Ο καλός λαός των εθελοντών επιτηρητών και η φρουρούμενη δημοκρατία
Άντε λοιπόν, στην επόμενη λευκή απεργία των δικαστών να συγκροτήσουμε λαϊκά δικαστήρια από εθελοντές στις πλατείες (αφού τις καθαρίσουμε πρώτα από τους λάθρο-, για να ταιριάζει και ο περίγυρος με την ιερότητα του σκοπού). Καλό θα είναι μάλιστα οι πρόθυμοι να δηλώσουν από τώρα την συμμετοχή τους, για να έχουμε έτοιμες για άμεση χρήση τις σχετικές λίστες, just in case.
Το καταλάβαμε ήδη πολύ καλά. Για όλα τα κακά που συμβαίνουν στην χώρα αυτό που φταίει είναι ο κακός χαρακτήρας του λαού. Τώρα που αυτός βελτιώνεται, μέσω του εθελοντικού κινήματος "Ο Καλός και Υπεύθυνος Πολίτης" και της ανάληψης των ατομικών ευθυνών ενός εκάστου, όλα μπαίνουν στην σωστή τους σειρά.
Και κανείς δεν καταλαβαίνει ότι βαδίζουμε προς τον εμφύλιο, μόνο και μόνο για να κάνουμε την χάρη στα μέλη της πολιτικής τάξης, αποδεχόμενοι ότι δεκαετίες τώρα απλά προέδρευαν, ευωχούνταν και πλούτιζαν, κατέχοντας εύλογα το προνόμιο του απολύτως ανεύθυνου. Ίσως μάλιστα τους οφείλουμε και αποζημιώσεις για το χάλι στο οποίο οδηγήσαμε την χώρα τους, αυτήν που ο Θεός τους έταξε να κυβερνούν.
Τι και αν το πανάθλιο μόρφωμα της ΟΛΜΕ είναι γνήσια σάρκα από την σάρκα αυτού του πολιτικού συστήματος;
Τι και αν οι άεργοι και αργόμισθοι συνδικαλιστές του, οι αρχιστρατηγοί του στρατού κατοχής, αποτέλεσαν για μια γενιά τώρα τα καλύτερα από όλα τα παιδιά, στους κόλπους των εγκληματικών οργανώσεων, που κατ' ευφημισμό συνηθίζουμε να αποκαλούμε πολιτικά κόμματα. Οι κομματικές παράγκες παραμένουν ανεύθυνες και συνεχίζουν να σώζουν την χώρα, την ίδια στιγμή που ο λαός αυτοψυχαναλύεται, θεραπεύεται και λύνει μόνος τις διαφορές του.
Καλός λαός, λοιπόν, κατά κακού λαού. Υπεύθυνοι κατά ανεύθυνων. Οι θεσμοί υπνώττουν και υποκαθίστανται από την ηθική που διαμορφώνεται μπροστά στις τηλεοπτικές οθόνες και καλλιεργείται στα πεζοδρόμια και στα social media. Δρόμος στρωμένος με τα άνθη της καλού, που, όμως, οδηγεί μοιραία στην κόλαση. Με τους πραγματικούς θύτες ανέγγιχτους, οχυρωμένους πίσω από την ασφάλεια της ποινικής και πολιτικής τους ασυλίας.
Τα συνδικαλιστικά προνόμια της κάθε ΟΛΜΕ, τα όπλα αυτά που χαρίστηκαν γενναιόδωρα στις μαφιόζικες οργανώσεις των πραγματικών ιδιοκτητών του κράτους, για τον ατιμώρητο βασανισμό και την θέση σε ομηρία της κοινωνίας, νομοθετούνται στην βουλή. Τι και αν έρθει σήμερα μια προσωρινή επιστράτευση, που θα καταλαγιάσει τα πνεύματα και θα δώσει στο ένα κομμάτι, του αγαθού λαού, την άγρια χαρά της επικράτησης πάνω στο άλλο, των ανάξιων; Οι νόμοι θα μείνουν ως έχουν, ανέπαφοι, ώστε να μπορεί και την επόμενη φορά να σωρευθεί η εύφλεκτη ύλη, που θα οδηγήσει στους δρόμους τους οργισμένους δίκαιους, για να κατατροπώσουν με όπλο την άσπιλη ηθική τους τους αδίκους.
Η βουλή είναι πολύ απασχολημένη. Επικυρώνει, δια της δεδηλωμένης, τροπολογίες, που εξασφαλίζουν το ακαταδίωκτο χρηματισθέντων δημάρχων και στελεχών κρατικών τραπεζών, νομιμοποιούν παράνομες υπερτιμολογημένες προμήθειες και προνοούν για την επόμενη γενιά των ομήρων συμβασιούχων, οδοκαθαριστών και συντηρητών κήπων, που θα πληρωθούν για δύο - τρία τέρμινα από τα λεφτά της ανάπτυξης του ΕΣΠΑ και μετά βλέπουμε. Για τα υπόλοιπα αναλαμβάνουν δράση στους δρόμους με τις πρωτοβουλίες τους οι υπεύθυνοι και ρεαλιστές πολίτες.
Το χάσμα καθημερινά μεγαλώνει. Σε λίγο καιρό θα είναι όλοι εναντίον όλων και το χάος θα έρχεται όλο και πιο κοντά, περιμένοντας την σπίθα της έκρηξης. Τότε θα φταίει και πάλι ο λαός, που φέρθηκε ανεύθυνα και η βουλή, που ήδη προληπτικά φρουρείται και προστατεύεται, θα μπορεί να νομοθετήσει σοφά και την απαραίτητη καταστολή, που για άλλη μια φορά θα μας σώσει.
Παρά το γεγονός ότι γεμίσαμε άρτια καταρτισμένους ιστορικούς, ξεχνάμε ότι στα δύσκολα χρόνια της Γερμανίας τα τάγματα εφόδου έβγαιναν στους δρόμους για να επιβάλλουν το καλό της ψυχής τους, σε μια χώρα που δεν ήξερε πια, μέσα σε μια απεριόριστη σύγχυση, πως να ερμηνεύσει τους κουρελιασμένους γραπτούς της κανόνες. Γράφει κάπου η ιστορία:
[… το άρθρο 48 του Συντάγματος της Βαϊμάρης, που θέσπιζε υπέρ του αρχηγού του κράτους τις ευρύτατες εξουσίες "εκτάκτου ανάγκης" και τις απεριόριστες δυνατότητες να "εκδίδει τις ρυθμίσεις και τις εκτελεστικές διατάξεις που είναι απαραίτητες για την εφαρμογή των νόμων", ήταν αυτό που οδήγησε τελικά στην διάβρωση των θεσμών της ομώνυμης δημοκρατίας και στην άνοδο των Ναζί στην εξουσία]