δεν είναι σύμφωνη με τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τους θεμελιώδες κανόνες και τις γενικές αρχές της Συνθήκης, ειδικότερα δε από την αρχή της ίσης μεταχείρισης και την υποχρέωση της διαφάνειας”.

Πρωτοφανές!!! Όχι το αποτέλεσμα της δίκης.

Αυτό ήταν με βεβαιότητα αναμενόμενο. Το πρωτοφανές είναι ότι ο πρέσβυς Δημήτρης και η ελληνική κυβέρνηση, ακόμη και μετά την απόφαση, δεν καταργούν τον νόμο. Επιμένουν στην διατήρηση του καθεστώτος των υπουργικών αποφάσεων σφυρίζοντας αδιάφορα. Κάποιοι θα μπορούσαν να πουν ότι υπεράσπιζαν με πάθος το δικαίωμα των εταιρειών να κερδοσκοπούν και το δικαίωμα των γιατρών να επιλέγουν ελεύθερα τα καταλληλότερα για τους αρρώστους τους υλικά χρηματιζόμενοι. Εγώ, αν ακούσω κάτι τέτοιο θα θυμώσω.

Ο καιρός περνά δημιουργικά και ανέμελα. Τα χρέη συσσωρεύονται. Ο εκλαμπρότατος Υπουργός ταξιδεύει ακατάπαυστα και ακούραστα σε ξένες πρωτεύουσες. Συμμετέχει σε ουσιαστικές εκδηλώσεις όπου είναι πάντοτε το τιμώμενο πρόσωπο.

Παραλαμβάνει δεκάδες τιμητικές διακρίσεις, μπρούτζινες πλακέτες για το γραφείο του, παράσημα και χρωματιστές κορδέλες και, ασφαλώς, στα διαλείμματα των τελετών, μεταφέρει την υψηλή τεχνογνωσία του στους ομολόγους του υπουργούς υγείας. Κάθε που επιστρέφει στην Ελλάδα για να ξαποστάσει αναγγέλλει την έλευση της Νέας Εποχής, με την εφαρμογή του νόμου περί προμηθειών και την εξοικονόμηση 500 εκ. €. Πάντα 500 εκ. €. Ποτέ λιγότερα. Κάποτε κάποτε εγκαινιάζει νέες και σύγχρονες εγταταστάσεις.

Η Επιτροπή Προμηθειών Υγείας άλλοτε υπάρχει και άλλοτε όχι.

Άλλοτε έχει πρόεδρο και άλλοτε όχι. Μια απολύτως κωμική βιτρίνα. Ο Δημήτρης συνεχίζει να περιφέρεται στα κανάλια και να μιλάει για τα 500 εκ. €. Κάντε μια δοκιμή. Ζητείστε από το google να σας βρεί την σχέση μεταξύ Αβραμόπουλου και 500 εκταομμυρίων. Θα πάρετε 260.000 περίπου απαντήσεις. Δεν άφησε κανέναν ο αθεόφοβος που να μην το πει. Πότε πρόλαβε σε τρία χρόνια;
Στο μεταξύ οι αρμοδιότητες έχουν αφαιρεθεί πλήρως από τα νοσοκομεία και αφού η Επιτροπή υπάρχει μόνον στα χαρτιά δεν έχουν αναληφθεί από κανέναν. Οι διοικητές των νοσοκομείων, οι γιατροί και οι εταιρείες αποκτούν το τέλειο άλλοθι. Η πίεση για την διενέργεια των περιλάλητων διαγωνισμών έχει πλέον μεταφερθεί στο ανύπαρκτο όργανο. Οι άρρωστοι όμως δεν μπορούν να περιμένουν και οι αναθέσεις πλέον, προς χάριν του δημοσίου συμφέροντος, που δεν είναι άλλο από την προάσπιση της υγείας των ελλήων πολιτών, “νομιμοποιούνται” και ηθικά.

Το πάρτυ κορυφώνεται και ο καθένας αρχίζει να παραγγέλνει ότι θέλει, από όπου θέλει και σε όποιες τιμές θέλει. Το σύστημα καταλύεται πλήρως και επικρατεί απόλυτο χάος. Τα ελλείμματα χτυπάνε ταβάνι. Ο Πρέσβυς δεν αφήνει το βιολί με τα 500 εκ. €. Κανένας δεν τον παίρνει στο ψιλό. Λέτε να είναι και ο τύπος στο παιχνίδι. Από καθαρή βλακεία, τσαπατσουλιά και ανεπάρκεια. Όχι τίποτε άλλο. Στο κάτω κάτω με το πες πες ο κόσμος κάτι πιστεύει. Είναι και η μορφή του πρέσβεως που γεννά αισθήματα εμπιστοσύνης.

Προς το τέλος 2008, η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Ο νέος νόμος είναι αδύνατον να εφαρμοσθεί και αποφασίζεται άτυπα η εκ νέου μετάθεση των αρμοδιοτήτων στα νοσοκομεία. Εκδίδεται η εγκύκλιος 12788/16-10-2008 και δίδεται εξουσιοδότηση να κάνουν αυτά τους πολυαναμενόμενους διαγωνισμούς. Τα καρτέλ θορυβούνται και παρεμβαίνουν. Η επιτροπή Προμηθειών φάντασμα αντιλαμβάνεται την αποκοτιά της και στέλνει την “Εξαιρετικά Επείγουσα” και λιτή διορθωτική επιστολή α.π. 14337/6-11-2008 με την οποία εξαιρεί για μία ακόμη φορά τα ορθοπεδικά υλικά, τα φίλτρα τεχνητού νεφρού και τα πάσης φύσεως καρδιολογικά. Είπαμε να εξοικονομήσουμε 500 εκ. € αλλά μην το παρακάνουμε κιόλας!!!

Μίλησε κανείς για μαφιόζικη προστασία; Πιπέρι! Πιπέρι στο στόμα!

Κάποιοι από εσάς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές θα έχετε ήδη αναρωτηθεί αν αυτή η χώρα διαθέτει εισαγγελείς. Δυστυχώς, δεν διαθέτει.
Θέλετε μετά από όλα αυτά να συνεχίσουμε;

Μέρος Εβδομον

Η ΜΙΚΡΗ “ΜΑΡΙΛΙΖΑ”

Ήταν τότε, στα παλιά χρόνια, μια από τις πιο μεγάλες στιγμές της πατρικής ζωής. Τότε που ερχόταν η ώρα να βρεθεί ο περήφανος γονιός πρόσωπο με πρόσωπο με το γινωμένο βλαστάρι του. Για να του δώσει την μεγαλύτερη, την πολυτιμότερη, την μόνη ίσως συμβουλή που αξίζει τον κόπο να ακολουθήσει κανείς, αν θέλει να βγει αλώβητος από αυτήν την τόσο σκληρή αλλά και τόσο όμορφη περιπέτεια του ενήλικου βίου.

“Παιδί μου, τώρα που γίνεσαι άνδρας, ένα μόνο πράγμα χρειάζεται να ξέρεις. Την απαυτή σου και την υπογραφή σου πρέπει να σκέφτεσαι και να προσέχεις που την βάζεις.”

Με αυτήν την συμπυκνωμένη κουβέντα, ειπωμένη τελετουργικά και χαμηλόφωνα, άρχιζε και τελείωνε κάποτε η μυσταγωγία της ελληνικής αρσενικής ενηλικίωσης.

Τα κορίτσια βέβαια ποτέ δεν τα συμβούλευαν για τέτοια πράγματα. Όχι μόνο γιατί, όπως όλοι ξέρουν, έχουν τα κακόμοιρα την ατυχία να μην διαθέτουν απαυτή. Αλλά και γιατί στους παλιούς εκείνους καιρούς κανείς δεν σκεφτόταν ότι μπορεί στο μέλλον να έρθει κάποια στιγμή που θα αποκτήσει έστω και την ελάχιστη αξία η υπογραφή τους. Τι αστοχασιά όμως!

Αστοχασιά διότι οι καιροί αλλάζουν. Και τα κορίτσια όλου του κόσμου, οι μικρές Βασούλες, οι Φώφες και οι Μαριλίζες δεν κάθονται πλέον στο σπίτι να γεννοβολούν και να στρώνουν ντιβανοσκεπάσματα. Βγαίνουν στον κόσμο και γίνονται βουλευτές, Γενικοί Γραμματείς και Υπουργοί. Απαυτή εξακολουθούν ακόμη να μην έχουν και μάλλον δεν προβλέπεται να αποκτήσουν. Έχουν όμως υπογραφή.

Που καμιά φορά στοιχίζει δισεκατομμύρια. Και που την βάζουν αστόχαστα επειδή ποτέ, ως εκ του συντηρητισμού της καθυστερημένης κοινωνίας μας, δεν δέχτηκαν τις πολύτιμες πατρικές συμβουλές.

Για μια τέτοια υπογραφή τρέμει τώρα πανικόβλητη η μικρή Μαριλίζα. Και επείγεται να κλείσει το θέμα της πληρωμής των αλητών, μήπως και σταματήσει ο θόρυβος στα κανάλια και γλυτώσει κι αυτή η φουκαριάρα το μοιραίο. Είναι ωραίο πράγμα που είναι υπουργός. Και αν φύγει τώρα άντε να ξαναγίνει. Ούτε στην άλλη ζωή δεν θα της ξανακληρώσει τέτοιο λαχείο.

Η λογική λοιπόν είναι για μια ακόμη φορά το “ότι έγινε έγινε”. Κουκουλώνουμε τις ενοχές, κλείνουμε την τρύπα των ευθυνών με μερικά δανεικά ψωροδισεκατομμύρια σε ομόλογα και συνεχίζουμε ακμαίοι για καινούργια ελλείμματα. Βέβαιοι για το προνόμιο της ατιμωρησίας και στο μέλλον.

Και εμείς; Εμείς προκειμένου να έχουμε την μεγάλη τιμή, χαρά και ικανοποίηση να έχουμε για υπουργό μια Μαριλίζα μπορούμε να πληρώνουμε όσα όσα και επ΄άπειρον. Να ξοφλάμε τα παλιά και να σφίγγουμε περισσότερο το ζωνάρι για τα καινούργια που μας ετοιμάζουν.

Που έβαλε λοιπόν την υπογραφή της η μικρή Μαριλίζα;Αν δεν το πουν σήμερα-αύριο τα “κανάλια”, σας υπόσχομαι να το πω εγώ.

Μέρος Ογδοον

Ο ΑΞΙΟΤΙΜΟΣ ΚΥΡΙΟΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ

Έκτακτη ενημέρωση της τελευταίας στιγμής!!! Ξαφνικά και μόλις πριν λίγα λεπτά πήρε χαμπάρι το θέμα και ο ΣΚΑΙ!!! Κάνει λόγο μάλιστα για κάποια πράγματα όπως οι τιμωρίες, που, αλίμονο, συμβαίνουν μόνο στα σοβαρά κράτη. Υπονοώντας μάλλον ότι εμείς δεν είμαστε ένα από αυτά.

Για να μην μένουν λοιπόν οι προβληματισμοί των συντακτών του σταθμού αναπάντητοι θα πρέπει να τους πούμε ότι στα σοβαρά κράτη οι δημοσιογράφοι ρωτάνε καμιά φορά και μερικά δύσκολα πράγματα στους καλεσμένους των talk shows τους. Ο Σκάι ρωτάει; Ας πούμε, τον ρώτησε πριν λίγες μέρες τον Παπαδόπουλο;

Σε κάθε περίπτωση και για όσους βαρέθηκαν να μασάνε χόρτο. Οι άνθρωποι του Σκάι ξέρουν από καιρό και ονόματα και ημερομηνίες και διευθύνσεις. Αλλά, σε αντίθεση με τους συναδέλφους τους των σοβαρών χωρών, τα κρατάνε ως επτασφράγιστα μυστικά. Για λόγους που μόνον ο Παπαχελάς γνωρίζει. Τώρα, όμως, φαίνεται πως ψιλοφοβήθηκαν, μήπως και το θέμα ανοίξει και κινδυνέψουν να χάσουν την αποκλειστικότητα. Και είπαν να μας προετοιμάσουν. Ή μήπως δεν είναι έτσι;

Καλή ανάγνωση της κυρίως ανάρτησης. Που πράγματι είναι πολύ συγκινητική. Μέχρις δακρύων. Γι’ αυτό όσοι δεν αντέχουν σε τέτοια ας μην συνεχίσουν παρακάτω.

Η πολυεθνική εταιρεία Johnson & Johnson, διαχρονικά προτιμώμενος μεγαλοπρομηθευτής του ελληνικού δημοσίου, (κάτι σαν Siemens της Υγείας, μόνο λίγο πιο ακριβή), συμβιβάστηκε τελικά με τις Αρχές Κεφαλαιαγοράς της Νέας Υόρκης (SEC) και το Αμερικανικό Υπουργείο Δικαιοσύνης (US DOJ) και θα καταβάλει πρόστιμο 70 εκ. $ (για την ακρίβεια 70.006.316 $). Θα αποσυρθούν έτσι οι κατηγορίες που είχαν απαγγελθεί εναντίον της για παραβίαση του ομοσπονδιακού νόμου FCPA (Foreign Corrupt Practices Act ή ελληνιστί νόμος για διεφθαρμένες πρακτικές στο εξωτερικό). Η εταιρεία πιστεύει ότι σύντομ α θα έρθει σε παρόμοια συμφωνία και με την βρετανική SFO (Serious Fraud Office ή ελληνιστί Υπηρεσία Σοβαρών Απατών) ώστε έναντι κάποιου αντίστοιχου τιμήματος να εξασφαλίσει και εκεί το ποινικό ακαταδίωκτο. Δεν τα λέμε εμείς όλα αυτά. Τα λέει, σήμερα μόλις, η ίδια στην ιστοσελίδα της.

Τι έκανε η φουκαριάρα και έχει τέτοιους μπελάδες; ; Τίποτε σπουδαίο. Λάδωνε γιατρούς στην Ελλάδα. Και λιγουλάκι στην Ρουμανία. Ώστε να πουλάει τα προϊόντα της λίγο παραπάνω από την πραγματική τους εμπορική αξία. Περίπου 800% παραπάνω. Εδώ, για μας είναι το 800. Όχι για την Ρουμανία.

Ο Ανδρέας, όμως, λέει, (ο Λοβέρδος ο Ανδρέας) ότι έβαζε αυτές τις τιμές η καημένη, από το 2000 τουλάχιστον, επειδή ήξερε ότι θα πληρώνεται με καθυστέρηση από το ελληνικό δημόσιο και έπρεπε να παίρνει κάτι τις παραπάνω για να καλύπτει και τα χρηματοοικονομικά της.

Βέβαια ο μικρός Ανδρέας δικαιολογείται λίγο. Ως συνταγματολόγος και άνθρωπος των τεχνών που είναι, δεν μπορεί να ξέρει ότι τα κεφάλαια στα οποία είχε πρόσβαση η καλή εταιρεία όλα αυτά τα χρόνια δεν είχαν ετήσιο κόστος πάνω από 3-4%. Και ότι αν έβαζε τα χρήματα της στην τράπεζα (!!!) εκεί σταματά προφανώς η οικονομική παιδεία του υπουργού μας, στις τραπεζικές καταθέσεις) δεν θα έπαιρνε ούτε 1%. Ε! Από το 1, όμως, ή το 3 ή το 4, μέχρι το 800%, η απόσταση δεν είναι και πολύ μεγάλη. Έβαλε λοιπόν κατιτίς παραπάνω η αναγκεμένη πολυεθνική που την τρώγαν τον κόπο οι τράπεζες. Ούτε γύφτοι θα γίνουμε γι’ αυτό, ούτε παζαρτζήδες. Οι δυνατές φιλίες άλλωστε δεν χτίζονται με τις ματζιριές.

Με την άποψη αυτή φαίνεται να συμφώνησε απόλυτα και ο υπουργός Παπακωνσταντίνου. Ο οποίος, προς χάριν του δημοσίου συμφέροντος ασφαλώς, “έκοψε” τα ομόλογα που λέγαμε και στην προηγούμενη ανάρτηση, χωρίς πολλές και περιττές ερωτήσεις και πλήρωσε την Johnson & Johnson. Και μαζί της και όλο το υπόλοιπο σκυλολόι, που γινόταν τόσα χρόνια θυσία για να εξυπηρετήσει το ελληνικό κράτος για λίγα ψίχουλα. Μόλις 800% ψίχουλα. Ας πούμε πλήρωσε τους μεταπράτες με τα φίλτρα αιμοκάθαρσης.Θέλετε τις δικές τους τιμές σε σχέση με αυτές που πληρώνουν τα γερμανικά νοσοκομεία; Να μερικές, έτσι πρόχειρα. Τις έχουν και οι υπουργοί. Τους ενημέρωσα.

(Τις υπουργικές αποφάσεις τις θυμόμαστε ασφαλώς. Είναι εκείνες που είχαν εκδοθεί μετά το 2001 με τον νόμο Παπαδόπουλου. Τον καλό Ν. 2955/2001 που ο τότε υπουργός και σημερινός Νέστωρ είχε φτιάξει, -και η βουλή είχε ψηφίσει-, για να εξυπηρετηθούν, λέει, κάτι πολύ έκτακτες καταστάσεις σε σπάνιες περιπτώσεις. Αυτές που κρατούσε σε ισχύ με νύχια και με δόντια ο Πρέσβυς Αβραμάπουλος ακόμη και δύο χρόνια μετά την καταδίκη της χώρας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Για να προλάβουν προφανώς να πάρουν οι άνθρωποι κάτι παραπάνω να βγάλουνε του τόκους.)

Σήμερα τα φίλτρα πουλιούνται πάνω κάτω στα ίδια, άντε 20% πιο κάτω, (μετά από κάποιες προσπάθειες που έκανε ένας παλιός Γ.Γ., που μετά τιμωρήθηκε με δυσμένεια γι’ αυτό, ξεχασμένες ιστορίες, αφήστε).

Και πληρώνονται με τα λεφτά της τρόϊκας.

Αυτά, της εκχωρημένης εθνικής κυριαρχίας του ΓΑΠ.

Δεν πρόλαβε βλέπετε ακόμη ο καημένος ο μικρός Ανδρέας να τις κατεβάσει.Ούτε η Επιτροπή Ανταγωνισμού πρόλαβε να ερευνήσει την σύσταση και λειτουργία του συγκεκριμένου καρτέλ, ενός από τα πολλά.Παίρνουν καιρό αυτά τα πράγματα. Στο κάτω κάτω λεφτά έχει ο Παπακωνσταντίνου.
Και όταν δεν έχει λεφτά, σιγά τ’ αυγά. Κόβει ομόλογα. Αν υπάρχει πρόσωπο υπάρχουν και τρόποι!

(Bonität το λένε το πρόσωπο οι δανειστές μας οι Γερμανοί. Σήμερα το έχουμε στις 1.000 και κάτι μονάδες και είμαστε και σ’ αυτό οι πρώτοι στην Ευρώπη).

Δεν ξέρω πως θα την βγάλει τελικά η καλή εταιρεία στην Βρετανία με την εκεί Υπηρεσία κατά της Απάτης. Οψόμεθα και ευχόμαστε να μην πληρώσει πολλά και μετά τα χρεώνει σε μας, που είμαστε γνωστοί χουβαρντάδες.

Ξέρω μόνον ότι σε λίγες μέρες, όσοι ιδιώτες αμερικάνοι κρατούσαν μετοχές της στο Αμέρικα θα πάρουν με τα ταχυδρομείο από ένα τσεκ που θα περιέχει την αναλογικά μοιρασμένη αποζημίωση τους. Επειδή η εταιρεία που εμπιστεύθηκαν τους εξαπάτησε “παραλείποντας να τους αναφέρει ότι οι πραγματικές αιτίες της μεγέθυνσης της δεν ήταν οι νόμιμες δραστηριότητες της αλλά αυτές που διώκουν οι ειδικές υπηρεσίες καταπολέμησης απάτης στις πολιτισμένες χώρες. Ποιος θα έχει πληρώσει την αποζημίωση; Μα οι έλληνες φορολογούμενοι φυσικά. Όχι σήμερα, όμως, μην ανησυχείτε. Σιγά σιγά, τα επόμενα 30-40 χρόνια. Οι έλληνες φορολογούμενοι και τα παιδιά τους. Τα παιδιά μας.

Φυσικά η ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί/θέλει να στραφεί εναντίον της καλής εταιρείας που πουλούσε τα χρυσά ορθοπεδικά, τα διαμαντένια stents και τα μαλαματένια ράμματα. Ούτε εναντίον αυτών με τα καλά τα φίλτρα, που από την Γερμανία μέχρι εδώ εξαπλασίαζαν τις τιμές τους με τα ΦΕΚ της Μαριλίζας. Δεν έχουμε εμείς εδώ νόμους για την καταπολέμηση της απάτης. Έχουμε πρόσωπο και πληρώνουμε. Και μεγάλη καρδιά και συγχωρούμε.

Και κάτι άλλο βέβαια. Αν από κάνα ατύχημα κάνει πως στρέφεται, -λέμε τώρα για να περνάει η ώρα-, και αρχίσουν και βγαίνουν στον αέρα ανεύθυνες βρωμιές, μπορεί να εκμεταλλευτούν την κατάσταση τίποτε κακοήθεις και να αρχίσουν και συκοφαντούν αδίκως Κακλαμάνηδες, Αβραμόπουλους, Παπαδόπουλους και δεν συμαζεύεται. Και τα βορθοκάναλα άλλο που δεν θέλουν. Θα πάρουν την τρίχα και θα την κάνουν τριχιά. Αυτούς τους ανθρώπους όμως, σαν τον Αβραμόπουλο ας πούμε, τους χρειαζόμαστε, για να βγούμε από την κρίση και δεν μπορούμε να τους εκθέτουμε στην κάθε φλύαρη γλώσσα. Δεν παίζει κανείς τόσο εύκολα με το μέλλον της χώρας. Κάτι ξέρει λοιπόν ο Παπακωνσταντίνου που πλήρωσε για να κλείσει τα κακά στόματα. Θα μου πείτε, λίγο ακριβά δεν μας βγαίνουν οι πολιτικοί μας; Τι να κάνουμε όμως. Το καλό πράγμα πρέπει να πληρώνεται. Δεν μπορείς να έχεις και Πρέσβυ και Κακλαμάνη και Λοβέρδο και Μαριλίζα στα τοκ σώου και να την βγάζεις και τζάμπα.

Να μην ξεχάσουμε να επισημάνουμε ότι ο αντίστοιχος Παπακωνσταντίνου στην Αμερική θα ήταν ήδη στην φυλακή. Για να κάνει παρέα στον αντίστοιχο Πρέσβυ Δημήτριο και τον τοπικό Δήμαρχο. Μαζί, παρέα, με τους υπόλοιπους με τις πορτοκαλιές φόρμες και τις ανοξείδωτες αλυσίδες, χέρια, μέση, πόδια. Εξυπηρέτηση παράνομων συναλλαγών με χρήματα των φορολογουμένων, συγκάλυψη διακεκριμένης απάτης, συνέργεια σε ξέπλυμα, κάπως έτσι θα τα λέγανε τα αδικήματα. Διότι οι χώρες που έχουν καλές υπηρεσίες καταπολέμησης της απάτης έχουν και φυλακές φιλόξενες ακόμη και για υπουργούς. Επειδή συνήθως απάτες χωρίς υπουργούς και άλλους υψηλούς προστάτες δεν γίνονται.

Θυμώσατε; Αν ναι, ξύδι να ξεθυμώσετε. Αν όχι, καλύτερα να πάτε να σας δει κάνας γιατρός. Να σας βάλει κανένα stent της Johnson & Johnson που είναι από τα καλά.

Και που’ στε! Να προσεύχεστε να την βγάλει φτηνά η Johnson & Johnson με την Υπηρεσία Σοβαρών Απατών της Βρετανίας. Γιατί αν το πρόστιμο είναι μεγάλο θα ανέβουν πάλι οι τιμές στα δικά μας. Ο Λοβέρδος δεν είναι άνθρωπος χωρίς κατανόηση.

Μέρος Ενατον

ΝΕΜΕΣΙΣ(;)

Μετά την γνωστή υπόθεση της Johnsοn & Johsnon οι αμερικανικές διωκτικές αρχές, και συγκεκριμένα το FBI, έκλεισαν, με συμβιβασμό και επιβολή προστίμου ύψους 16,8 εκ. $, μια ακόμη μεγάλη υπόθεση δωροδοκίας Ελλήνων γιατρών, από εταιρεία διάθεσης ορθοπεδικών υλικών.

Η τραγική ειρωνεία είναι ότι, στην σχετική ανακοίνωση του στο διαδίκτυο, το FBI ευχαριστεί τις ελληνικές ανακριτικές αρχές, καθώς και το ΣΔΟΕ, για την συνεργασία και την συνδρομή τους στις σχετικές έρευνες, την στιγμή που στην χρεοκοπημένη και καταρημαγμένη από την διαφθορά Ελλάδα δεν έχει ακόμη απαγγελθεί καμία συναφής κατηγορία και δεν έχει κινηθεί καμία διαδικασία.

Και όχι μόνο. Μετά από φιλότιμες και εργώδεις προσπάθειες των πρώην υπουργών των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, Γ. Παπακωνσταντίνου και Μαριλίζας Ξενογιαννακοπούλου, αλλά και του νυν υπουργού Υγείας Ανδρέα Λοβέρδου, το σύνολο των επιχειρήσεων εμπορίας ιατρικών υλικών (Johnsοn & Johsnon κλπ), – μεταξύ αυτών και των ορθοπεδικών- ξοφλήθηκε στο ακέραιο το υπόλοιπο των απαιτήσεων του με ομόλογα του ελληνικού δημοσίου.

Και αυτό παρά το γεγονός ότι τόσο οι κ. υπουργοί, όσο και οι διωκτικές και δικαστικές αρχές του τόπου και ο Τύπος, είχαν από καιρό στην διάθεση τους επαρκή στοιχεία, που αποδείκνυαν ότι τα υλικά αυτά είχαν διακινηθεί υπό καθεστώς απάτης και είχαν τιμολογηθεί με τιμές πολλαπλάσιες (έως και 1000% σε αρκετές περιπτώσεις) σε σχέση με τις μέσες τιμές της ευρωπαϊκής και διεθνούς αγοράς.

Μέρος των ομολόγων που δόθηκαν από το ελληνικό δημόσιο στις εταιρείες που, επί μία τουλάχιστον δεκαετία, καταλήστευαν συστηματικά το σύστημα υγείας, πληρώθηκαν ήδη την 23η Δεκεμβρίου του 2011, με την περίφημη 6η δόση του δανείου της κακής Τρόικας,ενώ το ποσό που υπολείπεται θα καταβληθεί σταδιακά τα επόμενα 2 χρόνια, από τα νέα δανεικά της “τοκογλυφικής διεθνούς”.

Τα ποσά των υπερτιμολογήσεων είναι της τάξεως των αρκετών δισεκατομμυρίων, -μόνον ο υπερτιμολογημένος τζίρος των ορθοπεδικών της τελευταίας τριετίας, που διακανονίσθηκε με τα ομόλογα Παπακωνσταντίνου, πλησίαζε το 1 δις €-, και εάν το δημόσιο ήθελε να διεκδικήσει την επιστροφή τους (για όσα ήδη πληρώθηκαν) ή την μη καταβολή τους (για όσα ακόμη οφείλονται) θα μπορούσε θαυμάσια να αποφύγει την επιβολή πολλών από τα αιματηρά εισπρακτικά μέτρα και τα μέτρα περικοπής μισθών και συντάξεων, που λαμβάνει σε βάρος των ανυπεράσπιστων πολιτών, για την δήθεν σωτηρία της χώρας.

Ασφαλώς κάθε νομική ενέργεια κατά των καταχραστών του δημοσίου χρήματος θα πρέπει να συμπεριλάβει και την παράλληλη δίωξη των επιφανών εκείνων μελών του πολιτικού κόσμου, με ενέργειες και αυταπόδεικτα σκόπιμες παραλείψεις των οποίων κατέστη δυνατή η οργάνωση και συντήρηση της απάτης, ακόμη και δύο χρόνια μετά την καταδίκη της χώρας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και τις απειλές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για επιβολή προστίμων. Κάτι τέτοιο, όμως, φαίνεται να είναι αδιανόητο για την τριτοκοσμική Ελλάδα, όπου το συμφέρον της διεφθαρμένης πολιτικής τάξης προηγείται ακόμη και των στοιχειωδών αναγκών ζωής και επιβίωσης των απλών ανθρώπων του μόχθου.

Πολιτικοί και δημόσιοι λειτουργοί, που σε οποιαδήποτε χώρα του πολιτισμένου κόσμου θα έπρεπε να βρίσκονται ήδη στις φυλακές, ως κοινοί καταχραστές και εγκληματίες, κοσμούν σήμερα τους υψηλούς κρατικούς μας θώκους, προαλείφονται για αρχηγοί κομμάτων και μελλοντικοί κυβερνήτες, απολαμβάνουν τιμών και ξεχωριστών, σκανδαλωδών προνομίων και συνεχίζουν να αποφασίζουν ανενόχλητοι και ανέλεγκτοι για τις τύχες ενός ολόκληρου λαού, που έχει ήδη αρχίσει να νοιώθει τα πρώτα βαριά σημάδια της εξαθλίωσης και της ανέχειας.

Είναι τουλάχιστον ντροπή. Και έσχατη ταπείνωση για όλους εμάς. Που, μάρτυρες ανήμποροι της απίθανης αυτής τραγωδίας, παρακολουθούμε σιωπηλοί τις αλλεπάλληλες πράξεις του κακόγουστου θιάσου των “πολιτικών αρχηγών”, που τώρα επείγεται να ολοκληρώσει ένα νέο επεισόδιο του έργου του, καταδικάζοντας σε αργό θάνατο κάποιους ακόμη από τους αθώους γέροντες, που δούλεψαν σκληρά για να στηθεί αυτή η χώρα, και ρίχνοντας στον καιάδα την άτυχη και αθώα νέα γενιά που ετοιμάζεται να ανατείλει.

Το ελληνικό δημόσιο μπορεί ακόμη να διεκδικήσει ένα μεγάλο μέρος των χρημάτων που σπαταλήθηκαν αναίτια και που πρόκειται το επόμενο διάστημα να πληρωθούν από τα νέα δάνεια που θα υποθηκεύσουν σε βάθος δεκαετιών το μέλλον της χώρας. Για να το πράξει, όμως, θα πρέπει πρώτα να τσακίσει κάποιους από τους ανάξιους, ασήμαντους και αχρείους ηγεμόνες.
Σε εμάς δεν μένει παρά να το απαιτήσουμε.

Πηγή-Φωτογραφίες-Ντοκουμέντα ΕΡΜΙΠΠΟΣ

Αναδημοσίευση από : Λόγιο Ερμή