Η αποκαθήλωση του αγίου Βλαδίμηρου Πούτιν, του προστάτου ημών…

Ένα από τα πλέον άσχημα της ζωής είναι όταν βασίζεις όχι απλά τις ελπίδες σου για κάτι αλλά όλη σου την ύπαρξη σε κάποιον ξένο. Δίχως εσύ να κάνεις τίποτε απολύτως.

Και μολονότι ο λαός μας το έχει βιώσει πολύ καλά αυτό, εντούτοις συνεχίζει να παραμυθιάζεται με κάποιους που πωλούν βιβλία ή τραβούν κλικς και άλλους που έχουν την ανάγκη να κρατηθούν από κάπου.
Το δόγμα “στη Μόσχα αδελφές μου, στη Μόσχα!” ήρθε καιρός να σταματήσει και ο άγιος προστάτης ημών των ορθοδόξων Βαλδίμηρος Πούτιν να αποκαθηλωθεί…

Μπορεί με το ρωσικό λαό να μας ενώνουν πολλά. Διαχρονικά όμως με την εκάστοτε πολιτική ηγεσία δε μας ενώνει τίποτε.
Πόσα χρόνια περίμενε ο υπόδουλος έλληνας τη μαμά Ρωσία; Τελικά με τα πολλά εμφανίστηκαν δύο αδέρφια με ένα μικρό ασκέρι γνωρίζοντας την απόλυτη καταστροφή με τα ορλωφικά.
Αργότερα ήταν αυτοί που απομάκρυναν κακήν κακώς τον Ιωάννη Καποδίστρια από τη θέση του υπουργού εξωτερικών εκτελώντας την επιθυμία της τότε Αυστρο-ουγγαρίας.

Δυστυχώς όμως με τα σκιάχτρα δεν πάμε μπροστά.
Αν ήθελε ο ρώσος πρόεδρος κανείς Καραμανλής δε θα είχε πέσει και συμφωνίες θα είχαν κλειστεί. Ακόμη κι αυτοί οι γελοίοι κύπριοι πολιτικοί που σύρθηκαν σε ένα αρχικό “όχι” για να καταλήξουν σε ένα πολύ χειρότερο “ναι” ενδεχομένως να είχαν υποκύψει αν πράγματι δελεάζονταν έστω και με ψίχουλα.
Ο ρώσος πρόεδρος ήταν αυτός που δήλωσε ότι σχεδόν χαίρεται με ότι συνέβη στην Κύπρο για να καταλάβουν κάποιοι πως η Δύση είναι αναξιόπιστη ενώ η Ρωσία αποτελεί ένα ασφαλές και φιλόξενο μέρος για γιούρος και ντόλαρς.
Σε καμία περίπτωση δεν ψέγω τον κο Πούτιν. Το συμφέρον της χώρας του κοιτάζει. Και αυτό δεν ήταν υπέρ της σύγκρουσης με το νο. 1 πελάτη του στον ενεργειακό τομέα. Είναι πολλά τα λεφτά Αρη…

Εμείς όπως πότε θα κοιτάξουμε επιτέλους το δικό μας συμφέρον μόνοι μας;

Tου Στρατή Μαζίδη

ΠΗΓΗ