ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΩ ΤΗΝ ΒΙΑ

Ἔγινε κι αὐτό: μὲ ρώτησαν λοιπὸν κάποιοι φίλοι, ἐσὺ δὲν καταδικάζεις τὴν βία (καὶ τὰ λοιπά);
Μὲ ἔπιασαν τὰ γέλια. Ὄχι, δὲν τὴν καταδικάζω. Καὶ ἀπόρησαν…

Εἶναι ἀλήθεια, δὲν καταδικάζω τὴν βία ποτέ. Αὐτὴ ἡ φράση περιέχει ἴσως καὶ ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ στρεβλά, ἄδικα καὶ θανατηφόρα δόγματα. Γνωρίζω τὶ εἶναι βία. Καὶ ἡ βία ΔΕΝ καταδικάζεται. Γιὰ ποῖο λόγο; Φέρνει κάποιο ἀποτέλεσμα αὐτὸ τὸ ….μαγικὸ μάντρα;

Ὅταν μία μαφιόζικη συμ-μωρία τοκογλύφων ἀσκεῖ βία σὲ ἕνα ὁλόκληρο λαὸ θὰ πάθουν κάτι ἄμα τοὺς “καταδικάσῃς”;

Ὅταν μερικοὶ διεφθαρμένοι πολιτικοί -ὄχι, τὸν συνηθισμένο αὐτὸν τίτλο δὲν τὸν ἀξίζουν πιά… διόρθωση, μερικοὶ προδότες ποὺ ἀκολουθοῦν μία συγκεκριμένη ἀτζέντα- ἀσκοῦν βία μὲ τοὺς ψευτονόμους τους καὶ τοὺς ψευτοδικαστάκους τους καὶ τοὺς μηχανισμοὺς “καταστολῆς” τους, μήπως καταδικάζοντάς τὴν βία τους ἐκεῖνοι ὡς ἐκ θαύματος αὐτοαναφλέγονται, τὰ θύματα ἐπανέρχονται στὴν ζωὴ ἢ ἔστω ἡ ἀδικία ἀποκαθίσταται μὲ κάποιον τρόπο;

Ὅταν σέρνεται βιαίως στὰ ὑβριστήρια κάποιος μπαμπᾶς γιὰ μερικοὺς μαρκαδόρους, εἶναι δυνατὸν ἡ ἀντίδραση νὰ εἶναι ἡ ….καταδίκη τῆς βίας;

Ὅταν διὰ τῆς βίας ὑφαρπάζεται ἀκίνητη ἢ κινητὴ περιουσία, γῆ, σπίτι, ἀποταμιεύσεις θὰ ἦταν ποτὲ δυνατὸν νὰ εἶμαι ἐντάξει μὲ τὴν συνείδησή μου “καταδικάζοντας” ἐκείνη τὴν βία;

Νὰ τὸ ἐξηγήσω καὶ δίχως περίτεχνες ἐκφράσεις, στὴν γλῶσσα τοῦ ἀπλοῦ λαοῦ: χ*στηκε ἡ φοράδα στ’ ἀλώνι ὅταν οἱ ἐγκληματίες ἀκοῦν ἕνα “καταδικάζω τὴν βία”. Γελοῦν καὶ συνεχίζουν. Κι ἐγὼ ὅταν τὸ ἀκοῦω μὲ πιάνουν τὰ γέλια. Καὶ τὶ ἔγινε ποὺ τὸ εἶπες δηλαδή; Σιγά…!

Ἔχεις ἀναρωτηθῆ ποτὲ σου γιατὶ ὁ στρατὸς ἔχει ὅπλα καὶ δὲν ἀρκεῖται νὰ ‘καταδικάσῃ τὴν βία’ κάποιου ἄλλου στρατοῦ ποὺ τοῦ ἐπιτίθεται;

Ἔχεις ἀναρωτηθεῖ γιατὶ ὁ κρατικὸς μπράβος δὲν ‘καταδικάζει τὴν βία’ ὁποιουδήποτε ἀπειλήσει τὴν ζωή, περιουσία κτλ. τῶν ἀφεντῶν του, ἀλλὰ φέρει ὁπλισμὸ καὶ οἱ ἀφέντες του τοῦ ἔχουν δώσει ἐντολὴ νὰ τὸν χρησιμοποιῇ ὅσο συχνότερα μπορεῖ;

Σὲ ὅποιον διαφωνεῖ προτείνω τὸ ἐξῆς πείραμα: νὰ ἔλθω στὸ σπίτι του καὶ νὰ πάρω ὅ,τι μοῦ ἀρέσῃ ἀπὸ ἐκεῖ δίχως τὴν ἄδειά του, ἀλλὰ αὐτὸς νὰ ἀρκεσθῇ ΜΟΝΟΝ στὸ νὰ “καταδικάσει τὴν βία”.

Τὸ νὰ καταδικάζῃς τὴν βία λοιπὸν σὲ κάνει συνεργό, ναί, συνένοχο τῶν ἐγκληματιῶν. Δὲν σοῦ ἀρέσει νὰ τὸ ἀκοῦς ἔ; Κι ὅμως εἶναι ἡ ἁλήθεια.

Διότι ἡ βία δὲν θέλει λεκτικὲς καταδίκες ἀλλὰ αὐτοάμυνα. Ἡ βία ἀντιμετωπίζεται μὲ δύναμη. Ἡ ἀπάντηση στὴν βία εἶναι ὁ πόλεμος. Ὄχι ὁ σημερινὸς, ὁ ἅλλος, ὁ ἀληθινὸς πόλεμος μὲ τὴν οὐσιαστικὴ ἔννοια. Μιλάω γιὰ πολεμικὲς ἀξίες, ἀρετή, ἀσκητική, πειθαρχία, τέχνη πολέμου, γιὰ πράγματα ποὺ ἦταν αὐτονόητα μέχρι δύο γενεές πρίν, μέχρι ποὺ μαστούρωσες μὲ χίππικη θολοφιλοΖοφία καὶ στρέβλωσε τὸ κεφάλι σου καὶ ὅτι εἶχε μέσα.

Δὲν σὲ κατηγορῶ… οὔτε εἶμαι ὁ Καλβίνος ἢ ἡ Μέρκελ. Σὲ καταλαβαίνω, ὅλα μέσα στὴν ζωὴ εἶναι. Νὰ μαστουρώνῃς δὲν εἶναι κακό. Ἀλλὰ νὰ μὴν ξεμαστουρώνῃς εἶναι.

Ἐγὼ λοιπὸν γνωρίζω καλὰ τὶ εἶναι βία: εἶναι ὅταν κάποιος δυνατότερος ἐξαναγκάζει μὲ τὴν ἀπειλὴ σοβαρῆς σωματικῆς βλάβης, ἀκόμη καὶ θανάτου, τὸν ἀσθενέστερο νὰ κάνῃ κάτι ποὺ δὲν τὸ θέλει. Μὲ ἀπειλὴ καὶ ὄχι μὲ πειθώ, διότι ἔχει ἀποτύχει νὰ τὸν πείσῃ, ἄρα ἀπαιτεῖ κάτι τὸ ἄδικο.

Ὅταν ἔρχονται γιὰ παράδειγμα οἱ μπράβοι τῶν προδοτῶν νὰ σοῦ ὑφαρπάξουν τὸ σπίτι σου βάσει κάποιου φιρμανιοῦ ποὺ δὲν μπορεῖς νὰ διαπραγματευθῇς ἀπὸ ἴση θέση ἰσχύος καὶ ἀντισταθῇς, θὰ σὲ δολοφονήσουν. Πρῶτον θὰ σὲ δέσουν χειροπόδαρα καὶ θὰ σὲ κλειδώσουν κάπου καὶ μετὰ ἐὰν συνεχίσῃς νὰ ἀντιστέκεσαι θὰ σοῦ κάνουν καὶ χειρότερα. Καὶ θὰ βγάλουν ἄλλα φιρμάνια, αὐθαίρετα, ποὺ ἐπίσης δὲν μπορεῖς νὰ διαπραγματευθῇς ἀπὸ ἴση θέση ἰσχύος καὶ θὰ σὲ κλειδώσουν κάπου ἀλλοῦ γιὰ πολὺ καιρό, ὅπου θὰ πάθεις ἀκόμη χειρότερα. Κι ἂν μὲ κίνδυνο βρεῖς κάποιο τρόπο νὰ διαφύγῃς, πάλι θὰ σὲ κυνηγήσουν κι ἂν ἀμυνθῇς θὰ σὲ δολοφονήσουν ἐν ψυχρῷ.

Ἡ δολοφονία εἶναι ὁ ἐπίσημος “νόμος” τους. Μάθε ὅτι ἡ ἀνομία εἶναι ἐπίσης βία. Μάθε ὅτι ὅταν οἱ Νόμοι ἀντικαθίστανται ἀπὸ ἄδικία καὶ ἀνομία, αὐτὸ ἐπίσης εἶναι βία. Καὶ δὲν εἶσαι σὲ θέση νὰ τὸ διαπραγματευθῇς.

Ξέρεις γιατί; Διότι τόσα χρόνια ἀντὶ νὰ μεγαλώνῃς μὲ ἀξίες πολεμικές, προτίμησες νὰ γίνῃς δοῦλος καὶ ἀρέσθης στὶς ἀπόψεις τοῦ δούλου. Διότι ἀρκέσθης νὰ ‘καταδικάζῃς’ τὴν βία – πρᾶγμα τὸ ὁποῖο ἀπλῶς ἐνθαρρύνει τὸν ἐγκληματία νὰ ἀσκῇ ὅλο καὶ περισσότερη. Διότι ἐὰν ἤξερες νὰ πολεμᾶς, κι ἐὰν αὐτὲς ἦταν οἱ ἀξίες ὁλοκλήρου τούτου τοῦ λαοῦ ἀντὶ τῆς ‘καταδίκης τῆς βίας’, πολλοὶ ἐγκληματίες θὰ ἦταν ἤδη στὸν δικὸ τους τάφο τους ἀντὶ νὰ αύξάνουν τοὺς τάφους τῶν θυμάτων τους. Καὶ οἱ ἐπίδοξοι ἐγκληματίες θὰ πρόσεχαν καλὰ τὸ κάθε τους βῆμα, ὅταν θὰ ἤξεραν ὅτι ἐνέχει πραγματικὸ μεγάλο κίνδυνο νὰ πάθουν οἱ ἴδιοι αὐτὰ ποὺ ἐπιθυμοῦν νὰ προκαλέσουν.

Ἡ βία δὲν καταδικάζεται, ἀντιμετωπίζεται. Πολεμιέται. Καὶ νικιέται.
Κι ἂν νὰ πολεμήσῃς δὲν μπορεῖς, ἢ δὲν σοῦ βαστάει, τουλάχιστον πρόσφερε τὶς ὑπηρεσίες σου, πρόσφερε κατὰ τὸ δυνατόν, σὲ αὐτοὺς ποὺ μποροῦν.

Μόνον ἐκεῖνοι εἶναι σὲ θέση νὰ ὑπερασπισθοῦν κι ἐσένα, ὅταν τὸ χρειασθεῖς….


ΠΗΓΗ
ΦΩΤΟ:Α.Τ.