Λίγα λόγια για την «Ημέρα της Άγνωστης Μητέρας»

2η Κυριακή του Μάη. Καθιερωμένη παγκοσμίως ως η «Ημέρα της Μητέρας».

Παρατηρώντας τον ίδιο αυτόν τον χαρακτηρισμό δεν βλέπω κάποιον αστερίσκο που να παραπέμπει σε οποιαδήποτε περιοριστική διευκρίνηση με ψιλά γράμματα οπότε αφιερώνω αυτό το κείμενο στην Άγνωστη Μητέρα. Σε αυτήν που μπορεί να μην την χαρακτηρίζουμε ως μητέρα αλλά που αγαπάει το παιδί της όπως κάθε άλλη μητέρα.

Σε αυτή που προκειμένου να την βασανίσουμε και να την τεμαχίσουμε την βαφτίσαμε ως «μη νοήμον ον», είπαμε ότι «δεν καταλαβαίνει», ότι «αυτός είναι ο σκοπός της ύπαρξής της», ότι «δεν αισθάνεται τίποτα» προκειμένου να δικαιολογήσουμε την κτηνώδη συμπεριφορά μας απέναντί της.

Γιορτάζει λοιπόν αυτή η μητέρα που αγκαλιάζει το παιδί της στην φρικτή αυτή στιγμή της ζωής της, στις φρικτές στιγμές της ζωής της, γιατί έτσι το θέλει η απερίγραπτη ανωτερότητα του ανθρώπου που αυτοαποκαλείται «ιδιοκτήτης» της διότι θα πρέπει να πάει ο παππούς με το εγγόνι ή ο μπαμπάς με το παιδί και να παρακολουθήσει τις μαϊμούδες στο τσίρκο. Ας προσέξουμε την έκφραση και των δυο ζώων. Ακόμα και ο πιο ζωοφθόνος άνθρωπος δεν θα μπορούσε να μην παραδεχτεί πόσο βαθειά συναισθήματα μπορούν να εκφράσουν τα ζώα.

Γιορτάζει αυτή η μητέρα που συνήθως παίζει το ρόλο και της δικιάς μας μητέρας μιας και πίνουμε το γάλα της το οποίο δεν είναι καν κατασκευασμένο για τον άνθρωπο γι αυτό και στη μοναδική ηλικία που ο άνθρωπος χρειάζεται γάλα (στη βρεφική) αυτό είναι χιλιοεπεξεργασμένη σκόνη-γάλα από αγελάδα και ουδέποτε φρέσκο. Είναι η αγελάδα που χρησιμοποιείται αρχικά για παραγωγή γάλακτος και κατόπιν καταλήγει ανάμεσα σε δυο ψωμάκια ως μπιφτέκι στα χάμπουργκερ.

Γιορτάζει συχνά. Γίνεται συχνά μητέρα βλέπεις. Διότι της προκαλούμε συνεχώς εγκυμοσύνες με χρήση μεθόδων Ζωικής Παραγωγής, μια από τις πιο φρικιαστικές ειδικότητες που έχει αναπτύξει ο άνθρωπος, προκειμένου να κορυφωθεί έτσι η παραγωγή γάλακτος. Δείτε στο video πόσο αγαπάει το παιδί της αυτή η μητέρα. Βέβαια κατά τον πάνσοφο άνθρωπο, δεν έχει αυτή το δικαίωμα να το χαρεί ως μητέρα παρά θα πρέπει να πάει κάποιος και να της το πάρει. Εάν μετά την παρακολούθηση του video πιστεύει κανείς ότι η αγελάδα αγαπάει το παιδί της λιγότερο από όσο μια μητέρα-άνθρωπος το δικό της παιδί, ας αφήσει κάποιο σχετικό σχόλιο.

Γιορτάζει αυτή η μητέρα. Πρέπει να ντρεπόμαστε που ως άνθρωποι έχουμε κατασκευάσει τέτοιες εικόνες. Θεωρεί κανείς ότι έτσι αναδεικνύεται ο πολιτισμένος άνθρωπος; Αυτό θα πει να είσαι το ανώτερο όν πάνω στη Γή; Αλήθεια, τι θα σχολιάζαμε αν είχαμε τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε εκ του ασφαλούς έναν αντεστραμμένο κόσμο όπου το αντικείμενο χασαπικής γλυπτικής αυτής της βιτρίνας ήταν μια μητέρα-άνθρωπος με τα παιδιά της;

Πολύ ωμή η εικόνα αλλά και η υπόθεσή μου, ε; Γιατί το αφορίζουμε αυτό το θέαμα; Εμείς δεν είμαστε που ψηφίζουμε «ΝΑΙ» σε αυτό κάθε φορά που καταβροχθίζουμε χοιρινό κρέας σε ποσότητες μάλιστα που θα απορούσε και ένα σαρκοφάγο ακόμα; Ολόκληρο γουρουνόπουλο στην πιατέλα δεν πάει στο τραπέζι του κουμπάρου στο γαμήλιο γλέντι σε πολλά μέρη της Ελλάδας; Γιορτάζουν λοιπόν αυτές οι μητέρες παρακάτω. Και ας μην γνωρίζουν τη στιγμή της φωτογράφισης τη μοίρα που τους επιφυλάσσαμε.

Γιορτάζει αυτή η μητέρα. στην οποία όμως, όπως και στο παιδί της, θα πρέπει να καρφώσουμε μία μεταλλική βέργα από το κεφάλι μέχρι τον πρωκτό και να χορεύουμε κατόπιν γύρω από τη σούβλα στην οποία θα ψήνονται ώστε να δείξουμε οι ορθόδοξοι χριστιανοί πόσο κατά βάθος λάτρεις είμαστε των σατανιστικών τελετών. Γιατί δεν είμαστε τουλάχιστον ειλικρινείς; Γιατί το επόμενο Πάσχα δεν τοποθετούμε στο σκηνικό και μια Πεντάλφα; Τι πάμε και κάνουμε στην εκκλησία πριν από αυτό; Γεννηθήκαμε έχοντας μέσα μας αγάπη για τα ζώα. Όταν ήμασταν μικρά παιδιά κλαίγαμε όταν βλέπαμε κάποιον να χτυπάει ένα ζώο. Μέχρι που κάποια στιγμή μας πήρε ένας «μεγάλος» από το χέρι και μας έμαθε κάτι άλλο. Μας είπε οτι «αν δεν είσαι σκληρός με τα ζώα τότε κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς φλώρος». Μας είπε οτι «τί άντρας είσαι αν δε ρίξεις μια κλωτσιά στο σκυλί;» Μόνο σε αυτά όμως μας έκανε σκληρούς. Διότι απέναντι σε όλα τα άλλα που παρουσιάζονται στη ζωή μας έμαθε να είμαστε από ουδέτεροι μέχρι και παθολογικά φοβικοί.

Γιορτάζουν αυτές οι μητέρες. Εάν τις το επιτρέψουμε βέβαια.

Γιορτάζει αυτή η μητέρα που όπως βλέπουμε λατρεύει το παιδί της. Θα πρέπει βέβαια να παραμείνουν και οι δυο φυλακισμένοι ισόβια χωρίς μάλιστα να έχουν διαπράξει απολύτως καμία αξιόποινη πράξη σε ειδικά διαμορφωμένη φυλακή για το φιλοθεάμον κοινό που την βαφτίσαμε «ζωολογικό κήπο». Και φυσικά η προπαγάνδα ώστε να αποδεχτούμε ότι αυτό είναι κάτι καλό ξεκινάει ήδη από την παιδική ηλικία όταν τα παιδιά πηγαίνουν με το σχολείο εκδρομή στον ζωολογικό κήπο ή όταν τα πηγαίνουμε εκεί εμείς οι ίδιοι.

Υπάρχουν καταπληκτικά ντοκιμαντέρ για να δούμε τα ζώα της άγριας φύσης και όποιος πιστεύει ότι έτσι στερείται κάτι …ας πάει εκεί που ζούνε τα ζώα αυτά ώστε να τα δει όπως πραγματικά ζούνε. Όταν δώσουμε στα παιδιά μας να καταλάβουνε ότι εκεί βρίσκονται αθώα όντα καταδικασμένα να περάσουν τη ζωή τους σε μια φυλακή τότε θα μας ευγνωμονούνε για το ότι δεν τα πήγαμε επίσκεψη στο ζωολογικό κήπο. Βέβαια το marketing φρόντισε να νοικιάσει λίγο περισσότερο χώρο και να μετονομάσει τους ζωολογικούς κήπους σε πάρκα. Ο εγκλεισμός όμως παραμένει εγκλεισμός. Εκτός και αν κάποιος απο εμάς είναι «εντάξει» αν ενώ τον έχουν άδικα κλεισμένο σε ένα κελί 2x3 τον μεταφέρουν κάποια στιγμή απο εκεί σε ένα σπίτι με κήπο και αυλή αλλά να τον θέτουν σε ισόβιο κατ' οίκον περιορισμό.

Γιορτάζουν αυτές οι μητέρες ...

Γιορτάζουν επίσης αυτές οι μητέρες ...

Γιορτάζουν λοιπόν όλες αυτές οι υπέροχες μητέρες που είδαμε παραπάνω.

Ξέρω ότι ακόμα και μετά από αυτές τις εικόνες θα πούνε πάρα πολλοί από εμάς ότι «ωραία όλα αυτά αλλά δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα προκειμένου να ξεκινήσουμε ξαφνικά μια αναθεώρηση στη σχέση μας με τα ζώα διότι η μητρική αγάπη που δείχνουν τα ζώα προς τα παιδιά τους είναι ενστικτώδης και έτσι από αυτές οι εικόνες δεν εξάγεται κανένα συμπέρασμα».

Και η αγάπη της μάνας(-ανθρώπου) προς τα παιδιά της τι άλλο είναι τότε; Αποτέλεσμα μάθησης; Ίσως να με προδίδει η μνήμη μου αλλά δεν θυμάμαι τον δάσκαλο στο σχολείο να βγάζει τα αγόρια έξω από την τάξη προκειμένου τα κορίτσια που μένουν μέσα να διδαχθούν το μάθημα «πώς οι μητέρες να αγαπάτε τα παιδιά σας».

Πολλές φορές φίλοι που διαβάζουν τα κείμενά μου με ρωτάνε όταν συναντιόμαστε, γιατί από εκεί που ασχολούμουν με οικονομικοπολιτικά θέματα ανακατεύω ξαφνικά και διάφορα άλλα που αφορούν την θεώρηση του ανθρώπου για τα όντα με τα οποία μοιράζεται τον ίδιο πλανήτη.

Πραγματικά δεν βρίσκω ότι υπάρχουν πιο πολιτικά θέματα από αυτά που αφορούν την πορεία του ανθρώπου προς στην ανθρωπιά. Για ποια πολιτική να μιλάμε όταν σκεφτόμαστε σαν κτήνη; Τόνοι οικονομικοπολιτικών αναλύσεων δεν θα έχουν κανένα νόημα εάν πρώτα δεν γίνουμε άνθρωποι. Πότε θα ξεκινήσουμε να σεβόμαστε τους συγκατοίκους μας στον πλανήτη; Πότε θα σταματήσουμε να κάνουμε τα παιδιά μας αιμοβόρους λύκους εκεί που δεν χρειάζεται και φοβισμένα ποντίκια εκεί που χρειάζεται να δείχνουν πυγμή; Μήπως από αυτή την ασέβεια ξεκινάνε όλα; Και αν όχι όλα, τότε πολλά. Μήπως αυτή η ασέβεια μετακυλίεται και στις διαπροσωπικές μας σχέσεις και τελικά και στην σχέση μας με τον εαυτό μας; Ίσως πρέπει λοιπόν αφού έχουμε δει και αυτές τις εικόνες να αναλογιστούμε κάποια πράγματα.

Διαβάστε επίσης και το σχετικό άρθρο μου
«Ο επανασχεδιασμός του ανθρώπου από φυτοφάγο σε παμφάγο…»

ΠΗΓΗ
ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΕΔΩ