Playback speed
×
Share post
Share post at current time
0:00
/
0:00
Transcript

Δεν γίνεται να συμμορφωθείς για να ξεφύγεις από την τυραννία!

🔳 ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΣΗ ΤΟΥ ΒΙΝΤΕΟ :

💬 Τι πιστεύετε ότι πρέπει να κάνουμε για να προχωρήσουμε μπροστά;

🗯 Λοιπόν, το νούμερο ένα είναι ότι δεν μπορείς να συμμορφωθείς για να ξεφύγεις από την τυραννία.

💬 Το μάθατε αυτό.

🗯 Το έχω μάθει αυτό. Οι γονείς μου πέρασαν τον κομμουνισμό για 45 χρόνια. Υπέμειναν τον κομμουνισμό για 45 χρόνια. Για 45 χρόνια, προσπάθησαν να συμμορφωθούν με αυτόν, και αυτό γινόταν όλο και χειρότερο και χειρότερο και χειρότερο. Ποτέ δεν βελτιώθηκε.

Δεν μπορείς να συμμορφωθείς για να ξεφύγεις από την τυραννία. Και αυτό είναι το μήνυμα που θα ήθελα να στείλω εκεί έξω. Αν οι άνθρωποι δεν θυμούνται τίποτα από αυτή τη συνέντευξη, είναι μόνο αυτό : Απλά δεν μπορείτε να συμμορφωθείτε για να ξεφύγετε από την τυραννία. Είτε είστε γενναίοι, είτε σηκώνεστε τώρα, όσο μας έχουν απομείνει κάποιες ελευθερίες, Όσο μπορούμε να βγούμε στο δρόμο και να μην μας πυροβολούν και να μην μας σκοτώνουν, είτε ξεσηκώνεστε τώρα είτε θα είστε σκλάβοι για το υπόλοιπο της ζωής σας ή μέχρι οι άνθρωποι... να πάρουν το θάρρος τους και να αντισταθούν όπως κάναμε εμείς κατά τη διάρκεια της επανάστασης. Αλλά αντίθετα, αν δεν σηκώσουν το ανάστημά τους τώρα, αν αποφασίσουν να σηκώσουν το ανάστημά τους αργότερα, αυτό θα έχει ως κόστος την ίδια τη ζωή τους. Θυμηθείτε τα λόγια μου. Αν δεν το κάνουμε τώρα, θα κοστίσει τη ζωή πολλών ανθρώπων.

💬 Στο δεύτερο μέρος, αυτή είναι απλώς μια μικρή προσθήκη σε αυτό, στο πώς τελικά κέρδισαν. Τους πυροβολούσαν στους δρόμους. Πώς το να τους πυροβολούν στους δρόμους μετατράπηκε σε νίκη;

🗯 Λοιπόν, δεν θα το πιστέψετε, αλλά δεν ήταν... Θέλω λοιπόν να εξηγήσω τη διαφορά μεταξύ μιας διαμαρτυρίας και μιας επανάστασης. Επειδή συχνά αποκαλούμε τις διαμαρτυρίες μας “επανάσταση”. Δεν είναι επανάσταση. Είναι διαμαρτυρίες. Όχι ότι έχω κάτι εναντίον του να τις αποκαλώ επανάσταση, αλλά θέλω απλώς να κάνω αυτή τη διάκριση. Επειδή σε μια επανάσταση, ήταν εκεί για να κερδίσουν τα πάντα. Και είπαν, δεν πάμε σπίτι μας μέχρι να πέσει αυτή η κυβέρνηση. Σκοτώστε μας. Κάντε ό,τι θέλετε μαζί μας. Δεν πάμε σπίτι μας. Σε μια διαμαρτυρία, πηγαίνεις εκεί, κάνεις μια ωραία πορεία και επιστρέφεις στο σπίτι σου. Υπάρχει λοιπόν μεγάλη διαφορά μεταξύ μιας διαμαρτυρίας και μιας επανάστασης. Γι' αυτό θέλω να το εξηγήσω αυτό.

Έτσι, ο κόσμος συνέχισε να εμφανίζεται. Πήγαν στους σταθμούς των μέσων ενημέρωσης και έδιωξαν τον κόσμο. Και εμείς απλά βλέπαμε τηλεόραση και ξαφνικά είναι αυτή η γραμμή, σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Και είπαμε, ουάου, αυτό δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ στην τηλεόραση.

Και λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, ήταν οι άνθρωποι της Λαϊκής Επανάστασης, λέγοντας « Αναλάβαμε τα μέσα ενημέρωσης. Τώρα είναι δικά μας. Από τώρα και στο εξής, θα ακούτε την αλήθεια. Δεν θα υπάρξει πια κατήχηση». Θα πήγαιναν στα αστυνομικά τμήματα και στα σχολεία μας, σε όλα τα κυβερνητικά γραφεία, για να φέρνουν όλες τις αηδίες τους και όλα τα βιβλία κομμουνιστικής κατήχησης και ό,τι είχαν, και έβαλαν μια μεγάλη φωτιά στη μέση της πόλης, έκαψαν τα πάντα και τους κυνήγησαν όλους.

Και βασικά, αλλά πραγματικά, ο τρόπος που κερδίσαμε στο τέλος είναι ο εξής, επειδή η αστυνομία και ο στρατός διατάχθηκαν να πυροβολήσουν τον κόσμο και το έκαναν, για λίγες μέρες, αλλά κάποια στιγμή η ανθρωπιά τους άρχισε να λειτουργεί. Κάποια στιγμή συνειδητοποίησαν ότι είναι άνθρωποι και δεν μπορούν να το κάνουν αυτό στους συνανθρώπους τους. Δεν μπορούν να το κάνουν αυτό στις βιομηχανίες τους. Είπαν, ξέρετε, θα μπορούσε να είναι η μαμά μου. Θα μπορούσε να είναι ο μπαμπάς μου. Θα μπορούσε να είναι ο αδελφός μου ή ο φίλος μου και τους πυροβολώ επειδή με διέταξαν να το κάνω αυτό οι διεφθαρμένοι... η δικτατορία και τη διεφθαρμένη κυβέρνηση.

Αυτό είναι όταν οι άνθρωποι μου λένε ότι οι κυβερνήσεις είναι καλές. Τους λέω: «Δεν καταλαβαίνετε τι μπορούν να κάνουν οι κυβερνήσεις στους ανθρώπους. Δεν καταλαβαίνετε ότι οι κομμουνιστές έχουν σκοτώσει εκατό εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως. Σε εκατό χρόνια κομμουνισμού, έχουν σκοτώσει εκατό εκατομμύρια ανθρώπους.

Ξέρεις ότι οι κυβερνήσεις σκότωσαν περισσότερους ανθρώπους παγκοσμίως από οτιδήποτε άλλο;

Κοιτάξτε όλους τους ανθρώπους που σκότωσαν οι Ναζί, 20 εκατομμύρια.. : Οι κομμουνιστές, 100 εκατομμύρια. Η κυβέρνηση είναι η πραγματική απειλή.

Δεν λέω ότι δεν υπάρχουν καλές κυβερνήσεις. Δεν λέω ότι δεν υπάρχουν καλοί πολιτικοί και καλοί άνθρωποι. Αλλά όταν η κυβέρνηση αποστασιοποιείται, όταν η κυβέρνηση μετατρέπεται σε δικτατορία, τότε έχουμε καθήκον να σηκωθούμε και να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας και τις ελευθερίες μας και τις οικογένειές μας και το μέλλον μας και το μέλλον του έθνους μας και το μέλλον των παιδιών μας.

💬 Συγγνώμη, κάντε μια ανακεφαλαίωση.

🗯 Λοιπόν, θέλω απλώς να πω ότι ο κομμουνισμός δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη. Όλα αυτά είναι σχεδιασμένα, προσεκτικά σχεδιασμένα και χρειάζονται πολλά χρόνια κατήχησης για να φτάσουμε στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα. Και ο κομμουνισμός, δεν πρόκειται απλά να συμβεί... Ούτε η ελευθερία πρόκειται να συμβεί από τη μια μέρα στην άλλη.Οπότε θα χρειαστεί χρόνος και οι άνθρωποι πρέπει να το συνειδητοποιήσουν αυτό.

Η εικόνα που μου έρχεται στο μυαλό, είναι του Ιησού του Ναυή και της μάχης της Ιεριχούς. Έπρεπε να περάσουν γύρω-γύρω από τα τείχη μερικές φορές πριν τα τείχη γκρεμιστούν.

Επειδή, και αυτό πρόκειται να συμβεί, το τείχος της αδικίας δεν γκρεμίζεται από τη μια μέρα στην άλλη. Χρειάστηκαν χρόνια και χρόνια για να χτίσουν και να οχυρώσουν τα τείχη τους και το σύστημά τους, και σιγά σιγά καταρρέει και μπορούμε ήδη να δούμε κενά σε αυτά τα τείχη, όπου οι μαχητές της ελευθερίας έχουν διαπεράσει αυτά τα μεγάλα και ισχυρά τείχη και έχουμε ήδη κάνει κάποιες ρωγμές και κάποια κενά.

Θα χρειαστεί χρόνος, αλλά θα συνεχίσουμε να κάνουμε κύκλους γύρω από αυτό το τείχος της αδικίας μέχρι να πέσει. Και θα πέσει γιατί δεν θα το αφήσω να συμβεί. Όχι εδώ, όχι τώρα, όχι στη δική μου βάρδια!





🔗 Ψιλά γράμματα… για προχωρημένους

Οι κρίσεις δεν είναι ποτέ αυτοϊάσιμες. Ιδιαίτερα όταν αγγίζουν τα θεμέλια του πολιτισμού. Το ξεπέρασμά τους προϋποθέτει α) βαθειά ρήγματα στην ταύτιση του υποκειμένου με τις ανάγκες του, και, β) συνειδητή αναθεώρηση του συστήματος ιεράρχησης των αναγκών. Η απο-ταύτιση, η αυτο-υπέρβαση, είναι αυτό που λείπει για να βρεθεί διέξοδος.

Αν εξακολουθήσει να είναι απολύτως κυρίαρχη η μηδενιστική νοηματοδότηση της αυθυπερβατικής δυνατότητας του ανθρώπου, τότε δεν έχουμε καμιά ελπίδα. Ο πλανήτης θα πνιγεί στο σκουπίδι, τη βία και την αθλιότητα, για να απολαμβάνουν ορισμένοι τη νοσηρή ηδονή της δύναμης : 43 άτομα κατέχουν περισσότερο πλούτο από το 50% του πληθυσμού της Γης. 


«Η διέξοδος προαπαιτεί μια θετική νοηματοδότηση της αυθυπερβατικής διάστασης του ανθρώπου.»

…δηλαδή, ο άνθρωπος πρέπει να ανακτήσει προσωπική αυτοπεποίθηση αποτινάσσοντας το στατικό πέπλο που καλύπτει την κοινωνική του ταυτότητα, ενσωματώνοντας τη δυναμικότητα που εμπεριέχεται στην ίδια του τη φύση. Έτσι, κάνοντας την υπέρβαση πρώτα με τον εαυτό του, θα μπορέσει να δημιουργήσει κοινωνίες αντάξιές του, δεδομένου ότι και η παρούσα ποιότητα της κοινωνίας είναι ισάξια της δυναμικότητάς του.


Share ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΡΑ

0 Comments