Από Βοστώνη – Τέξας, Συρία μέσω...Τσετσενίας....

γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

Το εργοστάσιο λιπασμάτων που εξερράγη – με εντυπωσιακό τρόπο - στο Τέξας, λίγο μετά την «σφαγή της Βοστώνης», αποδείχτηκε – από τα αρχεία του – ότι διέθετε 1350 φορές μεγαλύτερη ποσότητα νιτρικής αμμωνίας στις αποθήκες του απ’ το νόμιμο απόθεμα.
Μήπως η «έκρηξη» τελικά δεν ήταν και τόσο «τυχαία»;
Μήπως ήταν μια «κλασσική απόκρυψη» που στόχο είχε να «συγκαλύψει μια πιθανή απώλεια» ιδιαιτέρως υψηλής ποσότητας της (δυνητικά εκρηκτικής) νιτρικής αμμωνίας;
Κάτι που είναι το «βασικό στοιχείο» ενός ιδιαιτέρως καταστροφικού εκρηκτικού, του ANFO.
Μήπως αντί να «αποκρύψει», στόχο είχε να «επισημάνει την Απώλεια»;
Και πόσο «ασύνδετα» είναι μεταξύ τους Τέξας και Βοστώνη;
Και όλα αυτά με την Συρία;

Ιδού οι λεπτομέρειες:

«...Ποσότητα νιτρικής αμμωνίας κατά 1.350 φορές μεγαλύτερη από αυτήν που θα μπορούσε να προκαλέσει την παρέμβαση του αμερικανικού υπουργείου Εθνικής Ασφάλειας είχε στις αποθήκες του το περασμένο έτος το εργοστάσιο λιπασμάτων στην πόλη Γουέστ του Τέξας, στο οποίο σημειώθηκε έκρηξη την προηγούμενη Τετάρτη με τουλάχιστον 14 νεκρούς.

Πηγή προσκείμενη στο υπουργείο δήλωσε πως η ιδιοκτήτρια εταιρεία του εργοστασίου West Fertilizer δεν ενημέρωσε τις υπηρεσίες του για τα δυνητικώς επικίνδυνα, εκρηκτικά, υλικά, όπως υποχρεούται δια νόμου να κάνει, αφήνοντας την ρυθμιστική αρχή να αγνοεί παντελώς τον κίνδυνο που ελλόχευε στο εργοστάσιο , για το νιτρικό αμμώνιο, ουσία που μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί στην κατασκευή βομβών.

Τα εργοστάσια λιπασμάτων και οι αποθήκες τους υποχρεούνται να το δηλώνουν στο υπουργείο Εθνικής Ασφάλειας όταν φυλάσσουν στις εγκαταστάσεις τους ποσότητες άνω των 180 κιλών από μία τέτοια επικίνδυνη ουσία. Τα αρχεία του υπουργείου Υπηρεσιών Υγείας του Τέξας, που δεν είχαν διαβιβασθεί στο υπουργείο Εθνικής Ασφάλειας, δείχνουν ότι το εργοστάσιο τον περασμένο χρόνο διέθετε στις αποθήκες του μία ποσότητα 270 τόννων από το επικίνδυνο νιτρικό αμμώνιο...»
http://aegeanhawk.blogspot.gr/2013/04/1350.html

Το όριο λοιπόν που υποχρεώνει την εταιρεία σε ειδοποίηση των Αρχών Ασφαλείας των ΗΠΑ είναι τα 180 κιλά.
Εξαιρετικά αυστηρό θεσμικό πλαίσιο, ομολογουμένως.
Εδώ να πούμε, ότι, μετά την βομβιστική επίθεση (με νιτρική αμμωνία) στην Οκλαχόμα το 1995, η σχετική νομοθεσία έγινε εξαιρετικά αυστηρή στις ΗΠΑ.

Ιδού δυό λόγια περί του «γιατί». Ή μ’ άλλα λόγια, του «πως μετατρέπεται το λίπασμα σε... εκρηκτικό»:

«...ANFO – Ammonium Nitrate Fuel Oil.
.....ΑΝΦΟ – Η σπιτική εκρηκτική υλη

Το ΑΝΦΟ έγινε πολύ γνωστό στις μέρες μας καθώς , στην Αθήνα, βρέθηκε μεγάλη ποσότητα (120 κιλά) προ λίγων ετών που προοριζόταν για τρομοκρατική επίθεση (σε τράπεζα) και η οποία δεν εξερράγη. Είναι εκρηκτική ύλη που αποτελείται από Νιτρικό Αμμώνιο και κάποιο καύσιμο σε αναλογία 94:6 κ.β. Επειδή μπορεί να φτιαχτεί εύκολα από κοινά υλικά καθημερινής χρήσης – κυρίως πρώτες ύλες λιπασμάτων ονομάζεται και fertilizer bomb (βόμβα λιπάσματος).

Σάν καύσιμο προστίθεται πετρέλαιο θέρμανσης ή κίνησης , κηροζίνη κλπ.

Συνήθως χρησιμοποιείται για ανατινάξεις σε λατομεία και ορυχεία.

Το νιτρικό αμμώνιο (NH4NO3) αντιδρά με τα αλκάνια του καυσίμου (CnH2n+2) και παράγει ακαριαία μεγάλες ποσότητες αζώτου (N2) , διοξειδίου του άνθρακα (CO2) και νερού (H2O). (wikipedia και http://www.chemist.gr/2010/04/3352/ )...»

Παρ’ όλα αυτά λοιπόν, παρ’ όλο το ασφυκτικό Αμερικανικό θεσμικό πλαίσιο ελέγχου εκρηκτικών υλών, «κάτι» επέτρεψε στο εν λόγω εργοστάσιο να υπερβεί – και μάλιστα υπέρογκα – αυτό το όριο. Και δη, επί «μακρόν».
Και μάλιστα μεσούσης μιας σχεδόν διαρκούς κατάστασης «εκτάκτου ανάγκης» και πορτοκαλί συναγερμού .
Κρατήστε το αυτό, μιλάμε για 270 τόνους την προηγούμενη περίοδο. 270,000 κιλά!
Λίγο μετά την τρομοκρατική επίθεση στη Βοστώνη (σχεδόν δύο ημέρες), το εργοστάσιο εξερράγη (οποία «χρονική σύμπτωση»!).
Μια έκρηξη που προκάλεσε ιδιαιτέρως καταστροφικά αποτελέσματα στη γύρω περιοχή. Κι έναν σεισμό 2 ρίχτερ.
Προκάλεσε όμως άραγε τα «αναμενόμενα αποτελέσματα»; Ή μήπως όχι;

Παρόμοια καταστροφικά αποτελέσματα είχε η έκρηξη που προκάλεσε το 1993 ο IRA σε κυβερνητικό κτίριο στο Λονδίνο (1 τόνος εκρηκτικού μείγματος) και το 1995 σε κυβερνητικό κτίριο της Οκλαχόμα των ΗΠΑ ο Τίμοθι Μακ Βέι. Με 168 νεκρούς ο δεύτερος.
Με κάποιες σημαντικές διαφορές όμως – η δεύτερη περίπτωση την οποία και θα πάρουμε σαν μέτρο σύγκρισης - ως προς το πρόσφατο συμβάν στο Τέξας.

Πρώτον, αυτός είχε χρησιμοποιήσει τότε 3,5 τόνους εκρηκτικού μείγματος εκ των οποίων οι 2,5 ήταν νιτρική αμμωνία και ο μισός τόνος ήταν νιτρομεθάνιο (καύσιμο αγώνων μοτοσυκλετών). Τα υπόλοιπα ήταν εκρηκτικά TOVEX (kinestic explosives) και ANFO.
(Άλλο δυόμισυ τόνοι και άλλο 270 τόνοι! Το 2ο είναι 100 ολόκληρες φορές μεγαλύτερο από το πρώτο!)

Δεύτερον, για να επιτευχθεί «εκρηκτικό αποτέλεσμα» δεν αρκεί η ύπαρξη και μόνον του «υλικού» σε μια αποθήκη. Απαιτούνται πολλά άλλα ακόμη. Εκ των οποίων το πιο «βασικό» (αλλά όχι η μόνη απαραίτητη παράμετρος) είναι να «εμποτιστεί η ξηρά νιτρική αμμωνία στο καύσιμο και δη σε συγκεκριμένες αναλογίες» (που θα δώσει την απαραίτητη θερμική ενέργεια). Και βεβαίως πυροκροτητές, συνθήκες «εγκλεισμού» και πίεσης κι άλλα ακόμη. Κανείς δεν είπε ποτέ ότι το να φτιάξεις αυτό το «εκρηκτικό λιπάσματος» είναι εύκολη υπόθεση. Μάλλον το αντίθετο.


Για να πάρουμε μια ιδέα, ιδού η σχετική περιγραφή από το υλικό ερευνών του FBI για την έκρηξη στην Οκλαχόμα το ’95:

«...Στις 17-18 Απριλίου 1995, ο Μακβέι και ο Νίκολς αφαίρεσαν τις προμήθειές τους από τον χώρο αποθήκευσης στο Herington του Κάνσας, όπου ζούσε ο Νίκολς. Φόρτωσαν 108 σάκους λιπάσματος νιτρικού αμμωνίου υψηλής ποιότητας βάρους 23 κιλών η κάθε μία, τρία βαρέλια των 210 λίτρων το καθένα με υγρό νιτρομεθάνιο, αρκετά κιβώτια εκρηκτικού Tovex, δεκαεπτά σάκους ANFO, και μασούρια σωλήνων εκτόνωσης και φιτιλιού σε ένα ενοικιασμένο φορτηγό της Ryder.
Οι δύο συνεργοί στη συνέχεια οδήγησαν στο Geary County State Lake, όπου κάρφωσαν σανίδες στο δάπεδο του οχήματος ώστε να συγκρατήσουν τα δεκατρία βαρέλια στη θέση τους και ανέμιξαν τα χημικά χρησιμοποιώντας πλαστικούς κουβάδες και μια οικιακή ζυγαριά.
Κάθε γεμάτο βαρέλι ζύγιζε σχεδόν 230 κιλά. Ο Μακβέι πρόσθεσε επιπλέον εκρηκτικές ύλες στην πλευρά του οδηγού του χώρου φόρτωσης, τις οποίες θα μπορούσε να πυροδοτήσει (σκοτώνοντας και τον εαυτό του ταυτόχρονα) εκ του σύνεγγυς με το πιστόλι του, ένα Glock 21, σε περίπτωση που τα φιτίλια παρουσίαζαν πρόβλημα.
Κατά τη διάρκεια της δίκης του Μακβέι, η Λόρι Φόρτιερ (η σύζυγος του Μάικλ Φόρτιερ) δήλωσε ότι ο Μακβέι ισχυριζόταν ότι είχε τοποθετήσει το βαρέλια με τέτοιο τρόπο που να σχηματίζουν μια κοίλη γόμωση.
Αυτό επιτεύχθηκε συμπιέζοντας επί των πλευρικών πάνελ αλουμινίου του φορτηγού σάκους λιπασμάτων νιτρικού αμμωνίου ώστε η έκρηξη να κατευθυνθεί προς τα πλάγια, προς την κατεύθυνση του κτιρίου...» (wikipedia)
Και βεβαίως, το σχετικό άρθρο λέει πολλά άλλα ακόμη.


Για να επιτευχθούν λοιπόν τα παραπάνω εκρηκτικά αποτελέσματα στο εργοστάσιο του Τέξας την προηγούμενη εβδομάδα (Απρίλιο 2013), αρκούσε περίπου το 1% (δηλ. 2,5 τόνοι) της αποθηκευμένης ποσότητας νιτρικής αμμωνίας (δηλ. 270 τόνοι) , συνδυασμένης όμως και τοποθετημένης με τον «κατάλληλο τρόπο»

(«Φρόντισε» άραγε κάποιος γι’ «αυτό»;)

Εάν δεν υπήρχαν όλα τα υπόλοιπα «απαραίτητα συνοδά» στοιχεία, τότε – βάση μιας σύντομης έρευνας στο διαδίκτυο και μόνο - δύο τινά μπορούμε να υποθέσουμε ότι θα συνέβαιναν:

Πρώτον, να μην συμβεί έκρηξη (εφόσον θα έλειπαν οι υπόλοιποι «βοηθητικοί παράγοντες»),
Δεύτερον, εάν από «τυχαίους παράγοντες» συνέβαινε εντέλλει έκρηξη, αυτή δεν θα ήταν παρόμοιας ισχύος και καταστροφικότητας με την έκρηξη στην Οκλαχόμα αλλά 100 φορές ισχυρότερη!

Κι επιπροσθέτως και η ατμόσφαιρα δεν θα μύριζε απλώς και αδιόρατα αμμωνία αλλά θα ήταν πνιγμένη στην αμμωνία. Παντού, σε μια τεράστια έκταση θα ήταν λες και είχε χιονίσει από την λευκή επικάλυψη που αφήνει η νιτρική αμμωνία όταν καταλαγιάζει μετά την έκρηξη (Όπως πχ συμβαίνει και στον βυθό του Αιγαίου μετά τις τακτικές εγκληματικές εξορμήσεις κάποιων αλιέων με δυναμίτη (πλαστικά δοχεία γεμάτα με νιτρική αμμωνία και πετρέλαιο με πυροκροτητή ή/και φυτίλι). Πέραν του σφοδρότατου εκρηκτικού/εμπρηστικού/ωστικού καταστροφικού αποτελέσματος, επιπροσθέτως θα ισοδυναμούσε και με μια ισχυρότατη χημική επίθεση στον πληθυσμό σε τεράστια ακτίνα.

Αντιλαμβανόμαστε μήπως τώρα στο περίπου τι σημαίνει 100 φορές ισχυρότερη έκρηξη;

Εαν λοιπόν μιλάμε – έστω – για 270 τόνους – σύμφωνα με τα χαρτιά της εταιρείας – μείον – και πάλι έστω – 3 τόνους (που θα έδιναν την ίδια έκρηξη με της Οκλαχόμα το ’95), που είναι άραγε οι υπόλοιποι 267 τόνοι νιτρικής αμμωνίας;

Με 267 τόνους πόσες βομβιστικές επιθέσεις τύπου Οκλαχόμα μπορεί να κάνει ένας τρομοκράτης άραγε;

Μήπως τελικά τα δύο συμβάντα (Βοστώνη – Τέξας) δεν είναι τόσο αθώα και τόσο ασύνδετα μεταξύ τους;

Μήπως το «συμβάν» εμπεριέχει «Απειλή»; (Κι όταν μιλάμε για τις ΗΠΑ, ένα τέτοιο γεγονός παύει να έχει μόνον τοπική γεωπολιτική σημασία).
Πόσο τραβηγμένο άραγε θα ήταν – μετά τα παραπάνω – να σκεφτεί κανείς ότι κάποιοι είχαν «υπεξαιρέσει» αυτή την υπερποσότητα (δυνητικά) εκρηκτικής ύλης και ξέροντας πως μετά την Βοστώνη οι έλεγχοι θα ενταθούν κατακόρυφα φρόντισαν να «εξαφανίσουν τα ίχνη τους» μέσω αυτής της έκρηξης;
Μήπως αντιθέτως κι αυτή η ίδια η έκρηξη ήταν ένα «προειδοποιητικό χτύπημα» που ταυτόχρονα «επεσήμαινε με εντυπωσιακό τρόπο την κλοπή της μεγαλύτερης ποσότητας» για να «περάσει μηνύματα»;
Άγνωστο.
Μόνον τυχόν έρευνες ειδικών θα μπορούσαν να διερευνήσουν κάτι τέτοιο.
Και φαντάζομαι οι Αρχές των ΗΠΑ ήδη επιλαμβάνονται τούτου.
Φυσικά η «κάλυψη» του περιστατικού του Τέξας – από μέρους των Αρχών κι εάν όντως είναι έτσι - είναι ελαφρώς «χονδροειδής». Όλα τα στοιχεία υπάρχουν ελεύθερα στο διαδίκτυο. Την σύγκριση των δύο περιστατικών, αφού την έκανα εγώ, είναι θέμα χρόνου να την κάνουν και χιλιάδες άλλοι. Και φαντάζομαι, ήδη την κάνουν. Ιδίως στις ΗΠΑ.

Αλλά κι έτσι να μην είναι, παραμένει το ερώτημα:

«που διέθεσε η εταιρεία ιδιοκτήτης του εργοστασίου όλη αυτήν την ποσότητα νιτρικής αμμωνίας»;
Συνεπώς, πάλι στα «ίδια συμπεράσματα» επιστρέφουμε.
Άρα, η κυβέρνηση των ΗΠΑ απλώς αγοράζει λίγο χρόνο. Και ότι είναι να γίνει (με γεωπολιτικές προεκτάσεις και δη, κυρίως στην ευρύτερη περιοχή μας) θα γίνει πολύ πολύ γρήγορα. Και ίσως συμβαίνει ήδη.


Συνεπαγωγικά, το αμέσως επόμενο ενδιαφέρον ερώτημα θα μπορούσε να είναι:

Πως θα μπορούσε άραγε αυτό να συνδέεται με την επίθεση στη Βοστώνη και τη Συρία;
Θα μπορούσε τάχα να είναι μια έμμεση απειλή;

Πχ.- Του τύπου : «Αμερικανοί, φύγετε από την Συρία, το Ιράν και τη Μέση Ανατολή γιατί έχετε πολλά τέτοια εργοστάσια στις ΗΠΑ που μπορούν να μετατραπούν σε μικρή πυρηνική βόμβα.
Κι επιπροσθέτως, έχουμε ήδη στα χέρια μας – όπως γνωρίζετε - μια τρομακτική ποσότητα εκρηκτικής ύλης. 270 ολόκληρους τόνους νιτρικής αμμωνίας. Φροντίσαμε να το μάθετε αυτό με «εντυπωσιακό τρόπο».
Δεν θα το ανακοινώσουμε ακόμη στην κοινή σας γνώμη. Αρκεί που το ξέρετε εσείς.
Δεν χρειάζεται καν – σε πρώτη φάση – προκήρυξη.
Και για να σας βοηθήσουμε να πάρετε την «απόφαση», σας δώσαμε και την «Βοστώνη». Για να «πεισθεί η κοινή σας γνώμη».
Σας δείξαμε πόσα μπορούν να κάνουν δύο μικροί μουσουλμάνοι με λίγη μαύρη μπαρούτη που βρίσκει κανείς ακόμη και μέσα σε απλά πυροτεχνήματα, με μια χύτρα και λίγες σιδερένιες μπίλιες και καρφιά. Και βεβαίως, υπάρχουν πολλοί ακόμη τέτοιοι στη χώρα σας.
Τρομάξαμε την Κοινή σας Γνώμη».

Κάπως έτσι θα μπορούσε να είναι το «κρυφό μήνυμα» που πιθανόν έχει δοθεί προς τις Αρχές των ΗΠΑ.
Κι εδώ είναι το «παράδοξο», θα μπορούσε να πει κάποιος.
Αν ήταν να «περάσει» ένα τέτοιο μήνυμα δεν θα χρησιμοποιούνταν δυνάμεις του μπλοκ της Συριακής Αντιπολίτευσης (πχ Τσετσένοι) την οποία «υποστηρίζουν οι ΗΠΑ».
Κι όμως!

Ο σκοπός θα ήταν να εξοργιστεί ο Μέσος Αμερικανός Πολίτης.
Ο οποίος μετά απ’ αυτό θα ένοιωθε κάπως έτσι:
«μα πάμε στη Συρία να βοηθήσουμε τους αντάρτες (μεταξύ αυτών και Τσετσένοι) κι αυτοί έρχονται και μας βομβαρδίζουν; Ας πάψουμε λοιπόν να τους βοηθάμε. Ας φύγουμε από την Συρία κι άστους να κόψουν το λαιμό τους».

Ταυτόχρονα, μ’ αυτόν τον τρόπο η Αμερικανική Κοινή Γνώμη έρχεται κοντά στην Ρωσία. Λογικά, χαίρεται πλέον να την βλέπει να τους «καταδιώκει».
Δεν θα αντιδράσει ουδόλως εάν τους δει πχ να «εισβάλλουν» στην Συρία και να τους εξοντώνει μέσα στα ίδια τα εδάφη της Συριακής Αντιπολίτευσης.
Και να. Ιδού η ευκαιρία!

Λίγες ημέρες μετά, η απαγωγή των δύο Ορθόδοξων Μητροπολιτών (πάλι από τους αντάρτες, πάλι από Τσετσένους) δίνει την άριστη αφορμή στους Ρώσους να πάρουν την υπόθεση δυναμικά στα χέρια τους, σε πρώτη (φανερή) φάση να διεκδικήσουν την Πρωτοκαθεδρία στον Κόσμο της Ορθοδοξίας και σε δεύτερη (υποκρυπτόμενη πλην υπαρκτή) να βάλουν γερά πόδι μέσα στην «καρδιά των εδαφών των Σύριων Αντιφρονούντων». Και μάλιστα με την «ηχηρή συναίνεση της Αμερικανικής Κοινής Γνώμης και της Κυβέρνησης των ΗΠΑ»!

Ποιός θα το φαντάζονταν κάτι τέτοιο λίγες ημέρες πριν;

Όπως και νά’ χει, το γοργόν και χάρινη έχει. Οπότε, οι Ειδικές Δυνάμεις Spetsgruppa των Ρώσων ετοιμάστηκαν ήδη για την «μικρή εισβολή» τους προκειμένου να απελευθερώσουν τους Ορθόδοξους Αρχιερείς

Και οι ΗΠΑ έδωσαν την «έγκρισή» τους.
Μαζί βεβαίως και η Αμερικανική Κοινή Γνώμη που αδημονεί να δει τους Ρώσους κομάντος να σφάζουν κάθε έναν από τους 1,500 Τσετσένους Ταλιμπαν που πολεμούν στις τάξεις της Συριακής Αντιπολίτευσης και που πρώτοι αυτοί κατέσφαξαν Αμερικανούς Πολίτες στη Βοστώνη.

Τα τρία περιστατικά λοιπόν, δείχνουν να προωθούν την εξής αντζέντα:

Απομάκρυνση των Αμερικανών από τη Συρία
και ακόμη μεγαλύτερη είσοδο των Ρώσων.
Ενδιαφέρουσα εικόνα. Αν και σενάριο βεβαίως.
Εν κατακλείδι:

Οι Μεγάλες Δυνάμεις (Ρώσοι – Αμερικανοί) δεν θα έκαναν τόσο «χονδροειδή ωμά παιγνίδια» ο ένας στην πλάτη του άλλου. Η αντεκδίκηση/ανταπόδοση θα ήταν βαρύτατη κι ανυπολόγιστης ισχύος.
«Κάποιος άλλος» είναι λοιπόν ο «ενορχηστρωτής» που «παίζει» μαζί τους.
Ποιός άραγε;

Κι όλα αυτά χωρίς Προκήρυξη;

Μα όλες οι τρομοκρατικές ομάδες ανά την υφήλιο αδημονούν να στείλουν προκήρυξη μετά από ένα χτύπημα, θα μπορούσε να πει κανείς.
Κι όμως. Όχι πάντα.
Πχ μετά την 11η Σεπτεμβρίου, δεν ακολούθησε καμία προκήρυξη.


Στην διπλωματία κάποιες φορές δεν πρέπει να δηλώνεται η «ταυτότητα» μιας σημαντικής πράξης του αντιπάλου.
Ενίοτε δε, ο ίδιος ο αντίπαλος σου δίνει έξοδο διαφυγής.
Εαν πχ έβγαινε μια προκήρυξη της τάδε Ισλαμικής Οργάνωσης και έλεγε «εμείς χτυπήσαμε το εργοστάσιο για να φύγουν οι Αμερικανοί από τη Συρία», το αποτέλεσμα θα ήταν ακριβώς το αντίθετο.
Και να ήθελαν δεν θα μπορούσαν πια να «ενδώσουν» οι Αμερικανοί.
Οι πολίτες τους θα ήθελαν «εκδίκηση». Θα είχε γίνει «προσωπική τους υπόθεση».

Εάν όμως τους έχουν μεν γνωστοποιήσει την «ταυτότητα» του χτυπήματος (στις Αρχές και μόνον) πλην όμως «διακριτικά» και με «κάθε μυστικότητα», τότε η «οδός (αξιοπρεπούς) διαφυγής» είναι ανοιχτή.
Αρκεί να βρεθεί το «σωστό κίνητρο».

Το κίνητρο εδώ θα μπορούσε να είναι η μεταστροφή της Κοινής Γνώμης - μετά το χτύπημα της Βοστώνης - κατά των Τσετσένων και κατ’ επέκτασιν της Συριακής Αντιπολίτευσης.
(πχ «οι Πολίτες σας σιχάθηκαν τους Τσετσένους, οπότε σταματήστε να βοηθάτε την Συριακή Αντιπολίτευση»).
Κι όσον αφορά στο (πιθανό) χτύπημα στο εργοστάσιο λιπασμάτων, κάλιστα μπορούν να ισχυριστούν κατόπιν οι Αμερικανοί ότι «εκλάπη σημαντική ποσότητα νιτρικής αμμωνίας» από άγνωστης ταυτότητας τρομοκράτες και η έκρηξη αποσκοπούσε στο να καλύψει την κλοπή».
Αυτό σημαίνει πως κάποιοι ετοιμάζουν μεγάλα τρομοκρατικά χτυπήματα (συνεπώς, πρέπει ν’ αυξηθούν και τα Μέτρα Εθνικής Ασφάλειας – πράγμα που επιθυμεί η κυβέρνηση των ΗΠΑ, συνεπώς, μ’ ένα σμπάρο, δυό τριγώνια).

Σενάρια; Πιθανόν...
Με πολλές λογικές επαγωγές όμως....


Γιώργος Ανεστόπουλος


Σχετικά με την ιστορία χρήσης του ANFO για στρατιωτικούς ή τρομοκρατικούς σκοπούς, δείτε εδώ :

ANFO: Πανίσχυροεκρηκτικό από... λίπασμα και πετρέλαιο

Σχετικά με την «κατσαρόλα – βόμβα» δείτε εδώ

Πως οι χύτρες ταχύτητας μετατράπηκαν σε φονικά όπλα