Οι πλειστηριασμοί και η αρπαγή γης

του Βασίλη Βιλιάρδου

Είναι δυστυχώς πολλοί αυτοί που αναρωτιούνται τι θα συμβεί, εάν απελευθερωθούν οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας στην Ελλάδα - κάτι που θεωρούμε σχεδόν σίγουρο, επειδή η Ελλάδα δεν έχει μόνο μία «αδύναμη», ανεπαρκή κυβέρνηση, αλλά και μία καθόλου επαρκέστερη αντιπολίτευση.

Η θέση μας αυτή τεκμηριώνεται αφενός μεν από την «θλιβερή στελέχωση», αφετέρου από την έλλειψη εναλλακτικού σχεδίου χρηματοδότησης της πατρίδας μας, εκ μέρους ολόκληρης της πολιτικής ηγεσίας της – επίσης, από τα εύγλωττα αποτελέσματα των εκάστοτε δημοσκοπήσεων.


Ειδικά όσον αφορά την «αριστερά» έχουμε αναφέρει ότι (ανάλυση), εφόσον επιμένει στη διατήρηση του ευρώ, δεν έχει καμία δυνατότητα να απελευθερώσει την Ελλάδα από την Τρόικα - οπότε από τη θανατηφόρο πολιτική λιτότητας και υπερβολικής φορολόγησης που επιβάλλει.

Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι η «αριστερά» θα υποχρεωνόταν, εάν τυχόν κυβερνούσε, στους ίδιους ανόητους συμβιβασμούς και υποκλίσεις. Περαιτέρω στο θέμα μας, όταν απελευθερωθούν οι πλειστηριασμοί, ένα από τα πολλά «βάρβαρα» σενάρια θα ήταν το εξής:

Οι πλειστηριασμοί

(α) Υποθετικά έχει αγοράσει κάποιος την κατοικία του, έναντι 200.000 €, προκαταβάλλοντας το 20% (40.000 €), συν τα έξοδα μεταβίβασης – συνάπτοντας για τα υπόλοιπα 160.000 € ένα ενυπόθηκο δάνειο, με χαμηλό επιτόκιο.

(β) Η αξία της κατοικίας που αγόρασε έναντι 200.000 € έχει μειωθεί κατά περίπου 30% – οπότε στα 140.000 €. Εν τούτοις, αδυνατεί να την πουλήσει στην ελεύθερη αγορά – λόγω της ύφεσης και των υψηλών φόρων ακινήτων, οι οποίοι «απωθούν» τους αγοραστές.

(γ) Επειδή δεν πληρώνει τις δόσεις του δανείου του τα τελευταία τρία χρόνια, οφείλει στην τράπεζα τις 160.000 €, συν τους τόκους, πλην τα τοκοχρεολύσια που έχει καταβάλλει στο παρελθόν – υποθετικά γύρω στις 180.000 €.

(δ) Η τράπεζα προβαίνει στην κατάσχεση του ακινήτου, καθώς επίσης στον πλειστηριασμό του, χρεώνοντας στον ιδιοκτήτη όλα τα δικαστικά και λοιπά έξοδα – υποθετικά 10.000 €, οπότε το χρέος ανεβαίνει στα 190.000 €.

(ε) Η τιμή που «επιτυγχάνει» η τράπεζα στον πλειστηριασμό, αγοράζοντας το ενδεχομένως η ίδια απ’ ευθείας ή μέσω κάποιου άλλου δικού της επενδυτικού σχήματος (άμεσου ή έμμεσου) είναι, στην καλύτερη των περιπτώσεων, 80.000 €.

(στ) Τα χρήματα που εισπράττει η τράπεζα τα συμψηφίζει με το δάνειο του οφειλέτη της – ο οποίος χάνει το σπίτι του, καθώς επίσης τα 60.000 € συν τα έξοδα μεταβίβασης που είχε επενδύσει από την τσέπη του και μένει χρεωμένος με 110.000 € (τα οποία συνεχίζουν να τοκίζονται).

(ζ) Η τράπεζα ή το επενδυτικό σχήμα της, «πακετάρει» τα ακίνητα σε ένα «δομημένο προϊόν», το οποίο πουλάει σε ξένους επενδυτές –υποθετικά σε μία ακόμη πιο χαμηλή τιμή, για να είναι πιο ελκυστικό. Οι ξένοι επενδυτές αγοράζουν λοιπόν πολλά ακίνητα και περιμένουν να αυξηθούν οι τιμές τους – είτε για να τα πουλήσουν σε άλλους συναδέλφους τους, είτε στην ελεύθερη αγορά, όταν επιστρέψει η ζήτηση, είτε στην ίδια την τράπεζα (ενδεχομένως, έχοντας προηγουμένως συμφωνήσει κάτι τέτοιο μαζί της).

(η) Τα χρήματα που χάνει η τράπεζα από την πώληση, καθώς επίσης οι επισφάλειες που της απομένουν (τα υπόλοιπα χρέη των οφειλετών της, οι οποίο δεν έχουν πλέον κατοικία, άρα εγγύηση), καταχωρούνται ως ζημίες στον ισολογισμό της.

(θ) Με κριτήριο αυτές τις επισφάλειες, απαιτείται η ανακεφαλαιοποίηση της τράπεζας – την οποία αναλαμβάνει το κράτος, με χρήματα φυσικά των φορολογουμένων πολιτών του (με τη συνήθη αιτιολογία ότι, διαφορετικά θα χρεοκοπούσε η τράπεζα και θα χανόταν οι καταθέσεις ή για να αποφευχθεί η κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος της χώρας).

(ι) Υγιής πλέον η τράπεζα, δεν είναι απίθανο να αγοράσει ξανά τα «πακέτα ακινήτων» που πούλησε – προφανώς σε ακριβότερες τιμές, οι οποίες όμως θα επιτρέπουν την κερδοφόρα πώληση τους σε νέους ιδιοκτήτες. Άλλωστε, οι συσσωρευμένες ζημίες του παρελθόντος θα «αποσβένουν» πλέον τα κέρδη της – οπότε δεν θα υποχρεώνεται να πληρώνει φόρους.

Η αρπαγή γης

Συνεχίζοντας, όπως έχουμε αναφέρει σε προηγούμενη ανάλυση μας (Οι τρεις πληγές του πλανήτη), μία άλλη μορφή αποκλεισμού και απέλασης των ανθρώπων, είναι η εξαγορά τεραστίων γεωργικών εκτάσεων γης από πολυεθνικές εταιρείες, από επενδυτικά κεφάλαια, από μερικά κράτη, καθώς επίσης από ορισμένες μεγάλες τράπεζες,

Οι εκτάσεις που εξαγοράζονται χρησιμοποιούνται κυρίως για την καλλιέργεια «γεωργικών καυσίμων», όπως το βιολογικό ντίζελ και η βενζίνη Ε-10. Στα πλαίσια αυτά, εκατομμύρια άνθρωποι εκδιώκονται από τις ιδιοκτησίες τους, ενώ τεράστιες εκτάσεις μετατρέπονται σε «μονοκαλλιέργειες» – με αποτέλεσμα να αυξάνονται συνεχώς οι «πεθαμένες περιοχές» (οι μονοκαλλιέργειες, μετά από μερικούς «κύκλους», σοδειές δηλαδή, καταστρέφουν εντελώς τη γη). Οι μεγαλύτεροι αγοραστές είναι η Goldman Sachs και η J.P.Morgan – καθώς επίσης μερικά από τα ισχυρότερα κερδοσκοπικά κεφάλαια του πλανήτη.

Η διαδικασία αυτή, η οποία είναι ουσιαστικά η ίδια με την αποικιοκρατική εποχή, με μοναδική διαφορά το ότι η γη αγοράζεται πλέον και δεν κατακτάται στρατιωτικά (συμπεριλαμβάνεται εδώ ουσιαστικά και η εξαγορά πετρελαϊκών κοιτασμάτων, εκτάσεων πλούσιων σε ορυκτά κλπ. με σημαντικότερο αγοραστή στην Αφρική την Κίνα), άρχισε να παίρνει μεγάλες διαστάσεις αμέσως μετά το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης (2006).


Η αιτία είναι προφανώς το ότι, εκείνη την εποχή αναζητήθηκαν νέοι τρόποι κερδοφορίας – αφού οι παλαιότεροι «κατέρρεαν». Στο γράφημα που ακολουθεί φαίνονται ορισμένες από τις πιο εντυπωσιακές αγορές γης:

Περαιτέρω, η αρπαγή της γης, καθώς επίσης των κερδοφόρων, κοινωφελών συνήθως επιχειρήσεων, δεν περιορίζεται μόνο στις παραπάνω περιοχές του πλανήτη – αφού αποτελεί τον κύριο στόχο της εισβολής του ΔΝΤ (της Γερμανίας επίσης) στις υπερχρεωμένες ευρωπαϊκές χώρες. Προϋποθέτει φυσικά τη δημιουργία υπάκουων «σκλάβων χρέους» – γεγονός που επιτυγχάνεται παράλληλα, με την έντεχνη «υπεξαίρεση» της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας των αδύναμων κρατών (με τη βοήθεια της εγχώριας πολιτικής και οικονομικής εξουσίας).

Τα υπόλοιπα περιουσιακά στοιχεία των κρατών-θυμάτων, αυτά δηλαδή που δεν είναι δυνατόν να «κλαπούν» με τη βοήθεια της αυξημένης φορολογίας, κυρίως δε τα ακίνητα και τα οικόπεδα, εξαγοράζονται σε εξευτελιστικές τιμές, όπως αναλύσαμε στην αρχή του κειμένου μας – αφού φυσικά έχει εξασφαλισθεί προηγουμένως ο εκμηδενισμός της εγχώριας ζήτησης και η κατάρρευση των τιμών, με τη βοήθεια των φορολογικών μέτρων, της ανεργίας, των χρεοκοπιών κοκ.

Όλα αυτά δεν συμβαίνουν μόνο στο Νότο, αλλά και στο Βορά. Για παράδειγμα, οι τιμές και τα ενοίκια των γεωργικών εκτάσεων στη Γερμανία αυξήθηκαν σημαντικά τα τελευταία χρόνια – λόγω της κλιμακούμενης ζήτησης εκ μέρους διαφόρων επενδυτών. Σύμφωνα δε με τη στατιστική υπηρεσία της χώρας, η μέση τιμή ανά εκτάριο γεωργικής γης αυξήθηκε το 2012 στα 14.424 €. έναντι 9.955 € το 2008 – γεγονός που σημαίνει μία άνοδο κατά 45% εντός μόλις τεσσάρων ετών (διάγραμμα που ακολουθεί).

Όπως φαίνεται από το διάγραμμα, οι τιμές στην πρώην δυτική Γερμανία είναι υψηλότερες, σε σχέση με την ανατολική. Ειδικά τα ενοίκια γης είναι σε μερικές περιοχές τόσο ακριβά, ώστε δεν είναι πλέον κερδοφόρα η καλλιέργεια τους για τους χωρικούς – πόσο μάλλον σε συνδυασμό με τις συνεχώς αυξανόμενες τιμές των λιπασμάτων, των ζωικών τροφών και της ενέργειας.

Στα πλαίσια αυτά, οι Γερμανοί σχεδιάζουν την υιοθέτηση νόμων για την προστασία των χωρικών από τους επενδυτές – οι οποίοι, διαθέτοντας τεράστια ρευστότητα από τα μέτρα στήριξης των κεντρικών τραπεζών, με μηδενικό κόστος (επιτόκιο), αναζητούν διαρκώς νέες πηγές κερδοφορίας.

Ολοκληρώνοντας διακινδυνεύουμε την πρόβλεψη ότι, μία από τις καλύτερες επενδύσεις σήμερα στην Ελλάδα, είναι η αγορά αγροτικής γης – το επόμενο έτος δε τα ακίνητα, οι τιμές των οποίων προβλέπεται ότι θα καταρρεύσουν, ως αποτέλεσμα των μαζικών κατασχέσεων εκ μέρους των τραπεζών.

Επίλογος

Οι μαζικές κατασχέσεις και οι απάνθρωποι πλειστηριασμοί των τραπεζών θα οδηγήσουν σε ακόμη περισσότερες αυτοκτονίες συμπολιτών μας – σε μεγάλα κοινωνικά δράματα, στην πτώση της κυβέρνησης κοκ. Εν τούτοις, καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να σταματήσει τους εισβολείς, όσο και αν το επιθυμεί, αφού δεν αντιδρούν οι Πολίτες, παραμένοντας αμέτοχοι και ουδέτεροι – έχοντας ίσως την ψευδαίσθηση ότι, τίποτα δεν θα συμβεί στους ίδιους.

Αυτό αφορά κυρίως την «επιχειρηματική ελίτ» της Ελλάδας, η οποία «έχει αφελληνισθεί πλήρως, δίνοντας γη και ύδωρ για να παραμείνει τοποτηρητής στη χώρα – χωρίς να μπορεί να καταλάβει ότι, «η σημερινή τεχνολογία επιτρέπει τη διατήρηση ενός κράτους σε καθεστώς δουλείας, χωρίς να απαιτείται φυσική παρουσία», σύμφωνα με τα σοφά λόγια φίλου μας.

Φαίνεται δε πως ”οι πολίτες θα εξεγερθούν μόνο όταν οι ξένες δυνάμεις κατοχής συμπεριλάβουν και τους «Έλληνες-ολιγάρχες» στο γεύμα τους» – δυστυχώς, αφού προηγουμένως λεηλατηθούν, εξαθλιωθούν και υποδουλωθούν στο διηνεκές.


ΠΗΓΗ
ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΕΔΩ