Πολιτικός αμοραλισμός και πολιτικός κανιβαλισμός
Από την αρχή της κρίσης οι συνδικαλιστές αρχικά, οι πολιτικοί κατοπινά έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο. Αυτό του ψυχρού εμπόρου που έχει να κάνει με το “πόσα κερδίζω” στην κάθε τους κίνηση.
Αδιαφορούν για το πόσοι πεθαίνουν, το αν χρειάζονται μια διμοιρία ΜΑΤ για να πάνε σε μια ταβέρνα. Ενδιαφέρονται μόνο για την “πορτοφόλα” τους. Επικαλούνται συνεχώς πως δεν έχουν πρόβλημα να κυκλοφορήσουν στους δρόμους. Σε ποιους δρόμους όμως ; στην Κηφισιά, Εκάλη, Ψυχικό ; Οι δικηγόροι πολιτικοί δε επικαλούνται πως, κυκλοφορούν ελεύθερα, εννοώντας πως όταν είναι εντός των κτιρίων της Ευελπίδων ή του Εφετείου και του Αρείου Πάγου, η συνοδεία δεν τους είναι αναγκαία.
Είναι όμως έτσι ; Αυτή είναι η αλήθεια ; Ή μήπως αυτό είναι που προσπαθούν να πείσουν τα “πρόβατα” της στάνης ;
Όχι στον αντίποδα, αλλά σε ένα παράλληλο σύμπαν με των πολιτικών, οι συνδικάλες κάνουν μια απεργία το 6-μηνο βαφτίζοντας την …. άποψή τους αυτή (περί καλέσματος σε απεργία 24 ωρών), ως στάση ευθύνης, ενώ σαφώς γίνεται για να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους και τα “μισθά” τους.
Όλα αυτά καθιστούν την σύγχρονη πολιτική πραγματικότητα ως -τουλάχιστον- τραγική ενώ δεν λείπουν οι φορές που το “σύστημά” τους, επικαλείται Τιτάνιους ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών για να καλύψουν τις πομπές τους. Έτσι όπως γίνεται τις τελευταίες ημέρες με τον “κουτσουρεμένο” Καβάφη στα ΜΜΜ.
Όλα αυτά βεβαίως παραμένουν ως προσπάθειες του “συστήματος” αφού ο Έλληνας, νοιώθοντας το χέρι του … κράτους (του IMF και της τρόικας και των εδώ υπαλλήλων τους) στην τσέπη του, αλλά και την πείνα στην κοιλιά του, τους έχει γραμμένους στα … (βάλτε ότι θέλετε).
Το “σύστημα” θεωρώντας πως όλοι μας ξεχνάμε ή ακόμη καλύτερα, θέλοντας να ξεχάσουμε, εξακολουθεί στις παρυφές του να βγάζει σε εκπομπές των μέσων του μαζικής επικοινωνίας άτομα όπως ο πάγκαλος, ο γιακουμάτος, η ρεπούση, ο άδωνης, ο τατσόπουλος (που συμφωνεί με την ρεπούση), επικαλούμενο ως … ακροτελεύτιο την σημερινή ρήση του γιακουμάτου : “αν πάμε σε εκλογές θα είναι καταστροφή”.
Επιστρατεύονται ακόμη και …. ιεράρχες όπως ο ιερώνυμος να στέκεται στο πλάι της οικογένειας βαρδινογιάννη, ανάμεσα σε happenings και lobbys.
Και επαναλαμβάνω, όλα αυτά κάτω από το κόκκινο χρώμα (του πάθους και της έντασης) με τα έντονα μαύρα γράμματα από αποφθέγματα του Καβάφη στα ΜΜΜ.
Όλο αυτό το στήσιμο όμως, εκφράζει τις αγωνίες του Έλληνα ;
Όχι. Είναι η “αλήθεια” (τους) απέναντι σε έναν Πολίτη που έχει αγωνία για το τι θα του πει ο εργοδότης του στο τέλος της ημέρας, τι και πότε θα εισπράξει από τον εργοδότη του, τι θα φάει σήμερα, πως θα πάρει τα φάρμακά του, πως θα μορφώσει τα παιδιά του και πολλά άλλα.
Αυτή είναι η πραγματικότητα της Χώρας κι όχι αυτή που προσπαθούν να μας πείσουν οι του “συστήματος” που νιώθοντας πως ψοφάει, δαγκώνει τα πάντα γύρω του ως γνήσιος κανίβαλος.
Ένας κανίβαλος που κατασχέτει μικροποσά από επιδόματα ανεργίας από λογαριασμούς τραπεζών. Που κατασχέτει ακίνητα για να κλείσει τις τρύπες του …. Τρύπες που θα κλείσουν μια και καλή, αλλά όχι με τον τρόπο αυτός θέλει. Ένας κανίβαλος που βαφτίζει ως “ψυχικά άρρωστους” όσους αυτοκτονούν από τον ζόφο, την ίδια ώρα που μόνο και μόνο όταν τον βλέπεις, αντιλαμβάνεσαι με τι τέρας έχεις να κάνεις.
Και σε όλα αυτά ο Έλληνας Πολίτης αγωνιά με απορία “ΓΙΑΤΙ Η ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ” ;
*αμοραλιστής : το άτομο που απορρίπτει και δεν αναγνωρίζει τις ηθικές αξίες, ενώ επίσης μετά από μία παράνομη πράξη, δεν αισθάνεται τύψεις.
Γιώργος Θ. Κανελλάκης
ΠΗΓΗ
ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ/ΦΩΤΟ:Α.Τ.