Figaro: ''Ο Ερντογάν πραγματοποιεί ένα πανισλαμιστικό και νεο-οθωμανικό σχέδιο το οποίο πρέπει επειγόντως να καταπολεμηθεί ".
Ο Ερντογάν για δεύτερη φορά από το 2015, εκτελεί τον εκβιασμό του μεταναστευτικού ρεύματος ανοίγοντας τα χερσαία και θαλάσσια σύνορά του με την Ελλάδα στους χιλιάδες πρόσφυγες Σύριους, Αφγανούς, Ιρακινούς, Πακιστανούς και Σομαλούς. Ανάμεσά τους, σίγουρα υπάρχουν τρομοκράτες που διείσδυσαν ενώ έχουν αφαιρέσει τις γενειάδες τους ή τις μάρκες τους. Αυτός είναι ο «πυρηνικός» αποτρεπτικός παράγοντας του, ή ο ανθρώπινος αγωγός του για να υποτάξει την Ευρωπαϊκή Ένωση στις πανισλαμιστικές και επεκτατικές στάσεις του.
Στο ξεκίνημα αυτής της νέας και πολύ σοβαρής μεταναστευτικής κρίσης, η απελευθέρωση της επαρχίας Idleb, ενός από τους τελευταίους προμαχώνες των τρομοκρατών που υποστηρίζει το καθεστώς του Ερντογάν από την αρχή της λεγόμενης ”αραβικής άνοιξης’‘, της οποίας απαριθμούμε σήμερα τις συνέπειες της πολιτικής, γεωπολιτικής, ανθρωπιστικής, κοινωνικοοικονομικής συνάφειας και της ασφάλειας, όχι μόνο στη Συρία, αλλά και στη Λιβύη, την Υεμένη και την Τυνησία, τη χώρα που θα είχε «επιτύχει» περισσότερο την ”άνοιξη” της αναθέτοντας στην πραγματικότητα την εξουσία στους υπηρέτες του Ερντογάν που είναι οι Αδερφοί Μουσουλμάνοι ! Η επαρχία Idleb είναι κατά κάποιον τρόπο η πιο προκεχωρημένη θέση αταυτοποίητων τουρκικών στρατευμάτων (τζιχάντ) στο έδαφος της Συρίας. Στην υπεράσπισή αυτών των τρομοκρατών ο Τούρκος Σουλτάνος επικαλέστηκε την ασφάλεια και μάλιστα «ανθρωπιστικούς» λόγους, για εκατοντάδες κατοίκους αυτών των επαρχιών που έπεσαν κάτω από το ζυγό του θεοκρατικού ολοκληρωτισμού που θέλησαν να ξεφύγουν από τον πόλεμο και να καταφύγουν στην Τουρκία όπως και τα 4 εκατομμύρια Σύριοι που εξορίστηκαν ήδη στη χώρα. Στην πραγματικότητα πρόκειται για την μάταιη απατεωνιά του Ερντογάν, επειδή είναι εκείνος που εμποδίζει τους Σύριους πρόσφυγες να επιστρέψουν στα χωριά τους και που τους κρατά ως νόμισμα συναλλαγής και μοχλό πίεσης στην Ευρώπη.
Το μήνυμα από τον σατράπη της Κωνσταντινούπολης είναι απόλυτα σαφές:
«Είτε η Ευρώπη μου πληρώνει ακόμη περισσότερα χρήματα για να φρουρήσει τα σύνορά της υποστηρίζοντας στρατιωτικά τον πόλεμό μου ενάντια στη Δαμασκό μαζί με τους Ισλαμο-τρομοκράτες μισθοφόρους μου, ή αλλιώς ξαμολάω χιλιάδες Σύριους ομήρους που ονειρεύονται το Ευρωπαϊκό Ελ Ντοράντο ». Διότι, όσον αφορά ακριβώς τους Συρίους υπάρχει πράγματι θέμα ομήρων καθώς το τουρκικό καθεστώς απέχει πολύ από την επανάκτηση των πόλεων και των χωριών που έχουν πλέον ειρηνευτεί και απελευθερωθεί από το συριακό στρατό από τη βαρβαρότητα των Daesh, Αλ Κάιντα, Αλ- Νoύσρα …
Παρόλο που χρειάστηκε πολύς χρόνος για να το καταλάβουν, τώρα γνωρίζουν ότι το τουρκικό καθεστώς έχει σφυρηλατήσει στενούς δεσμούς με τις μεγάλες τρομοκρατικές οργανώσεις που δραστηριοποιήθηκαν σε Ιράκ και Συρία και των οποίων τα δίκτυα βρίσκονται στην Ευρώπη.
Αν και τόσο σοβαρό για την ασφάλεια και την εσωτερική ειρήνη στην Ευρώπη κυρίως σ΄Ελλάδα Βουλγαρία το άνοιγμα των ελληνοτουρκικών συνόρων είναι ένας ελιγμός πολύ λιγότερο επικίνδυνος από τον απροκάλυπτο στόχο του Ερντογάν: να επιφέρει την Ευρώπη σε μια άμεση ένοπλη σύγκρουση με τον άξονα Ρωσίας-Συρίας.
Επιδιδόμενος στη διπλωματία στην οποία αρέσκεται η Μουσουλμανική Αδελφότητα στην οποία ανήκει, ο Ερντογάν δεν βρίσκεται πλέον σε αντίφαση. Αφενός, παίρνει πυραύλους που συνιστούν δυνητική απειλή για ένα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης του ΝΑΤΟ και, αφετέρου, απευθύνει στις ευρωπαϊκές χώρες την εντολή να τον υποστηρίξουν ενάντια στη Συρία και τη Ρωσία σύμμαχό της, στο όνομα της ατλαντικής συμμαχίας, η οποία υποχρεώνει τα συμβαλλόμενα κράτη να προσφέρουν βοήθεια σε οποιοδήποτε άλλο κράτος μέλος είναι υπό επίθεση ή απειλείται. Το πρόβλημα είναι ότι η Τουρκία δεν είναι ένα κράτος που δέχεται επίθεση, αλλά ένα κράτος επιδρομέων κατά Συρίας – όπου επιδιώκει να διατηρήσει τον αταυτοποίητο στρατό του, ο οποίος αποτελείται από Daesh, Al-Nosra, Al- Qaida – αλλά και Ελλάδας εναντίον της οποίας μόλις εξαπέλυσε τη μεταναστευτική του βόμβα, που από μόνη της είναι μια κήρυξη πολέμου.
Αλλά οι στρατιωτικές προκλήσεις κατά της Ελλάδας δεν είναι καινούργιες σήμερα. Ήδη τον Οκτώβριο του 2016, στην ομιλία του από τη Rize, ο Ερντογάν παραπέμπει στα «σύνορα της καρδιάς» και στα «ιστορικά τουρκικά» εδάφη, κυρίως στη Θεσσαλονίκη στην Ελλάδα. Και τον Μάιο του 2018, απειλούσε δημόσια αυτή την ευρωπαϊκή χώρα με μια επικείμενη εισβολή στα νησιά του Αιγαίου, αλλά και τώρα περισσότερο από ποτέ ισχυρίζεται κάτι ανάλογο η Άγκυρα λόγω των αποθεμάτων αερίου που βρέθηκαν σε αυτή την περιοχή. Αναφέρθηκε επίσης στη δυνατότητα αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάννης του 1923, στην οποία η Τουρκία θεωρεί ότι έχει τραυματιστεί, προσποιείται ότι αγνοεί ότι έχει διευρύνει το έδαφός της σε σύγκριση με τη Συνθήκη του Σεβρών του 1920, εις βάρος της Ελλάδας και της Αρμενίας.
Με το άνοιγμα των τουρκοελληνικών συνόρων, το δαμόκλειο ξίφος έπεσε στη χώρα του Περικλή, του σοφού και Αθηναίου στρατηγού που έδωσε το όνομά του στον αιώνα του μεγαλείου της Αθήνας και που επαίνεσαν ο Θουκυδίδης και ο Αριστοτέλης ως πολιτική μεγαλοφυία. Ο ίδιος Περικλής, ο οποίος, λόγω των Πελοποννησιακών πολέμων, ξεκίνησε τους κριτικούς του: «Μαχόμαστε για τις άλλες πόλεις και απομακρύνουμε τους βάρβαρους μακριά από τα σύνορά τους». Σήμερα, η Ελλάδα πρέπει να αντιμετωπίσει αυτή την εισβολή για την ακεραιότητά της και για όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Σημαντικό ζήτημα που ο Πρόεδρος Ε. Μακρόν κατάλαβε πλήρως με το tweeting την περασμένη Κυριακή: «Σε πλήρη αλληλεγγύη με την Ελλάδα και τη Βουλγαρία, η Γαλλία είναι έτοιμη να συμβάλει στις ευρωπαϊκές προσπάθειες προς διοχέτευση ταχείας βοήθειας και να προστατεύσει τα σύνορα».
Πέρα από τα άμεσα κίνητρα του Ερντογάν που προκαλεί μια νέα μεταναστευτική κρίση, απειλεί την Κύπρο με εισβολή, γαλβανίζει την τουρκική διασπορά εναντίον των ευρωπαϊκών χωρών, επεκτείνει την ιδεολογική του επιρροή στα Βαλκάνια και τελικά εκτοπίζει χιλιάδες τζιχαντιστές στη Λιβύη, υπάρχει ένα τεράστιο και υποκείμενο πανισλαμιστικό και νεο-οθωμανικό έργο που πρέπει να εντοπιστεί και να καταπολεμηθεί.
Ο Mezri Haddad είναι φιλόσοφος και πρόεδρος του Διεθνούς Κέντρου Γεωπολιτικής και Αναλυτικής Προοπτικής Διερεύνησης CIGPA. Figaro 3/3/20