Ἐν Mεγάλῃ Γερμανικῄ Ἀποικία, 2000++ μ.Χ. ή Το ανθρώπινο προσωπείο

''πλαστή''                                                         γνήσια...

Ὅτι τα πράγματα δέν βαίνουν κατ’ εὐχήν στήν Ἀποικία
δέν μέν’ ἡ ἐλαχίστη ἀμφιβολία,
καί μ’ όλο πού ὁπωσοῦν τραβοῦμ’ ἐμπρός,
ἴσως, καθώς νομίζουν οὐκ ὀλίγοι, να ἔφθασε ὁ καιρός
νά φέρουμε Πολιτικό Ἀναμορφωτή.[…]


Ἐν Mεγάλῃ Ἑλληνικῄ Ἀποικία, 200 π.Χ. (απόσπασμα)

Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ

Αλλά οι Γερμανοί το ξέσκισαν. Από την ημέρα (5/3/2010) που υπεγράφη η Ελληνογερμανική Εταιρική Σχέση (δια χειρός του Κυρίου, ξέρετε, Εκείνου με το κανό, με το ποδήλατο, γενικώς επιβαίνοντα χάριν αθλοπαιδιάς ποικίλων οχημάτων και αθυρμάτων το χειρότερο δε όλων, του αυχένος του Ελληνικού Λαού, ο οποίος Λαός, πλην ελαχίστων δεν την επληροφορήθη αλλά μετά από ενάμιση μήνα, στο Καστελλόριζο, κάτι υπέθεσε από τη μωβ του γραβατα… ), οι Γερμανοί λοιπόν, σαν εργατικά και μεθοδικά μυρμήγκια, ξεκίνησαν τη νέα Επέλαση που αριθμεί επτά (?) πλέον έτη.

Από κάθε λογής δεξιο-κεντρο-αριστερόστροφα Ιδρύματα, Αντενάουερ, Λούξεμπουργκ, Φρίντριχ Έμπερτ, κτλ. έως την Ελληνογερμανική Συνέλευση Φούχτελ στην Αυτοδιοίκηση για τη Συνδιοίκηση των Δήμων, το Ελληνογερμανικό Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο που εισήγαγε τη «Διττή (!) Εκπαίδευση» όπου, όπως αναφέρει «για πρώτη φορά, οι νέοι» (μαθητές, αλλά περιλαμβάνει και σεμινάρια για Καθηγητές) «εκπαιδεύονται σύμφωνα με τα γερμανικά πρότυπα και standards» ενώ, μια κοινή διακήρυξη των δύο Υπουργών Εξωτερικών
υπεγράφη στις 3/7/16 αφού εκπονήθηκε ένα … Σχέδιο Δράσης ως « Ζωντανό Έγγραφο» με τέσσερις Πυλώνες (σημείο της Αποκάλυψης, Χριστέ μου!! )

I. Πολιτικής συνεργασίας

ΙΙ. Οικονομικής και τεχνολογικής συνεργασίας

IΙI. Επιστημονικής,πολιτιστικής και εκπαιδευτικής συνεργασίας

IV. Συνεργασίας σε κοινωνικό επίπεδο

Την άλλη σημαία μάλλον θα την...ξαπόστειλε ο Γιαβρόγλου
Προσφάτως, ενέσκηψε το Eλληνογερμανικό Ταμείο για το Μέλλον με συγχρηματοδότηση των Ελλήνων φορολογουμένων, το Κέντρο Νέου Ελληνισμού (CEMOG ) του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Βερολίνου με δωρεά του Ιδρύματος Νιάρχου, για να φτάσουμε επιτέλους, στο Ελληνογερμανικό Ίδρυμα Νεολαίας! Σήμερα η “οργασμική” μεθοδικότητα των Γερμανών με την απύθμενη προθυμία πάρα πολλών, κατ’ επίφασιν δικών μας, χτύπησε κόκκινο και δε χορταίνει να δρέπει καρπούς πανταχόθεν:

Σιγά παλληκάρια, καρφώνεστε!
-Σιγά παλληκάρια, καρφώνεστε! δε συμβουλευόσασταν πρώτα τη σοφή Γηραιά Αλβιώνα που δυο αιώνες ξέρει ή έστω, την εξόχως πεπειραμένη και έμπλεη φρεσκοκομμένων κοστουμιών, Aμέρικα με τα think tanks της, τα ΔΝΤ, τα lobbies και τις Μυστικές Υπηρεσίες που, εργάζόμενες σιωπηρά, έκαναν και κάνουν πάταγο σε όλη την υφήλιο; Δεν είμαστε ακόμη βέβαια η δύστυχη Συρία, η Ουκρανία ή η Υεμένη να δούμε για τρίτη φορά το αληθινό σας πρόσωπο, τουλάχιστον προς το παρόν αλλά κι έτσι εμείς, οι Εκούσιοι Σκλάβοι, ήσυχα-ήσυχα, θρηνούμε τους νεκρούς μας οι οποίοι σημειωτέον έχουν ξεπεράσει τις γεννήσεις από το 2011, κάτι, που ούτε στον Δεύτερο Παγκόσμιο δεν είχε συμβεί. Με τα παιδιά ν’ αποτελούν φορολογικό Τεκμήριο (!) σαν τ’ αυτοκίνητα, τους άστεγους δηλαδή αύριο εμάς, τις αυτοκτονίες, τους συνταξιούχους και τα ΑΜΕΑ στον οικονομικό Καιάδα που μας ρίξατε, δεν μπορεί, σίγουρα ξέρετε εσείς από Νέα Ευγονική. Άλλωστε «ο θάνατος», όπως λέει κι ο Ποιητής* στη «Φούγκα του», «είναι ένας μάστορας από τη Γερμανία».

Τέλος, η υπόθεση της Εκπαίδευσης και Εκπολιτισμού της Ελληνικής Νεολαίας είναι πράμα ευαίσθητο, καταδολιευόμενο και κατακαημένο, ένα έρμαιο δηλαδή χωρίς έρμα. Δε φτάνουν οι οξαποδώ Fabre, οι Nτοκουμέντες 14, ο διασυρμός των εθνικών συμβόλων, οι τιμές στον Γιούγκερ με Πανεπιστημιακούς τίτλους και Μεγαλόσταυρο, το πιγκ- πογκ του τίτλου της επιτιμίας στον Ιστορικό Ρίχτερ που του τον απένειμαν κάτι λεβεντοκαθηγητάδες μας όταν «ξανάγραψε» τη Μάχη της Κρήτης προς συμφιλίωση του Ευγενούς θύτη με το Σαρκοβόρο θύμα του, ήδη, στα τέλη του 2014 η Deutsche Welle, μέσω του διευθυντή του ελληνικού προγράμματος Σπύρου Μοσκόβου, υποστήριξε πως η διεκδίκηση, για παράδειγμα, πολεμικών αποζημιώσεων «…ακούγεται σαν ένα ανατολίτικο ανέκδοτο από την περιφέρεια της Ευρωζώνης, που αποδεικνύει και πάλι πόσο καθυστερημένη είναι η πολιτική κουλτούρα στην Ελλάδα…». Ωραιότατα άλλωστε βγάζουμε τα μάτια και από μόνοι μας, με την αφαίρεση της Σοφόκλειας Αντιγόνης, του Επιταφίου του Περικλέους, την έκπτωση και την αξιακή απίσχναση της Άμιλλας όπως και με μία σωρεία άλλων εγχώριων διχογνωμιών. Συνεπώς, αφήστε το αυτό παιδιά, μη μας εκπολιτίζετε, εσείς διδάξτε μας τεχνοκρατία, διδάξτε στους πουλημένους μας ξεπούλημα, έτσι κι αλλιώς ούτε γι’ Αναμορφωτές ούτε και για Αρχηγοί κάνετε, δεν έχετε περγαμηνές. Υπακούστε λοιπόν στους ανωτέρους σας γιατί θα χάσετε πάλι τον πόλεμο, καλύτερα να κάνετε δουλίτσες ε; Μείνετε Εργολάβοι…

Παρεμπιπτόντως, ο Ευρωπαϊκός Στρατός θα ήταν μια θαυμάσια ιδέα για σύσφιξη της Ζώνης και την ολοκλήρωση της Ευρωπαϊκής Ιδέας! (μα κάνω κάτι συνειρμούς ώρες-ώρες...).

Κι ένα σχετικό απόσπασμα από το θεατρικό μου έργο « Εφιάλτης η Ελπίδα» :

[…]

Α2 : (στον Α1) Ουάου! βλέπεις έναν χρήσιμο ηλίθιο;

GERMANY: …είμαι ο Υπεράνθρωπος (μαστιγώνεται)

Α1 : βρε καλώς τον Σούπερμαν χαίρω πολύ Μπάτμαν

GERMANY : Δες με, κοίτα με, χτύπα με αν θες κι άλλο κι άλλο , τιμώρησέ με σκληρά εμένα που πλήρωσα, που άδικα δικάστηκα και εξευτελίστηκα, που επειδή δε νίκησα μετάνοιωσα πικρά ούτε κιχ δε θ’ ακούσεις διάλεξε όμως άλογο για την κούρσα, δηλαδή πάλι εμένα να οργώσω αυτήν τη βρωμερή αλάνα για να την ανθίσω ν’ απλώσω τον ζωτικό μου χώρο κι άλλο κι άλλο κι άλλο, και ξανά με την Πυγμή και ξανά με τον Τόκο να οδηγήσω τους άπιστους Θωμάδες εκεί όπου θα μείνουν τα κουφάρια τους και μόνον τότε ακόμα πιο μακριά: μέχρι τα κουφάρια τους να πάνε να πνιγούν. Δώσ' μου τη δύναμη να ξαναπιστέψω στις ωραίες μέρες, γιατί καμμιά φορά, βασανίζομαι, λιποψυχώ. Και τότε βλέπω για τέταρτη φορά τ’ όνειρο: (οραματίζεται) τους δικούς μου ήρωες με ομάδες, με στρατούς να χιμούν σε όλα τα Μέτωπα, στα λόμπυ, στις πολυεθνικές, στα Πανεπιστήμια, στα Μουσεία, στα γήπεδα και με τα τρόπαια που σάρωσαν ακούω να αλαλάζουν « Χέσε πια τον Γκαίτε και τον Μπαχ, χέσε και τους Ποιητές να πάνε στον αγύριστο, ξερίζωσε απ’ το κεφάλι σου πια την ήττα και την ενοχή, τη βία της διχοτόμησης, τις βόμβες, τα χαλάσματα, τ’ ανάπηρα παιδιά σου και ξανά-μανά την ήττα. Σε Σέ η δόξα και τα χρέη σου χαρίζονται! Το μόνο χρέος που σου απομένει είναι να φτιάχνεις και να πουλάς με το λίπος των αχρήστων το πιο φίνο βούτυρο για όλες τις χρήσεις». Εμπειρογνώμονές μου, Επιστήμονες, Καθηγητές, Χειρουργοί - ω δώς τους Φώτιση! - ιδρωκοπείστε ναι, εμπρός στο νέο σχέδιο εμπρός! (Παύση)

Έτσι εγώ κρατιέμαι κάθε μέρα στη ζωή, ξυπνώ πρωί πρωί και μουσκεύω τα σεντόνια.

[…]

* Paul Celan (από τη «Φούγκα του θανάτου»)

Διαμόρφωση : Α.Τ.
Πηγή : ΞΕΝΙΑ ΠΟΛΙΤΗ

Ευχαριστούμε την Ξένια Πολίτη για
την τιμή και την εμπιστοσύνη