Μια φορά και έναν καιρό ήταν το ΤΑΙΠΕΔ

«Ας τα πάρει κάποιος ξένος να τα αξιοποιήσει. Είναι καλύτερα έτσι που κάθονται αναξιοποίητα ή που είναι ζημιογόνα;»

Δυστυχώς κυριαρχεί μεταξύ μας αυτό το σκεπτικό. Το Σύστημα έχει καταφέρει να μας πείσει πως είμαστε εντελώς ανίκανοι να εκμεταλλευτούμε την περιουσία που μας ανήκει και για αυτό θα πρέπει να επικαλεστούμε κάποιον μεσσία που θα το κάνει για εμάς και θα μας μοιράσει έτσι δουλειές και φυσικά λεφτά από τα κέρδη. Ένα απο τα τεχνάσματα που χρησιμοποίησε ήταν να
απαξιώσει συστηματικά επι δεκαετίες τους δημόσιους οργανισμούς καταντώντας τους ζημιογόνους και μή-εξυπηρετικούς για τον πολίτη.

Η ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΤΑΙΠΕΔ

Προκειμένου λοιπόν να οργανωθεί κάπως το ξεπούλημα ιδρύθηκε το 2011 με τον υπ’ αριθμόν 3986/2011 νόμο ΦΕΚ 152/Α/1.7.2011 ένας οργανισμός ξεπουλήματος που βαπτίστηκε με το παραπλανητικό όνομα Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ).

Η διαδικασία είναι η εξής: Μετοχοποιείται το χί-φιλέτο (δημόσια εταιρία, ακίνητο ή δικαίωμα) που προορίζεται για ξεπούλημα και οι μετοχές αυτές μεταβιβάζονται στην κατοχή του ΤΑΙΠΕΔ. Έτσι ο «επενδυτής» αγοράζει ουσιαστικά το πακέτο των μετοχών. Αυτό άλλωστε είναι κάτι που βολεύει ακόμα περισσότερο τον «επενδυτή» διότι ο πρώτος του στόχος είναι να μην λερώσει καν τα χέρια του με την εκμετάλλευση της ίδιας της υποδομής που αγόρασε αλλά να κερδοσκοπήσει μέσω χρηματιστηριακών τρικ και όταν δει ότι αυτό πια δεν αποδίδει θα τα δώσει όλα μια κλωτσιά και θα φύγει.

Ο δρόμος του περιουσιακού στοιχείου που μεταβιβάζεται στο ΤΑΙΠΕΔ είναι ο δρόμος προς τον Άδη, δρόμος δηλαδή χωρίς επιστροφή (Άρθρο 2, §7). «Το πράγμα ή το δικαίωμα που μεταβιβάστηκε ή παραχωρήθηκε στο Ταμείο δεν μπορεί να αναμεταβιβαστεί στον προηγούμενο κύριο ή δικαιούχο, καθ’ οιονδήποτε τρόπο.»

Αν δεν κάνω λάθος ο «προηγούμενος κύριος» είμαστε …ΕΜΕΙΣ ! Εγώ, εσύ, οι γονείς μας, οι παππούδες μας, ο καθένας τέλος πάντων που συνέδραμε για να φτιαχτεί η υποδομή που πουλιέται χωρίς να μας ρωτήσει κανένας.

Αυτή τη στιγμή στη σελίδα του ΤΑΙΠΕΔ υπάρχει πρόσκληση υποβολής εκδήλωσης ενδιαφέροντος για μια πληθώρα από μικρά λιμάνια, για περιφερειακά αεροδρόμια, για την ΕΥΑΘ, για πώληση εκτάσεων γης σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, για την ΤΡΑΙΝΟΣΕ και το ξεπούλημα τελειωμό δεν έχει. Μη σπεύσετε! Βασική προϋπόθεση είναι να είστε ξένοι «επενδυτές». Άλλωστε η μαγική λέξη που εκφέρεται πια από τους μάγους, αυτούς τους σαμάνους της ελληνικής οικονομίας είναι η «εξωστρέφεια».

ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ

Το όποιο χρηματικό τίμημα εξασφαλιστεί από την αγορά αυτή δεν πάει στον κρατικό κουμπαρά αλλά «…χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους» (Άρθρο 2,§14 )

Αυτό εμείς ο απλός κόσμος το έχουμε αποδεχτεί με αγαλλίαση αφού μας έχουν πείσει ότι ο σκοπός της ύπαρξής μας είναι πια η εξυπηρέτηση του χρέους.

Ας κάνουμε όμως ένα πολύ απλό υπολογισμό για να αντιληφθούμε τη ματαιότητα: Το χρέος αυτή τη στιγμή ανέρχεται στα 321 δισεκατομμύρια ευρώ (αν δεχτούμε την εκτίμηση του Σαμαρά στην ΔΕΘ 7/9/2013). Ακόμα και αν τελικά βρεθούν αγοραστές για όλα όσα έχει για πούλημα το ΤΑΙΠΕΔ το συνολικό ποσό δεν θα ξεπερνά τα μερικά πολύ λίγα δισεκατομμύρια ευρώ και μάλιστα όσο περνάει ο καιρός οι τιμές κατεβαίνουν επειδή αυτό ακριβώς περιμένουν τα κοράκια του εξωτερικού.

Αν λοιπόν κάνουμε την αφαίρεση το αποτέλεσμα θα είναι ότι το χρέος που θα απομείνει θα είναι γύρω στα τριακοσακάτι δισεκατομμύρια ευρώ αν μάλιστα θεωρήσουμε ότι δεν θα συνεχίσει να αυξάνεται.

Ακόμα όμως και αν υποθέσουμε ότι ο αρχικός στόχο των 50 δις ευρώ ως το 2015 παρέμενε απαρέγκλιτος της πορείας του τότε αφού θα είχαμε ξεπουλήσει κυριολεκτικά τα πάντα, θα μέναμε με χρέος 270 δις ευρώ, πάντα με την υπόθεση ότι ο Σαμαράς κάνει σωστή εκτίμηση (δεν κάνει) και ότι δεν θα αυξηθεί για άλλο λόγο το χρέος ούτε κατά ένα ευρώ.

ΤΟ ΤΑΙΠΕΔ ΠΑΕΙ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ

Νομίζω ότι λίγοι έχουν απομείνει που δεν πιστεύουν ακόμα ότι σκοπός της Ευρώπης είναι να ελέγχονται τα πάντα από τις Βρυξέλλες. Πρόσφατα δημοσιεύματα αναφέρουν λοιπόν ότι οι Βρυξέλλες ζήτησαν την μεταφορά του ΤΑΙΠΕΔ εκεί με το αιτιολογικό ότι δεν προχωρά το ξεπούλημα.

Η αλήθεια είναι ότι ακόμα δεν ξεκίνησε το χοντρό ξεπούλημα μέσω του ΤΑΙΠΕΔ για τον απλό λόγο οτι αυτό θα πρέπει να γίνεται απευθείας από τον μαριονετά και όχι από την μαριονέτα.

Προκειμένου να υποστηριχθεί αυτή η ανάγκη έπρεπε να στηθεί στην καρδιά του ΤΑΙΠΕΔ ένα σκηνικό έλλειψης αμεροληψίας.

Ο πρώην πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ έκανε ένα ταξίδι με το αεροπλάνο του Μελισσανίδη στον οποίον πουλήθηκε ο ΟΠΑΠ και ο πολιτικός του προϊστάμενος ο Yannis Stournaras τον εκθρόνισε.

Οι γνωστοί φίλοι και εταίροι έσκισαν κατόπιν ακόμα περισσότερο τα ρούχα τους από αγανάκτηση και πιέζουν ώστε να φύγει από την Ελλάδα ακόμα και η δικαιοδοσία να …κόβει σε κομμάτια και να πουλάει τον εαυτό της.

ΤΙ ΝΟΗΜΑ ΕΧΕΙ Ο ΟΡΟΣ «ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ»;

Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου;

Ιδιωτικής; !!!!!

Τι είναι αυτό; Τι νόημα έχει ο όρος «ιδιωτική» όταν μιλάμε για περιουσία του δημοσίου;

Κάνοντας αναδρομή στο ψυχοπαθολογικό παρελθόν των τελευταίων τεσσάρων ετών έπεσα σε μια δήλωση από τις 25 Ιουνίου 2010 του καθηγητή διαχείρισης κρίσεων στο Harvard University Γ. Παπανδρέου, αυτού του μεγάλου πατριώτη με αφορμή επερώτηση που του έγινε για το άρθρο14 §5 της Δανειακής Σύμβασης Ι περί παραίτησης της χώρας από κάθε ασυλία των περιουσιακών της στοιχείων.

Ας τον ακούσουμε λοιπόν στο παρακάτω ηχητικό να μας λέει ότι το ελληνικό κράτος δεν συστάθηκε κυριαρχικά ως imperium αλλά ιδιωτικά ως fiscus άρα η περιουσία του κράτους χαρακτηρίζεται ως ιδιωτική.

Παρόλα αυτά ο μεγάλος αυτός ευεργέτης του ελληνικού λαού μάς καθησυχάζει λέγοντας ότι «…δεν πρόκειται να εκποιηθούν … ούτε οι αιγιαλοί, ούτε παραλίες». Τι ειρωνία! ίδιος ο τίτλος του άρθρου 14 του ιδρυτικού νόμου του ΤΑΙΠΕΔ είναι «Παραχώρηση χρήσης αιγιαλού και παραλίας». Οπότε αν κάτι είναι θεωρητικά υποψήφιο να πουληθεί είναι αυτόματα και υποψήφιο να κατασχεθεί.

Ένα κομματάκι στο παζλ της επιβολής ότι πρέπει να θεωρείς λογικό να ξεπουλιέται η πατρίδα σου τοποθετεί και ο Άδωνις Γεωργιάδης σε παλαιότερο άρθρο του το οποίο ελάχιστα παραπέμπει σε Ελλήνων Έγερσις. Στο άρθρο του «Η Μύκονος λιγότερο Ελλάδα από την βραχονησίδα;» γράφει: «Υπάρχουν, όμως δύο, θεμελιώδεις έννοιες, η διάκριση των οποίων είναι αναγκαία, έτσι ώστε να κατανοήσουμε αυτό το θέμα (το imperium – Κυριαρχία και το fiscus- Ιδιοκτησία). …. άρα, δεν χρειαζόμαστε κανέναν νόμο, πόσο μάλλον συνταγματική πρόβλεψη για την απαγόρευση πωλήσεως κρατικής γης. Το Κράτος πρέπει να μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, να αγοράζει, να πουλάει, να εκμισθώνει, να κληρονομεί, να χαρίζει μέρος ή το όλον της ιδιοκτησίας του, αναλόγως των εκάστοτε συμφερόντων του.»

Ξέχασε βέβαια να βάλει ένα «ς» στο τέλος. Το σωστό είναι «των συμφερόντων τους» και όχι «των συμφερόντων του».

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ...

Αυτό θα πει να έχεις πολιτικό(ή μάλλον:πωλητικό) προσωπικό που ψάχνει με το μεγεθυντικό φακό για να βρει ευνοϊκές ερμηνείες προκειμένου να διευκολύνει όσο γίνεται περισσότερο την εκποίηση της χώρας την οποία υποτίθεται ότι θα έπρεπε να υπηρετεί.

Θεοδόσης Εκίζογλου
για το V Media