Στο ανθρώπινο δυναμικό πρέπει να στηριχθεί η χώρα

Η χώρα είναι υπό πτώχευση. Το δημόσιο χρέος δεν είναι βιώσιμο. Η ανεργία έχει φθάσει στο 30% και των νέων στο 60%. Το 2016 οι άνεργοι θα ανέρχονται στα δύο εκατομμύρια. Η ύφεση συνεχίζεται. Επενδύσεις δεν προωθούνται. Η παραγωγή είναι ελαχιστότατη. Στα αγροτικές περιοχές καταναλώνουμε προϊόντα πρωτογενούς παραγωγής εισαγωγής. Μέχρι σκόρδα από την Κίνα.Έτσι, η σημερινή πραγματικότητα είναι θλιβερή. Αλλά δεν υπάρχει και προοπτική. Αφού για οποιαδήποτε προοπτική απαιτούνται επενδύσεις. Απαιτείται διαγραφή του δημόσιου χρέους, ώστε αυτό να είναι βιώσιμο. Αλλά και διεκδίκηση του κατοχικού δανείου από τη Γερμανία.

Έλεγχος και διαχείριση των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των υποδομών της χώρας και όχι εκποιήσεις που θα μας μετατρέψουν σε χώρα εργατών και κολλήγων.Γι’ αυτό η μόνη ελπίδα αυτής της προοπτικής ανάπτυξης, είναι το ανθρώπινο δυναμικό της χώρας.Οι εργάτες, οι αγρότες, οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες αλλά και πρώτοι από όλους οι νέοι επιστήμονες, που διαπρέπουν στο εξωτερικό και αποτελούν σημαντικό στοιχείο της τεχνολογικής εξέλιξης αλλά και της επιστημονικής διάκρισης των χωρών που προηγούνται.Οι Έλληνες καθηγητές που διδάσκουν σε ξένα μεγάλα, στα πρώτα διεθνώς Πανεπιστήμια, υπογραμμίζουν ότι είναι μεγάλη η διαφορά της πνευματικής ανωτερότητας των Ελλήνων σπουδαστών, σ’ αυτά τα πανεπιστήμια σε σχέση με όλων των άλλων χωρών.

Διαβεβαιώνουν ότι τα μυαλά των Ελλήνων σπουδαστών, και Ελλήνων επιστημόνων είναι τα καλύτερα ή έστω από τα καλύτερα.Η ελληνική πολιτεία όμως, όπως οι ίδιοι οι καθηγητές των ανώτατων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων της πατρίδας μας επισημαίνουν, με έμφαση μάλιστα, δεν ενδιαφέρονται γι’ αυτά τα μυαλά.Αιτιολογούν δε, αυτή την επισήμανση και τη στοιχειοθετούν με στοιχεία, με δεδομένα.Κανένας πρωθυπουργός δεν έχει επισκεφθεί ένα πανεπιστήμιο για να συζητήσει μέσα σ’ αυτό τα προβλήματα της ανώτατης παιδείας.

Ποτέ, παράλληλα με την επίσκεψη στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, ο πρωθυπουργός δεν έχει επισκεφθεί το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο.Ποτέ με την ευκαιρία κάποιας εθνικής γιορτής δεν έχει επισκεφθεί το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο, το Μετσόβιο Πολυτεχνείο.

Ποτέ σε μία επίσκεψη του πρωθυπουργού, όπως αυτή στην Κίνα, παρ’ ότι η συνοδεία ήταν πολυπρόσωπη, δεν είχαν κληθεί να συμμετέχουν ένας, δυο, τρεις πρυτάνεις, ενώ στην ακολουθία είχαν προστεθεί μέχρι κάθε λογής «βαστάζοι».Με αυτή την αντίληψη, με αυτή τη στρατηγική, γιατί να έχει προοπτική η χώρα.

Με αυτήν την απαξία, που διαμορφώνεται για τα Πανεπιστήμια, γιατί να υπάρχει ελπίδα.

Η περίοδος, έτσι παραδειγματικά, της θητείας στο Υπουργείο Παιδείας της κυρίας Διαμαντοπούλου, υπήρξε θλιβερή. Προώθησε ένα πλαίσιο με το οποίο υπονομεύεται η οποιαδήποτε δυνατότητα μιας οποιασδήποτε προοπτικής. Μέχρι και η πιστοποίηση της γλωσσομάθειας που ήταν αντικείμενο εμπορίας, έγινε αντικείμενο αισχροκέρδειας.Αισχροκέρδειας από τα οργανωμένα συμφέροντα, με το ΑΣΕΠ να διαμορφώνει με τα «προσοντολόγια» την αγορά, έτσι ώστε πιστοποιητικά που χορηγήθηκαν όταν ίσχυε κάποιο «προσοντολόγιο» παράρτημα προκηρύξεων, να μην ισχύει αργότερα επειδή το «προσοντολόγιο» προβλέπει άλλα, εκείνων που προβλέπονταν.

Γι’ αυτό οι σπουδαστές φεύγουν στο εξωτερικό.

Γι’ αυτό τα μεταπτυχιακά των Πανεπιστημίων του εξωτερικού έχουν μεγάλη ζήτηση.Γι’ αυτό οι νέοι επιστήμονες μένουν στο εξωτερικό.Γι’ αυτό η χώρα μας, θα μείνει στο τέλος τόπος παραθεριστικής διαμονής, χωρίς όμως παραγωγή. Με αποτέλεσμα και το «συνάλλαγμα» που εισάγεται με τους τουρίστες να εξάγεται για τα προϊόντα που καταναλώνουν οι τουρίστες.Για τους λόγους αυτούς, πρέπει να αυξηθούν οι πόροι για την παιδεία. Να αυξηθούν ουσιαστικά, πραγματικά.

Έτσι ώστε η χώρα να στηριχθεί στα Πανεπιστήμια, στους νέους που πρέπει να μείνουν στη χώρα, για να προάγουν τις επιστήμες και τις τέχνες.Για να αναδειχθεί εδώ, η τεχνολογία. Για να προκύψουν εδώ, καινοτομίες.Για να υπάρξει εδώ, παραγωγή και προϊόντων πρωτογενούς παραγωγής, ονομασίας προέλευσης και τοπικής επωνυμίας.Μόνο με αυτή , μπορούμε να κατακτήσουμε τις μεγάλες ξένες αγορές.Μόνο με αυτή τη στρατηγική, μπορούμε να έχουμε μέλλον και προοπτική.Μόνο με αυτή την πολιτική, μπορούμε να διασφαλίζουμε σιγουριά στη ζωή για τους εργαζόμενους και αξιοπρέπεια στα γηρατειά για τους συνταξιούχους.

Γι’ αυτό επενδύσεις στην παιδεία πρέπει να γίνουν εδώ και τώρα.

Γι’ αυτό η παιδεία πρέπει να είναι η πρώτη προτεραιότητα της κάθε EΛΛΗΝΙΚΗΣ Κυβέρνησης.

Γιατί μόνο από τις επόμενες γενιές μπορεί να σταθεί η χώρα.


ΠΗΓΗ
ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ:Α.Τ.