ΑΜΕΣΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-ΤΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΟΣΜΟΥ--ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ.

__________________________________________________________________
__________________________________________________________________

Eλληνικό Δίκαιο που ίσχυε κατά τον 5ο π.Χ. αιώνα, δηλαδή του Χρυσού Αιώνα της Δημοκρατίας της Ελλάδας ΜΑΣ
Aναφέρεται εδώ η περίπτωση του πολίτη που ήθελε να γίνει βουλευτής.
Ο νόμος απαιτούσε τα εξής:
1) Να είναι Έλλην πολίτης
2) Nα κατέχει την Ελληνική θρησκεία και παιδεία
3) Να καταγραφεί ΟΛΗ η περιουσία του κυρίου, μέχρι και τα σανδάλια που φοράει, καθώς και η οικογενειακή του περιουσία.
Εάν τηρούνταν όλα αυτά τότε ο εν λόγω κύριος, μπορούσε να γίνει βουλευτής.
Αν ο κύριος αυτός πρότεινε και περνούσε νόμο ο οποίος αποδεικνυόταν οικονομικά ζημιογόνος για την Αθήνα, τότε έπρεπε να κατασχεθεί από την καταγεγραμμένη περιουσία του, όλο το ποσόν κατά το οποίο ζημιώθηκε οικονομικά η Αθήνα.
Αν δεν έφθανε η περιουσία του τότε έπρεπε να κατασχεθεί ΟΛΗ η περιουσία του (μέχρι και τα σανδάλια που κατεγράφησαν) και το υπόλοιπο που αδυνατεί να καλύψει να το εξοφλήσει ΔΟΥΛΕΥΟΝΤΑΣ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ.
Αν ο νόμος που πρότεινε και πέρασε ο κύριος αυτός, ζημίωνε ΗΘΙΚΑ την Αθήνα
Η ποινή ήταν :
AΥΘΗΜΕΡΟΝ ΤΕΛΕΥΘΗΣΑΤΩ !!!
5ος π.Χ. ΑΙΩΝΑΣ — ΧΡΥΣΟYΣ ΑΙΩΝ
__________________________________________________________________
__________________________________________________________________

Ελευθερία: Είναι η απουσία οικονομικών, πολιτικών και κοινωνικών καταναγκασμών και σχέσεων εκμετάλλευσης καθώς και η δυνατότητα του κάθε ανθρώπου να πραγματώνει το σύνολο των ικανοτήτων του και να συμμετέχει στη διαμόρφωση των θεσμών της κοινωνίας και της λειτουργίας τους.
Ισότητα: Είναι η ισοκατανομή των κοινωνικών αγαθών, η ισότιμη συμμετοχή όλων στις πολιτικές διαδικασίες, η ισηγορία, η αποδοχή της διαφορετικότητας της ανθρώπινης φύσης καθώς και πρωταρχική προϋπόθεση και συνθήκη της δικαιοσύνης. Είμαστε όλοι ίσοι, όλοι διαφορετικοί και έχουμε όλοι αναφαίρετο δικαίωμα στη ζωή.
Αλληλεγγύη: Είναι το συλλογικό πνεύμα, η καθολική αμοιβαιότητα, η συντροφικότητα, η αλληλοϋποστήριξη και η αλληλοβοήθεια, η διάθεση των κοινωνικών αγαθών και σε μέλη της κοινωνίας που δεν είναι σε θέση να προσφέρουν στη δημιουργία του, αφού η εξαίρεση είναι το όπλο της εξουσίας.
Αυτονομία: Είναι η δυνατότητα όλων των πολιτών που συγκροτούν δήμο να συμμετέχουν ισότιμα και χωρίς διαμεσολάβηση στην κυβερνητική, στην εκτελεστική, στην νομοθετική και στη δικαστική λειτουργία.
Συμφιλίωση με την φύση, προστασία του περιβάλλοντος: Είναι η εναρμόνιση της ανθρώπινης ύπαρξης με την φύση, αναστροφή της καταστροφικής για το περιβάλλον ανάπτυξης, σεβασμός των οικοσυστημάτων.
Το πρόταγμά μας για μία νέα κοινωνία, το επιστέγασμα της οποίας απαιτείται να είναι ένας νέος πολιτισμός, δεν περιορίζεται αποκλειστικά προς τους συμπολίτες μας, αλλά και προς όλους τους λαούς του κόσμου για μία παγκόσμια κοινωνική, οικονομική, πολιτική και πολιτιστική επανάσταση.
Ζητούμενο και στόχος του αγώνα που διεξάγουμε είναι ένας νέος άνθρωπος που, απαλλαγμένος από τις συνθήκες και του παράγοντες εκμετάλλευσης που οδήγησαν στα σημερινά πρωτοφανή και αμείλικτα αδιέξοδα, θα δώσει τις δικές του απαντήσεις για έναν κόσμο ειρήνης, δημιουργίας, αλληλεγγύης και αρμονίας.


Αυτό που ζούμε σήμερα στην Ελλάδα ως πολίτες της δεν είναι μια προσωρινή κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Ζούμε την επιτάχυνση της κατάλυσης των τελευταίων δημοκρατικών κατακτήσεων και της κατ' επίφαση δημοκρατίας. Καταργούνται ακόμη και τα βασικά δικαιώματα που παρείχε η αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Πηγαίνουμε από την ολίγη δημοκρατία στην εταιρειοκρατία και την παγκόσμια οικονομική και πολιτική τυρρανία. Η εφαρμογή της παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης των τοκογλύφων ξεκινά από την Ελλάδα. Από την επιτυχία ή αποτυχία του πειράματος στη χώρα μας θα εξαρτηθεί η επέκτασή του και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.


Εκτιμούμε ότι το σύστημα δεν είναι άτρωτο, δεν είναι πανίσχυρο. Το τρωτό του σημείο είναι η αντίσταση του λαού. Στην πραγματικότητα ο λαός δεν είναι με την πλάτη στον τοίχο, αλλά είναι αυτός που με τον πολύμορφο, επίμονο, αυθόρμητο και ενωτικό του αγώνα όλους αυτούς τους μήνες, έχει καθορίσει τις εξελίξεις και έχει οξύνει τα αδιέξοδα της πολιτικοοικονομικής ολιγαρχίας. Ο λαός έχει επιλέξει τη σύγκρουση δημιουργώντας τους δικούς του μηχανισμούς αλληλεγγύης καί αντίστασης.

__________________________________________________________________
__________________________________________________________________


ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΠΛΑΤΩΝΟΣ



Διάλογος περί δικαίου καταλήγει: Ο καταμερισμός των εργασιών ανάλογα με τις δεξιότητες. Άρα δίκαιο είναι ο καθένας να κάνει την δουλειά του και να μην πολυπραγμονή. Η λιτότητα είναι υγεία σε μια Πόλη. Οι νόμοι είναι αποτέλεσμα αυξημένων αναγκών. Οι αρετές της ψυχής και οι δυνάμεις της είναι αντίστοιχες με της Πολιτείας. Ο Πλάτων εμπιστεύεται τον Απόλλωνα των Δελφών (φως & αρμονία).



Κατάργηση της πολυνομίας (Οι νόμοι παράγουν νόμους και η αδικία άλλες αδικίες.
Η σωφροσύνη και η εγκράτεια είναι η βάση της ελευθερίας όλων.
Οι τεχνίτες να περιορίζονται μόνο στην δουλειά τους.



Η αδικία πηγάζει από ψυχή. Αδικία είναι απλά η σύγκρουση των μερών της ψυχής.
Λογιστικό (λογική επεξεργασία), θυμοειδές (αισθήματα), επιθυμητικό (τα θέλω).
Συμφορά δημιουργείται όταν δεν κυβερνάει η λογική αλλά μπαίνουν τα αλλά δύο.



Δίκαιο: Ο Σωκράτης δηλώνει το μυστικό της δικαιοσύνης: Εάν δεν γίνουν άρχοντες οι φιλόσοφοι ή εάν δεν φιλοσοφήσουν οι βασιλείς τα βάσανα του κόσμου δεν θα έχουν τέλος. Φιλόσοφοι δεν είναι απλά οι φιλομαθείς, αλλά αυτοί που ψάχνουν το αιώνιο και αμετάβλητο, την “θεά της αλήθειας”.



Ο Άρχων: Τα προσόντα για να είναι κανείς άρχων, θα πρέπει να συνδυάζουν την φιλομάθεια με την ευμάθεια, την αγάπη για την φιλοσοφία. Να είναι κόσμιοι, αφιλοχρήματοι, ελεύθεροι, ατρόμητοι.



Η Αλήθεια, κορυφαία, πρέπει να σέρνει τον χορό και όλοι να την ακολουθούν.
Χωρίς αυτήν, προικισμένα άτομα ξεστρατίζουν και έχουν την τύχη σπόρου που έπεσε σε άγονη γη. Ο άπειρος εύκολα παρασύρεται και την ψυχή του την παίρνει το ποτάμι, στις λαϊκές συνάξεις ή στις συναναστροφές με ημιμαθείς, όπου βι-άζεται η λογική, καταλήγει ως κόρη ορφανή που κάνει αταίριαστο γάμο.



Ο χαρακτήρας του τυράννου προκύπτει από μετασχηματισμό του δημοκρατικού. Είναι παιδί του και έχει παππού ολιγαρχικό. Δίχως τις αρετές της λογικής, της σωφροσύνης, της εγκράτειας και του δικαίου, ο κόλακας και ο δημαγωγός κυριαρχεί. Στην Δημοκρατία ισχύει ισότητα μεταξύ άνισων. Από αυτό πηγάζουν όλα τα προβλήματα. Η αρετή υπάρχει μόνο φαινομενικά. Οι επιθυμίες κατακτούν την ψυχή του ανθρώπου, εξισώνει μέσα του τα πάντα, η απληστία της ελευθερίας οδηγεί στην παραβίαση των νόμων, οι σπάταλοι και οι αργόσχολοι καταστρέφουν τα πάντα.



Η σχέση Πόλης-Πολίτη είναι όπως η σχέση κεφαλαίων-μικρών γραμμάτων. Η ενάρετη Πολιτεία προϋποθέτει ενάρετους πολίτες. Η Δημοκρατία ως μέσο καταδικάζει τον άνθρωπο στην τυραννία. Η Δημοκρατία ως στόχος ισοτιμίας αποκτιέται μέσα από παιδεία και αρετή. Με διαχωρισμό του ίσου με του ισότιμου.

_________________________________________________________________
_________________________________________________________________


Το τραγικό λάθος εκ μέρους αυτών που αποκαλούμε “σύστημα” είναι το ότι μέσα από την αχαλίνωτη λαγνεία για περισσότερη εξουσία και πλούτο, οδηγούν τον άνθρωπο στην απόλυτη εξαθλίωση νομίζοντας πως, όντας εξαθλιωμένος ο άνθρωπος, χειραγωγείται μέσα από την φτώχεια του και υποδουλώνεται στα σχέδιά τους.

Λάθος! Όταν ο άνθρωπος χάνει τα πάντα, μην έχοντας πλέον τίποτα άλλο να χάσει, απελευθερώνεται. Η μαζική φτώχεια φέρνει οργή αλλά και αλληλεγγύη. Αυτό το μείγμα ιδιότυπης ελευθερίας, επιβεβλημένης αλληλεγγύης και σε συνδυασμό με το αίσθημα γενικευμένης αδικίας, οδηγεί σε αντιδράσεις, ανατροπές και επαναστάσεις.

Το ζήτημα δεν είναι πλέον απλά η ανατροπή, κάτι το οποίο είναι καθαρά θέμα χρόνου. Το ζήτημα είναι τι θα φέρει η επόμενη μέρα, ποιοι θα την διαμορφώσουν και πως. Σίγουρα η μορφή της αντίδρασης έχει σημασία. Το αίμα και η βία όμως, όπως ιστορικά επιβεβαιώνεται, συνήθως φέρνει αντίθετα αποτελέσματα. Όποτε το θύμα μεταμορφώνεται σε θύτη, απλώς διαιωνίζεται το πρόβλημα. Η συνειδητοποίηση της εξουσίας που έχει ο πολίτης και η στέρηση της συγκατάθεσης του απέναντι στο πολιτικό σύστημα με ειρηνικό αλλά δυναμικό τρόπο, είναι η μόνη λύση.

Γεννιέται λοιπόν το ερώτημα όχι απλώς πως ανατρέπει κανείς ένα άδικο και καταστροφικό σύστημα, αλλά πως δημιουργεί ένα δίκαιο και δημιουργικό στην θέση του. Η απάντηση βρίσκεται στην γνώση και στην ορθή επεξεργασία των πραγμάτων.
Ένα κίνημα ανατροπής, πρέπει να έχει φιλοσοφικά χαρακτηριστικά. Η σύσταση μιας νέας Πολιτείας απαιτεί θεμέλια διαχρονικών και πανανθρώπινων αρχών και αξιών. Οι ιδεολογίες, όπως εκπροσωπούνται από κόμματα, ξεπερασμένες και έξω από ζητήματα ζωής και ανθρώπων, αντί να δίνουν λύσεις, ανεβάζουν θεατρικές παραστάσεις για κοινή κατανάλωση με σενάρια διαμάχης και αντιπαλότητας, ενώ παρασκηνιακά, σέρνουν από κοινού το άρμα κατεστημένων συμφερόντων.
Η ίδια τους η ύπαρξη, βασιζόμενη σε ένα σύστημα αδικίας και απάτης, επιβάλει την συντήρησή του. Θυμίζει τον πυροσβέστη που προκειμένου να διατηρήσει την δουλειά του, γίνεται εμπρηστής.
Τι σημαίνει κίνημα με φιλοσοφικά χαρακτηριστικά αντί για ιδεολογικά;
Η διαφορά έγκειται στην ευελιξία και ζωντανή εξέλιξη των ιδεών που εκφράζονται σε φιλοσοφικό επίπεδο. Η φιλοσοφική επεξεργασία έχει ως αφετηρία βαθιές και αμετάβλητες αρχές, αποσκοπεί σε αλήθειες, γνώση, λύσεις, μια οπτική συνεχώς προσαρμοζόμενη με στόχο το βέλτιστο για έναν πολυδιάστατο άνθρωπο.
Η αντίσταση λοιπόν, πρέπει να έχει φιλοσοφικό υπόβαθρο. Η πλήρης αμφισβήτηση της εξουσίας και νομιμότητας του καθεστώτος, πρέπει να συνοδεύεται από δύο πράγματα. Πρώτα, ένα όραμα όπου περιγράφεται ένας προορισμός αναμφισβήτητα θεμιτός για όλους. Δεύτερον, ένα συγκροτημένο πρόγραμμα με προτάσεις, πρακτικό, εφαρμόσιμο, με στόχους, χρονοδιαγράμματα, προβλέψιμα αποτελέσματα, που θα εξηγεί πως ξεκινά αυτή η πορεία.
Απαραίτητο να έχει τα μεταβατικά χαρακτηριστικά, που καθώς οδηγούν σε έναν καλύτερο κόσμο, δεν καταστρέφουν την υπάρχουσα παραγωγική βάση, έως ότου αυτή έχει αντικατασταθεί σε επαρκές για τις ανάγκες της κοινωνίας επίπεδο.

Υπό αυτές τις προϋποθέσεις, η κοινωνία θα ακολουθήσει και μόνο τότε είναι εφικτή η ανατροπή του πραγματικά επαίσχυντου, ανθρωποφάγου συστήματος που ζούμε.

Η Πολιτεία ή Κράτος, μεταλλαγμένη σε εχθρό του πολίτη, υπονομεύοντας τον και καθιστώντας τον αδύναμο ή ανίκανο να διαδραματίζει ουσιαστικό ρόλο και να λειτουργει ως είναι φορέας βούλησης και εξουσίας, τον έχει μετατρέψει σε υποδοχέα εξουσίας και σε αντικείμενο χειραγώγησης. Αυτός ο φαύλος κύκλος αυθαίρετης νομιμοποίησης της εξουσίας βρίσκεται στον πυρήνα του προβλήματος.

Εδώ κείτεται ο Γόρδιος δεσμός.

Πως η εναπομείνασα μειοψηφία σκεπτόμενων δημοκρατών, μπορεί να ανατρέψει με δημοκρατικά μέσα, μία ντε φάκτο αντιδημοκρατική εξουσία, η οποία όχι μόνο διαμορφώνει τους κανόνες έκφρασης της λαϊκής βούλησης αλλά καθορίζει χειραγωγώντας με κάθε μέσο την “βούληση” αυτή;

Ο σφετερισμός της δημοκρατικής εξουσίας από το “πολιτικό” σύστημα έγκειται στην συγκέντρωση των τριών εξουσιών (νομοθετική, εκτελεστική και δικαιοσύνη) σε μία.

Η προσάρτηση της τέταρτης ανεπίσημης εξουσίας (τύπος και ΜΜΕ) δημιούργησε έναν συνασπισμό με μοναδικό σκοπό την δημιουργία μιας οικονομικής ολιγαρχίας που αδιάκοπα και ανενόχλητα εκμεταλλεύονται τον λαό και την χώρα.

Οι θεμελιώδεις υποχρεώσεις της πολιτείας, οι λειτουργίες που με κόπο και στέρηση χρηματοδοτεί ο λαός για την εξυπηρέτηση των υλικών και πνευματικών του αναγκών, όλο το οπλοστάσιο που τίθεται υπό την εποπτεία της, χρησιμοποιούνται κατά του λαού που δήθεν εκπροσωπεί.

Ας αναρωτηθούμε τι είναι δημοκρατική εκπροσώπηση. Στην αντίληψή μου αποτελεί την βούληση της πλειοψηφίας του λαού που αφού καταλήξει σε αποφάσεις μετά από ανάλυση ζητημάτων που αφορούν την κοινωνία, μεταβιβάζει μια εντολή. Ο εξουσιοδοτημένος πολιτικός φορέας, το κόμμα που εκφράζει αυτή την βούληση, οφείλει να την υλοποιήσει χρησιμοποιώντας την δημόσια διοίκηση και όλα τα όργανα της πολιτείας μέσα από νόμιμες και διαφανής διαδικασίες.

Στην πράξη πως δρα το κομματικό σύστημα; Εκ των πραγμάτων υπόσχεται ένα συμβόλαιο και στην συνέχεια τυπώνει, εκδίδει και εισπράττει λευκές επιταγές. Επιταγές εν λευκό με πολιτικό αλλά και οικονομικό περιεχόμενο από τον λογαριασμό ενός λαού από τον οποίο ο δικαιούχος λαός μόνο πληρώνει.

Η Πυραμίδα εκπροσώπησης και νομιμοποίησης έχει στην βάση της μια είσοδο. Πάνω από αυτή γράφεται “Δημοκρατία”. Σε κάθε όροφο αυτής της πυραμίδας υπάρχουν αντίστοιχες είσοδοι με αντίστοιχες επιγραφές. Ανοδικά οι ταμπέλες γράφουν “κόμμα”, “κομματικός στρατός”, “κομματική πειθαρχία”, “κομματική χρηματοδότηση”, “διαπλοκή”, “εξουσία”, “συγκάλυψη”.

Μέχρι πρόσφατα ελάχιστοι γνώριζαν ποιοι κατείχαν το ρετιρέ της πυραμίδας αυτής. Τώρα όχι απλώς γνωρίζουμε, αλλά έχουμε και τα αδιάσειστα στοιχεία για την λειτουργία αυτού του συστήματος. Η βάση εξουσιοδοτεί, τα αντιπροσωπευτικά όργανα της υποτάσσονται και εκτελούν τις εντολές του ρετιρέ εις βάρος ενός, εξαπατημένου από το σύστημα, λαού.

Το νεοελληνικό κράτος είναι θεμελιωμένο, από σύστασής του, σε βάσεις τέτοιας αχρειότητας, που δεν δύναται εκδημοκρατισμός, εκσυγχρονισμός, ανασύσταση, επανίδρυση... τα 'χουμε ακούσει και έχουμε απαλλαγεί από τέτοιες αυταπάτες.

Χρειαζόμαστε για αρχή μία νέα συμφωνία. Μία Συνταγματική Διακήρυξη που θα προσδιορίζει τον προσανατολισμό μιας νέας Πολιτείας η οποία, μέσα από πραγματικά Δημοκρατικές αλλά και αρχές Αριστείας, θα διατηρεί σε συνεχή βελτιωτική εξέλιξη, πάνω σε διαχρονικές και πανανθρώπινες αρχές δικαίου και ισοτιμίας, τους κανόνες και σχέσεις ζωής μεταξύ των ανθρώπων.

Ιδιοκτησιακή φιλοσοφία. Οικονομική οργάνωση. Πολιτική δράση και εκπροσώπηση. Παιδεία και Κατάρτιση. Πολιτειακή Δομή. Ένα ελεύθερο αλλά και υπεύθυνο πλαίσιο, Κοινωνικής, Πνευματικής, Πολιτιστικής και Επιστημονικής αναζήτησης και δημιουργίας.

Όλα αυτά σε νέα και καθαρή βάση, έξω από ιδεολογίες και δόγματα. Με κομμένο τον ομφάλιο λώρο σε σχέση με το υπάρχον πολιτικό, οικονομικό αλλά και θρησκευτικό κατεστημένο. Ένα κατεστημένο που καλλιεργεί την υποτέλεια, την άγνοια, τον ραγιαδισμό, την απληστία, την αντιπαλότητα και που με αυτούς τους τρόπους διατηρεί στην εξουσία ένα καταδικαστέο αλλά και καταδικασμένο σύστημα.

Προτάσεις που λαμβάνουν υπ' όψιν τους διδάγματα από κραυγαλέες αστοχίες, σφάλματα και εγκλήματα του παρελθόντος. Με πυξίδα το δίκαιο, το άξιο, το ισότιμο, το λογικό, το βέλτιστο, το όμορφο (εύμορφο), το αρμονικό, το δημιουργικό.

Ο ελληνισμός, στην αρχή της τρίτης χιλιετίας μετά Χριστό, ή στο τέλος της 697ης Ολυμπιάδας για άλλους, κινδυνεύει να βυθιστεί στο σκοτάδι. Μπορεί και να γίνει ο σύγχρονος Προμηθέας μεταλαμπαδεύοντας το φως μιας νέας, ελπιδοφόρας εποχής για την ανθρωπότητα. Ιδού η ευκαιρία και ίσως ο καρπός της κρίσης.

Κάποιοι (ίσως και οι περισσότεροι), πνιγμένοι στον κυνισμό της απαισιοδοξίας, πεπεισμένοι για την ματαιότητα κάθε ελπιδοφόρου οράματος, οπαδοί της Μακιαβελικής αντίληψης για την εξουσία, θα πουν ότι όλα αυτά είναι ανέφικτα. Ότι είναι στην φύση του ανθρώπου να αυτοκαταστρέφεται. Δεν υπάρχει ελπίδα.

Αυτό αληθεύει υπό το καθεστώς ενδυνάμωσης των αδυναμιών και αποδυνάμωσης των αρετών του ανθρώπου. Το σύστημα ξέρει να παίζει με τις ανθρώπινες αδυναμίες. Η αντιστροφή αυτής της διαδικασίας ίσως κάνει ακόμα και την ουτοπία εφικτή.

Και κάτι ακόμα, ότι κάνουμε σήμερα δεν θα είναι για εμάς αλλά για παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα, και θα γίνει από όσους έχουν να δώσουν. Αυτοί που ασχολούνται με τα κοινά για να παίρνουν, βρίσκονται ήδη στην εξουσία. Δεν θα φύγουν. Θα εκδιωχθούν. Εμείς, προχωράμε. Όσοι δεν ακολουθήσουν, ας βγουν απ΄ τη μέση.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΡΗΓΑΣ για το βιβλίο του Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΕΦΙΑΛΤΗ

Το 462π.Χ. είναι μία ξεχωριστή στιγμή στην ιστορία της ανθρωπότητας. 

Το έτος αυτό γεννήθηκε η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, τόσο σαν πολίτευμα, όσο και σαν λέξη.

Η γέννηση όμως καθώς και η λειτουργία της δημοκρατίας καλύπτονται από ένα πέπλο σιωπής. Αυτό δεν έγινε τυχαία, από έλλειψη επαρκών στοιχείων, αλλά σκόπιμα, γιατί οι οικονομικά και πολιτικά κυρίαρχες τάξεις θέλησαν να αποκρύψουν από τους λαούς το αληθινό πρόσωπο της δημοκρατίας. Για τον λόγο αυτόν η δημοκρατία έχει φτάσει σε μας τόσο διαστρεβλωμένη και παραποιημένη, ώστε να μην μπορούμε να διακρίνουμε καθαρά το αυθεντικό πρόσωπό της. 

Στο πολίτευμα της δημοκρατίας που εγκαθίδρυσε ο Εφιάλτης, η πολιτική εξουσία ανατέθηκε στους ίδιους τους πολίτες, ώστε να την ασκούν αυτοπροσώπως και όχι μέσω αντιπροσώπων τους. 

Ονομάστηκε δημοκρατία για να εκφράσει το πολίτευμα κατά τρόπο αυθεντικό, γιατί ακριβώς η λέξη σημαίνει: «εξουσία των πολιτών».

Σήμερα παρουσιάζονται ως δημοκρατικά, καθεστώτα που δεν έχουν καμία συγγένεια με την δημοκρατία. Στο όνομα της δημοκρατίας, οι κυρίαρχες δυνάμεις, καταδυναστεύουν τους λαούς σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της Γης.

Δείτε ολόκληρο το (αμοντάριστο) υλικό, διάρκειας μίας ώρας και οκτώ λεπτών από την συνέντευξη του συγγραφέα Χρήστου Ρήγα για το βιβλίο του 'Η Δημοκρατία του Εφιάλτη'. 

Ο Χρήστος Ρήγας ξεκινάει να μας μιλάει για την εποχή της Μητριαρχίας και φτάνει έως την εποχή της Δημοκρατικής επανάστασης στην Αθήνα του πέμπτου αιώνα προ Χρηστού όπου και επικεντρώνει την αφήγηση του.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΡΗΓΑΣ για τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΕΦΙΑΛΤΗ :