Στέρησαν στους νέους την ελπίδα και μετράμε νεκρούς..Ενότητα και ομοψυχία έχει ανάγκη ο λαός μας και όχι αντί...αλλά συν. Αυτό που θα πρέπει ό

«Οι ελπίδες είναι τα όνειρα όσων δεν κοιμούνται.» μας λέει ο Πίνδαρος και οι νέοι άνθρωποι που αποτελούν πλέον μειοψηφία σε αυτή τη χώρα είναι φυσικό να αποζητούν και να ενσαρκώνουν τις «ελπίδες» για ένα καλύτερο μέλλον που θα μας βγάλει από τη μαυρίλα και την παρακμή που μας περιβάλλει. Μα σε τι να ελπίσουν με όλα αυτά που συμβαίνουν; Σε τι να πιστέψουν όταν καθημερινά διαψεύδονται οι ελπίδες τους και αυξάνονται επικίνδυνα οι φόβοι τους;

Προτιμούν πολλοί τη σιωπή και τον ατομικό αγώνα επιβίωσης. Θέλουν να φύγουν από τον τόπο τους και να μεταναστεύσουν από μια χώρα που θέτει εν αμφιβόλω τη ζωή, την περιουσία και την ιδιοκτησία τους. Άλλοι ελπίζουν στα φαντάσματα του παρελθόντος και άλλοι ακολουθούν όσους σχεδιάζουν τα φαντάσματα του μέλλοντος.

Πλήρης σύγχυση των νέων μας. Όλων αυτών δηλαδή που αποτελούν το υγιές ακόμα κομμάτι μιας κοινωνίας αποσαρθρωμένης. Καθημερινά μετράμε νεκρούς και αγέννητους συμπατριώτες μας, μιας και δεν γεννιούνται χιλιάδες παιδιά σε αυτή τη χώρα που βρίσκεται σε καθεστώς ιδιότυπης γενοκτονίας.


Νεκρούς από αυτοκτονίες, νεκρούς από τη στεναχώρια και την κατάθλιψη, νεκρούς από έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, νεκρούς από πολιτικές δολοφονίες. Μετράμε νεκρούς και από πίστη σε ψεύτικες ελπίδες γιατί όπως λέει κι ο Βολταίρος «Η ελπίδα που διαψεύστηκε, καταθλίβει κι αποθαρρύνει». Δυστυχώς οι νέοι μας αισθάνονται να έχουν διαψευστεί πολλές από τις σταθερές ελπίδες, που τους διαβεβαίωνε η κοινωνία πως θα είχαν δεδομένες, για να χτίσουν ένα καλύτερο μέλλον. Τους είχαν διαβεβαιώσει πως θα είχαν Ψωμί, Παιδεία, Εργασία, Υγεία και Ασφάλεια. Και δεν τα έχουν…

Οι νέοι μας πρέπει να σπάσουν τη σιωπή τους και να μιλήσουν γιατί «νεκροί» είναι κι αυτοί που σιωπούν. Να ασχοληθούν με τα κοινά και να διατυπώσουν το όραμά τους. Σε αυτούς ανήκει το μέλλον αυτού του λαού.

Οφείλουμε όλοι μαζί οι άνθρωποι απερίφραστα να καταδικάσουμε όλα αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μας, να απομονώσουμε ιδεολογικά κάθε δολοφόνο ανθρωποειδές που σκοτώνει το συνάνθρωπό του, επειδή διαφωνεί με τις ιδέες του.

« Έστω κι αν δεν συμφωνώ με οτιδήποτε από ότι λες, ως δημοκρατικός πολίτης, θα υπερασπίζομαι και με το τίμημα της ζωής μου ακόμα, το δικαίωμά σου ελεύθερα να λες όσα πρεσβεύεις.» Η παραπάνω βασική αρχή της δημοκρατίας θα πρέπει να εξασφαλίζεται για όλους.

Δεν χαρακτηρίζονται οι νεκροί νέοι μας από την κομματική τους ή την εθνική τους ταυτότητα ή αυτά που πιστεύουν. Άνθρωποι είναι οι νεκροί που θρηνούμε χωρίς λόγο. Άνθρωποι νέοι δυστυχείς που τους έκαναν δυστυχισμένους και απελπισμένους αυτοί που μας έφεραν εδώ. Άνθρωποι έστω και πλανεμένοι που βρέθηκαν να πιστεύουν στα είδωλα.

Ενότητα και ομοψυχία έχει ανάγκη ο λαός μας και όχι αντί...αλλά συν. Αυτό που θα πρέπει όλοι να ενταφιάσουμε είναι η νοοτροπία του χθες. Να εξαφανίσουμε την επιβράβευση της ήσσονος προσπάθειας, την αναξιοκρατία, την παρακμή μιας κοινωνίας που παραμέρισε αρχές, αξίες και ιδανικά. Μαζί θα συνθέσουμε την Ελλάδα και δεν χρειάζεται να την ποτίσουμε με άλλο αίμα. Αλλά θα πρέπει να αγωνιστούμε για όλα αυτά χωρίς φόβο και με περίσσιο πάθος.

Ο ποιητής μας Κωστής Παλαμάς θα τόνιζε στους νέους μας σήμερα : «Γνώμες, καρδιές, όσοι Έλληνες, ό, τι είστε, μην ξεχνάτε! Δεν είστε από τα χέρια σας μονάχα. Όχι! Χρωστάτε και σ’ όσους ήρθαν, πέρασαν, θα ρθούνε, θα περάσουν. Κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί» !!

Του Αθανάσιου Κατσίμπελη

Δάσκαλος-M.Ed, Νομικός

ΠΗΓΗ

ΦΩΤΟ:Α.Τ.