Ο γελοίος Ολάντ και οι τραγικοί ντόπιοι κλακαδόροι.

Ποιος θυμάται τους διθύραμβους για τον “μέγα Ολάντ” που θα έσωζε την Ελλάδα; Ποιός θυμάται τους πανηγυρισμούς από τα Ελληνόφωνα ΜΜ”Ε” που έβλεπαν τον Γαλλο “μέγα στοχαστή” ως τον Ζορρό που θα τελείωνε τον “κακό Σαρκοζί” και θα απελευθέρωνε την Ευρώπη;

Μα κυρίως, ποιός θυμάται εκείνα τα δημοσιογραφικά και πολιτικά ρεμάλια που έκαναν τις λυσσαλέες επιθέσεις σε όποιον χαρακτήριζε “Γάλλο Παπανδρέου” το πολιτικό αυτό ανδρείκελο; Ουδείς.

Τώρα λοιπόν που ο Ολάντ αποδεικνύεται ο νέος στρατηγός Πεταίν,
όλοι σπεύδουν να διαχωρίσουν την θέση τους. Όπως ακριβώς γινόταν τις τελευταίες ημέρες του εδώ “Τσολάκογλου”. Οι ομοιότητες βλέπετε είναι συντριπτικές.

Ο “ντόπιος” ενώ η Ελλάδα φλεγόταν από τις δικές του ενέργειες, θεώρησε πρέπον να επιβάλλει κτηνώδη, παρανοϊκά δημιουργήματα όπως τον νόμο περί ιθαγένειας.

Ο εκεί “Πεταίν” φρόντισε την ώρα που παρέδιδε την χώρα του, να επιβάλλει το νομοσχέδιο για τους γάμους ομοφυλοφίλων, γεγονός που εξόργισε ακόμα και τους ίδιους τους ομοφυλόφιλους.

Εν κατακλείδι, ο Ολάντ ήταν αυτός που υπερθεμάτισε το περιβόητο “κούρεμα” στην Κύπρο, δια στόματος του ανεκδιήγητου Μοσκοβισί.
Όταν λοιπόν τέτοια πολιτικά ανδρείκελα παρουσιάζονται ως “σωτήρες” από τον ίδιο μηχανισμό προπαγάνδας, αποδεικνύεται ότι το πρόβλημα δεν είναι τα “ανδρείκελα” αλλά αυτοί που τους επιβάλλουν.
Κάποτε θα λογοδοτήσουν...